Όλα για πούλημα (ή και ξεπούλημα)
Γράφει ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΛΑΔΙΤΗΣ
Από το NEWSROOM Δημοσίευση 28/9/2019
Ο δρόμος είναι γνωστός και δοκιμασμένος. Με επιτυχία θα έλεγα. Μάρτυρες οι: Ολυμπιακή, Αγροτική Τράπεζα, ΟΤΕ, ΟΣΕ, αεροδρόμια, λιμάνια κλπ.
Πρώτα ξυπνάς τον κοινωνικό αυτοματισμό της κοινής γνώμης και των καταναλωτών κατά των εργαζομένων της προς ξεπούλημα κρατικής επιχείρησης.
Στη συνέχεια ανακαλύπτεις το οικονομικό της αδιέξοδο για το οποίο, βεβαίως, πρωτίστως φταίνε οι εργαζόμενοι και τα στελέχη της, μετά σαν υπεύθυνη κυβέρνηση φροντίζεις να τη σώσεις, προσωρινά, - και ας μη κινδύνευε στην πραγματικότητα ποτέ- και στο τέλος παρουσιάζεται ο λευκός ιππότης ο οποίος, αφού πιέζει εξοντωτικά την τιμή του προς σφαγήν θύματος στο τέλος θυσιάζεται για να σώσει οριστικά την υπό «κατάρρευση» κρατική επιχείρηση και την παίρνει μπιρ παρά.
Το παραπάνω έργο το έχουμε δει να παίζεται τόσες φορές που έχουμε μάθει τις ατάκες του απ’ έξω:
- Οι μεταρρυθμίσεις πρέπει να προχωρήσουν για να έρθει η ανάπτυξη (βέβαια τι είδους και για ποιον θα’ ναι αυτή η ανάπτυξη είναι μια άλλη ιστορία).
- Μας υποχρεώνουν οι εταίροι να πάρουμε αυτά τα μέτρα (και εμείς βεβαίως τα παίρνουμε).
- Το κράτος δεν είναι επιχειρηματίας. Οι επιχειρήσεις είναι δουλειά του ιδιώτη (του μεγαλοϊδιώτη θα έλεγα εγώ).
- Οι δημόσιοι- κρατικοί υπάλληλοι είναι τεμπέληδες και ταλαιπωρούν τους πολίτες. Να τα πάρουν ιδιώτες να δουν αυτοί…
Και βέβαια τα παίρνουν ιδιώτες και βλέπουν αυτοί, οι εργαζόμενοι, μειώσεις μισθών, μειώσεις προσωπικού, κλεισίματα καταστημάτων και υποκαταστημάτων και άλλα «αναπτυξιακά» μέτρα.
Βλέπουν όμως και οι καταναλωτές αυξήσεις τιμολογίων- εισιτηρίων αντί για μειώσεις που τους είχαν υποσχεθεί και χειροτέρευση των παρεχόμενων υπηρεσιών αντί για βελτιώσεις που επίσης τους είχαν υποσχεθεί.
Και τώρα επί του συγκεκριμένου: ΔΕΗ.
Το γαϊτανάκι που περιγράψαμε πιο πάνω έχει στηθεί εδώ και πολύ καιρό. Άρχισε να στήνεται από τότε που γινόταν τα πρώτα βήματα για την ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ. Τότε, μαζί με τα “goldenboys” του ΟΤΕ -«goldenboys» για τους λόγους που αναφέραμε παραπάνω- η μπάλα έπαιρνε και τους τεχνικούς και λοιπούς εργαζόμενους της ΔΕΗ.
Σε κάθε απεργία τους για καλύτερες συνθήκες δουλειάς, για να μην σκοτώνονται στα εργοστάσια παραγωγής ρεύματος και πάνω στους στύλους και πυλώνες, τα παπαγαλάκια των κυβερνώντων και των «εταίρων», «σωτήρων», «επενδυτών» -όπως θέλετε πέστε τους τέλος πάντων- άφριζαν μέσα από τηλεοράσεις, ραδιόφωνα κι εφημερίδες.
Αν κατάπιναν το σάλιο τους θα δηλητηριάζονταν την ίδια στιγμή.
Και καθώς η κρίση γεννά ευκαιρίες -για ποιους άραγε;- μια από τις ευκαιρίες που γέννησε ήταν κι η αρπαγή της ΔΕΗ, μαζί με τα άλλα ασημικά που άρπαξαν.
Πρώτα οι «εταίροι», «σωτήρες» κλπ επέβαλαν την απελευθέρωση της αγοράς της ενέργειας και στη συνέχεια τον διαμελισμό της ΔΕΗ. Η συνέχεια είναι γνωστή.
Το πουλόβερ άρχισε να ξηλώνεται.
Ο αρμόδιος υπουργός κρέμασε τη ΔΕΗ στα μανταλάκια κι άρχισε το πετροβόλημα:
-Τα οικονομικά της ΔΕΗ είναι σε τέτοια κατάσταση που δεν πρόκειται να την αγοράσει κανείς.
Στη συνέχεια:
-Ευτυχώς, με τα μέτρα που πήραμε, - ίσα που πρόλαβαν να διαβάσουν τους ισολογισμούς και τα αποτελέσματα εξαμήνου- τη σώσαμε, αλλά προσωρινά.
Τώρα ο κύριος υπουργός έχει βγει στη γύρα για τους σωτήρες. Λες και τα τσακάλια δεν περιμένουν πίσω απ’ τη γωνία για να κατασπαράξουν το θύμα τους…
Και μεις; Τι κάνουμε εμείς;
Όμως επειδή το θέμα που με αυτό καταπιαστήκαμε σήμερα δεν μπορεί να ολοκληρωθεί σε ένα και μόνο σημείωμα επιτρέψτε μου για το τι πρέπει και τι μπορούμε να κάνουμε εμείς να τα πούμε την επόμενη εβδομάδα.