Ο Δήμος Μυτιλήνης έχει ξεκινήσει δημόσια διαβούλευση για την οριστικοποίηση του Σχεδίου Αστικής Προσβασιμότητας με στόχο «την εξασφάλιση της προσβασιμότητας των πεζοδρομίων και των κοινόχρηστων χώρων για όλους και όλες».
"Με τον όρο προσβασιμότητα νοείται το χαρακτηριστικό του περιβάλλοντος, που επιτρέπει σε όλα τα άτομα, χωρίς διακρίσεις φύλου, ηλικίας και λοιπών χαρακτηριστικών (σωματική διάπλαση, δύναμη, αντίληψη, εθνικότητα), να έχουν πρόσβαση σε αυτό, να μπορούν δηλαδή αυτόνομα, με ασφάλεια και με άνεση να προσεγγίσουν και να χρησιμοποιήσουν τις υποδομές, αλλά και τις υπηρεσίες (συμβατικές και ηλεκτρονικές) και τα αγαθά που διατίθενται στο συγκεκριμένο περιβάλλον". Χριστοφή Μαριλύ, (2013), Προσβασιμότητα και Αναπηρία.
Ποια είναι όμως η υφιστάμενη κατάσταση στην πόλη; Μια βόλτα με παιδικό καρότσι, σε κεντρικές οδούς, είναι αρκετή για να διαπιστωθεί ο χαμηλός βαθμός προσβασιμότητας στον δημόσιο χώρο και οι δυσκολίες που μπορεί να συναντήσει ένας πεζός κινούμενος επί των πεζοδρομίων.
Κακοτεχνίες, σπασμένα ρείθρα, ανισόπεδα και ολισθηρά δάπεδα, έλλειψη κατάλληλων ραμπών, έλλειψη διαβάσεων, ιδιοκατασκευές, αλλαγή κλίσεων του δαπέδου χωρίς σήμανση μπροστά από εισόδους κτιρίων, κ.λπ.
Επιπλέον, ύπαρξη πάσης φύσης εμποδίων επί των πεζοδρομίων όπως: φωτεινοί σηματοδότες, φανοστάτες, κολώνες ηλεκτρισμού, κρουνοί πυρόσβεσης, καλαθάκια απορριμμάτων, ενώ δεν είναι σπάνια και η διακοπή της γραμμής του πεζοδρομίου με την κατασκευή εσοχών για την τοποθέτηση κάδων απορριμμάτων.Σε όλα αυτά, προστίθενται και οι παραβατικές συμπεριφορές των πολιτών όπως: στάση και στάθμευση επί των πεζοδρομίων, των διαβάσεων, των διασταυρώσεων των οδών, προσωρινή κατάληψη για ιδιωτική χρήση, κ.λπ.
Η νέα Δημοτική Αρχή έχει πραγματοποιήσει αρκετές μικρές παρεμβάσεις για τη βελτίωση της κατάστασης (πεζοδρόμηση Ερμού, διαβάσεις, κλπ.) που επιλύουν ζητήματα, κυρίως όμως καταδεικνύουν την αναγκαιότητα εφαρμογής αντίστοιχων λύσεων σε όλο τον Δήμο. Όμως οι προβλέψεις του Σχεδίου Αστικής Προσβασιμότητας είναι αρκετά φιλόδοξες και πιθανώς δύσκολα υλοποιήσιμες με τους όποιους περιορισμούς χρηματοδότησης.
Με αυτούς τους περιορισμούς θεωρούμε ότι – τουλάχιστον για την πόλη της Μυτιλήνης - είναι προτιμότερη η δημιουργία ενός ενοποιημένου δικτύου πεζοδρομίων και όχι οι αποσπασματικές παρεμβάσεις ανά περιοχή.
Συνοπτικά, το δίκτυο θα πρέπει να έχει κατ’ ελάχιστον τα παρακάτω χαρακτηριστικά:
Το προτεινόμενο δίκτυο αξόνων για τη βελτίωση της αστικής προσβασιμότητας, είναι μήκους 15 περίπου χιλιομέτρων, διατρέχει την πόλη κατά τον άξονα Β-Ν, με επιμέρους κλάδους, αξιοποιώντας υπάρχουσες δομές, με πρόβλεψη σύνδεσης με τις περιοχές Παναγιούδας και Αεροδρομίου.
Για την υλοποίηση ενός τέτοιου σχεδίου απαιτείται ο συντονισμός δημοτών, Κοινότητας, Δήμου και εμπλεκόμενων φορέων (ΔΕΚΟ, ΔΕΥΑΛ, Πυροσβεστική, κ.α.) για την προκαταρκτική αποτύπωση επί του εδάφους, την αναλυτική καταγραφή των απαιτούμενων εργασιών και κυρίως την απομάκρυνση ή αναδρομολόγηση των πάσης φύσεως δικτύων που καταλαμβάνουν τα πεζοδρόμια και εμποδίζουν την κίνηση. Κυρίως όμως απαιτείται η αλλαγή νοοτροπίας των δημοτών, με τη διεκδίκηση περισσότερου ελεύθερου χώρου και τον περιορισμό χρήσης του αυτοκινήτου. Ειδάλλως τι νόημα έχει η δαπάνη εκατομμυρίων ευρώ ώστε να περπατήσουμε για λίγα μέτρα, έχοντας διανύσει χιλιόμετρα με το αυτοκίνητο