Η κατάρρευση και του τελευταίου αφηγήματος
Γράφει ο ΔΗΜΟΣ ΤΑΝΑΛΙΑΣ
Από το NEWSROOM Δημοσίευση 27/7/2023
Εδώ και τέσσερα χρόνια η ανυπαρξία του κράτους να αντιμετωπίσει με αποτελεσματικότητα τις πυρκαγιές με τα καταστροφικά τους αποτελέσματα τόσο στο φυσικό περιβάλλον, με τον αφανισμό μεγάλου αριθμού πράσινων εκτάσεων, όσο και σε ιδιωτικές περιουσίες, καλύπτονταν από το αφήγημα ότι «ναι, αλλά δεν χάθηκαν ανθρώπινες ζωές.». Με αυτόν τον τρόπο, αφενός η κυβέρνηση υπενθύμιζε στους πολίτες τα, κατά κοινή ομολογία, τραγικά γεγονότα στο Μάτι – τα οποία, πάντως, αποτέλεσαν ακρογωνιαίο λίθο στα αποτελέσματα των εκλογών του 2019 - , από την άλλη έδειχνε μία κατ’ επίφαση αποτελεσματικότητα του κρατικού μηχανισμού σε επίπεδο εκκένωσης των πυρόπληκτων περιοχών μέσω των μηνυμάτων του 112.
Μέχρι προχθές, λοιπόν, η κυβέρνηση κουβαλούσε ένα άλλοθι το οποίο αξιοποιούνταν διά πάσαν νόσον κτλ. Μπορεί να καίγεται ολόκληρη η χώρα, αλλά η κυβέρνηση, παρά το ότι τέσσερα συναπτά έτη βρίσκεται απροετοίμαστη στον τομέα της δασοπυρόσβεσης, παρουσιάζεται αποτελεσματική στη σωτηρία της ζωής. Αυτός ήταν ο ισχυρισμός της κυβερνητικής πλειοψηφίας. Το γεγονός ότι ήταν δυνατό να διασωθούν τόσο το φυσικό περιβάλλον και οι ιδιωτικές περιουσίες, όσο και οι ανθρώπινες ζωές, ΑΝ υπήρχαν τα απαραίτητα μέτρα πρόληψης, όπως η επαρκής στελέχωση του πυροσβεστικού σώματος, δεν ακούγεται καν ως κριτική.
Όλα αυτά, όμως, μέχρι προχθές. Δύο νεκροί στην Κάρυστο, οι πιλότοι του Canadair που ισοπεδώθηκε, και άλλοι δύο στο Βόλο. Οι δύο πρώτοι ανακηρύχθηκαν σε εθνικούς ήρωες. Ωστόσο, η χώρα αυτή έχει κουραστεί να θρηνεί ήρωες. Και στο τέλος της ημέρας δεν ξέρω αν κανείς θέλει να καθίσταται ήρωας κατ’ αυτόν τον τρόπο. Καθημερινά ανακύπτει και μία νέα πύρινη λαίλαπα που για να σταματήσει θα πρέπει να φτάσει σε θάλασσα. Το γεγονός ότι δεν είχαμε νεκρούς μέχρι προχθές κρίνεται συμπτωματικό, καθώς κατά τύχη αποφεύχθηκε ο θάνατος τουριστών στη Ρόδο (και ο παραπέρα παγκόσμιος διασυρμός), κατόπιν παρέμβασης ιδιωτών που τους μετέφεραν με αγροτικά.
Η απουσία ή, στην καλύτερη των περιπτώσεων, η διακριτική παρουσία του κράτους είναι κάτι παραπάνω από εκκωφαντική. Με αυτά και με εκείνα ανοίγει μια συζήτηση για την ανάληψη της προστασίας των δασών από ιδιώτες. Ανοίγει, κοινώς, παράθυρο ιδιωτικοποίησης της δασικής διαχείρισης. Πράξη που, στα μάτια μου τουλάχιστον, μοιάζει μάλλον εγκληματική, αν αναλογιστεί κανείς τα συμφέροντα ιδιωτών. Φαίνεται, πάντως, η τεχνητή απαξίωση του πυροσβεστικού σώματος να γίνεται συνειδητά και ενδεχόμενο στόχο αποτελεί η ιδιωτικοποίηση καθενός δημόσιου αγαθού, η υλοποίηση του οποίου έχει ξεκινήσει ήδη από το Εθνικό Σύστημα Υγείας και από τη ΔΕΗ.
Υ.Γ.: Για να το πω όσο το δυνατόν απλούστερα γίνεται: Η προαγωγή δύο εκ των δικαστών της σύνθεσης του Ειδικού Δικαστηρίου που καταδίκασε στέλεχος της αξιωματικής αντιπολίτευσης στις θέσεις του Προέδρου και του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγους εν μέσω καλοκαιρινής ραστώνης δημιουργούν ιοβόλες σκιές και ζητήματα αναξιοπιστίας γύρω από το θεσμό της δικαιοσύνης.