Μέχρι το επόμενο μοιραίο χτύπημα λοιπόν;
Γράφει ο ΘΡΑΣΟΣ ΑΒΡΑΑΜ* για την απόφαση να αφεθεί ελεύθερος για δεύτερη φορά ένας βίαιος δράστης επιθέσεων θέτοντας σε κίνδυνο την ασφάλεια των πολιτών
Δημοσίευση 14/1/2025
Βράδυ Παρασκευής στα Λαδάδικα της Μυτιλήνης. Μια παρέα νέων γυναικών απολαμβάνει την έξοδό της, όταν ξαφνικά, χωρίς καμία προειδοποίηση, ένας άγνωστος άνδρας επιτίθεται με βιαιότητα σε μία από αυτές, ρίχνοντάς την στο έδαφος με μια σφοδρή μπουνιά. Το περιστατικό είναι σοκαριστικό και η τύχη ευνοεί τη γυναίκα, καθώς αποφεύγει το σοβαρό τραυματισμό μόνο λόγω της γωνίας που έπεσε. Ο δράστης, αμέσως μετά, εξαφανίζεται και οι περαστικοί, ανήσυχοι και θυμωμένοι, προσπαθούν μάταια να τον πιάσουν.
Το συμβάν, που καταγράφηκε και αναφέρθηκε αμέσως στις αρχές, δεν αποτελεί μεμονωμένο περιστατικό. Οι περιγραφές του δράστη φέρνουν στο φως ένα επικίνδυνο μοτίβο παραβατικής συμπεριφοράς. Πρόκειται για τον ίδιο άνδρα που είχε πρωταγωνιστήσει σε παρόμοιο επεισόδιο μόλις δύο μήνες πριν, το Νοέμβριο, και είχε συλληφθεί, οδηγηθεί στον Εισαγγελέα, αλλά αφέθηκε ελεύθερος με την απόφαση να οριστεί τακτική δικάσιμος.
Και τώρα, η ιστορία επαναλαμβάνεται. Ο δράστης, με το χαρακτηριστικό βιβλικό παρατσούκλι, συλλαμβάνεται ξανά, και παρά την αναγνωρισμένη επικινδυνότητά του, ο Εισαγγελέας αποφασίζει να τον αφήσει ελεύθερο ορίζοντας τακτική δικάσιμο. Μια απόφαση που προκαλεί εύλογα ερωτήματα στους πολίτες, ειδικά στους κατοίκους της Μυτιλήνης, για το ποιο είναι το μήνυμα που στέλνει η δικαιοσύνη σε μια κοινωνία που ζητά προστασία από τη βία και την ατιμωρησία.
Το κεντρικό ερώτημα που τίθεται δεν είναι απλώς το γιατί ένας βίαιος δράστης με ιστορικό επιθέσεων αφέθηκε ελεύθερος και πάλι. Είναι το εξής: πώς μπορεί μια πόλη να αισθάνεται ασφαλής όταν η δικαιοσύνη δείχνει τόσο ελαστική απέναντι σε ανθρώπους που προκαλούν σοβαρές σωματικές βλάβες χωρίς προφανή λόγο και χωρίς φόβο για τις συνέπειες;
Οι κάτοικοι της Μυτιλήνης, και ιδιαίτερα οι γυναίκες που κυκλοφορούν στους δρόμους της πόλης, βρίσκονται μπροστά σε ένα αδιέξοδο. Η δικαιοσύνη φαίνεται να στέλνει το μήνυμα ότι η επαναλαμβανόμενη βία μπορεί να αντιμετωπιστεί με ελαστικότητα και καθυστέρηση, κάτι που μόνο την αίσθηση της ασφάλειας υπονομεύει. Για την Εισαγγελία Μυτιλήνης και τους λειτουργούς της δικαιοσύνης, το γεγονός ότι ένας δράστης επιτίθεται ξανά και ξανά σε ανυποψίαστα θύματα, δεν είναι αρκετό για να επιβληθούν άμεσες και αυστηρές συνέπειες.
Αυτό το κενό στην απονομή δικαιοσύνης δημιουργεί την αίσθηση ότι η πολιτεία αδυνατεί ή δεν θέλει να προστατεύσει τους πολίτες της. Και ίσως η πιο ανησυχητική σκέψη να είναι ότι οι αρχές θα περιμένουν μέχρι να συμβεί ένα πραγματικά τραγικό περιστατικό για να κινηθούν με την απαιτούμενη σοβαρότητα. Στην περίπτωση αυτή, η δικαιοσύνη δεν έρχεται εγκαίρως για να αποτρέψει την επόμενη επίθεση, αλλά μόνο μετά την καταστροφή.
Η κατάσταση αυτή δημιουργεί απορία και θυμό, και οι πολίτες, και ιδίως οι νέες γυναίκες που είναι καθημερινά εκτεθειμένες στους δρόμους της πόλης, αναρωτιούνται: Πότε η Δικαιοσύνη θα αποφασίσει να αντιμετωπίσει τη βία με την αυστηρότητα που απαιτεί η κοινωνία; Θα πρέπει να περιμένουμε την επόμενη τραγωδία για να δούμε πραγματική δικαιοσύνη να αποδίδεται;
