Οφείλω να δηλώσω εξ αρχής ότι δεν είμαι οπαδός του ΠΑΟΚ. Αλλά ζώντας κοντά 60 χρόνια στην Θεσσαλονίκη την πόλη αυτή, που ειρωνικά πιστεύω πως η Αθήνα και οι παροικούντες σ’ αυτήν την αποκαλούν «ερωτική πόλη», «νύμφη του Θερμαϊκού», «πρωτεύουσα του βορρά» και το κορυφαίο και ανεπανάληπτα υποτιμητικό «συμπρωτεύουσα», έχω βιώσει την αδικία, την άνιση μεταχείριση και τον φθόνο του αθηναϊκού κράτους προς αυτήν. Και όλον γενικά τον κόσμο και τον λαό της βόρειας Ελλάδας.

Μια «συμπρωτεύουσα», στην οποία εδρεύει ένα υφυπουργείο, προθάλαμος ή καλλίτερα τηλεφωνικό κέντρο των υπουργείων, παραγωγικών και μη, που κατοικούν στο λεκανοπέδιο.

Μια πόλη, που έχει όλες τις προϋποθέσεις να μεγαλουργήσει, αλλά δεν της το επιτρέπουν οι γραφειοκρατικοί φραγμοί, που λειτουργούν, χωρίς να αφήνουν να γίνει οτιδήποτε σ’ αυτόν τον χώρο, χωρίς την άδεια της Αθήνας. Κοντά και πριν από τους γραφειοκρατικούς φραγμούς, τα συμφέροντα και οι επιδιώξεις του μεγάλου κεφαλαίου, που αφενός μεν είναι εγκατεστημένο στην Αθήνα και πέριξ αυτής και αφετέρου είναι συνδεδεμένο με τις δομές της εξουσίας που κι αυτές βρίσκονται αποκλειστικά στην ελληνική πρωτεύουσα.

Στα τόσα χρόνια που έζησα και εργάσθηκα σ’ αυτόν τον τόπο, δεν έχω δει επιχείρηση της Θεσσαλονίκης, μη ενταγμένη ασφαλώς στο μεγάλο και κυβερνόν κεφάλαιο, που να άρχισε την δραστηριότητά στην «συμπρωτεύουσα» και η απόπειρά της να επεκταθεί στη νότια Ελλάδα, να μη συνάντησε την καταστροφή.
Δεν έχω δει αθλητικές προσπάθειες , όπως π.χ. την εποποιία του μπάσκετ, που να μην εξαφανίσθηκαν κάτω από ύπουλα και δύσκολα διακρινόμενα χτυπήματα.
Δεν είδα τα δυο πανεπιστήμια της πόλης, με τις τόσες επιστημονικές επιτυχίες, να απολαμβάνουν την καταξίωση που τους αξίζει, μια και θεωρούνται στην παγκόσμια αξιολόγηση, ΚΑΛΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ.

Δεν διαπιστώνω καμιά διάθεση και πρόθεση του αθηναϊκού κράτους, να ν επιβάλει ακτοπλοϊκές και αεροπορικές συνδέσεις με τα νησιά του Αιγαίου, ανεκτές για τα βαλάντια των μέσων και ουσιαστικά πενόμενων πολιτών. Κι αυτό γιατί προφανώς η διακίνηση των όποιων αγαθών, μέσω Αθηνών, προσπορίζει σημαντικότερα κέρδη.
Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί διατηρούν στην Θεσσαλονίκη μια ΕΡΤ3, που δεν της επιτρέπουν να δημιουργήσει, να επεκταθεί, να συνδεθεί με την περιφέρεια και να προβάλει τα θέματα και τα ζητήματά της, αλλά την κρατούν όσο πιο χαμηλά γίνεται.

Η Ελλάδα είναι κράτος των Αθηνών και γι αυτό δεν πιστεύω να έχει κανείς αντιρρήσεις. Άλλωστε αυτό φαίνεται δια γυμνού οφθαλμού. Μια Διεθνή Έκθεση διαθέτει, την οποία προσπαθούν να υποσκάψουν και να λεηλατήσουν διάφοροι φορείς είτε ιδιωτικοί, είτε δημόσιοι, δημιουργώντας παρόμοιες κλαδικές εκθέσεις στην Αθήνα.

Και τώρα ήρθε η σειρά του ΠΑΟΚ. Μια ομάδα που καλλιεργεί σχεδόν 100 χρόνια τον αθλητισμό, και στις καλές και στις απευκταίες μορφές του, που τόλμησε να βγει από τα περιορισμένα πλαίσια του βόρειου χώρου. Με την ποδοσφαιρική της έκφραση, που ασφαλώς ως ΠΑΕ, περιλαμβάνει ή και καλύπτει οικονομικά συμφέροντα, φάνηκε να αμφισβητεί την επικυριαρχία του αθηναϊκού ή πειραιώτικου κατεστημένου. Κι αυτό ενόχλησε. Και ασφαλώς δεν της συγχωρέθηκε.

Οπότε επιστρατεύθηκε όλη η δύναμη της αθηνοκεντρικής εξουσίας, που με την κυβέρνηση Μητσοτάκη, δεν χρειάζεται ούτε προφάσεις, ούτε δικαιολογίες για να εκφρασθεί. Όχι βέβαια ότι η τετραετής διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, δεσμευμένη άλλωστε πανταχόθεν, μπόρεσε ή θέλησε να κάνει κάτι για την αλλαγή των συσχετισμών, τουλάχιστον όμως βρισκόταν σε διαρκή πόλεμο με αυτές τις υπέρτερες δυνάμεις.
Δεν υπολόγισαν όμως, αυτοί που σχεδίασαν την εξόντωση της μεγαλύτερης, τουλάχιστον σε αριθμό οπαδών, ομάδας της Θεσσαλονίκης και της αντίστοιχης της Ξάνθης, την αντίδραση του κόσμου. Όλου του κόσμου, ανεξάρτητα από ποδοσφαιρικές προτιμήσεις.

Που ταρακούνησε το οικονομικοπολιτικό κατεστημένο αναγκάζοντας να κάνει λίγους πόντους πίσω. Και που όπως πολύ σωστά έγραψε ο ανυποχώρητος υπερασπιστής των δικαίων της Θεσσαλονίκης δημοσιογράφος Γιώργος Τούλας, «αν ο κόσμος αντιδρούσε έτσι στα θέματα του μετρό, του ΟΑΣΘ και των άλλων μεγάλων προβλημάτων, η Θεσσαλονίκη, θα ήταν αλλιώς».

Έστω κι έτσι όμως, κάποιοι ίσως καταλάβουν. Όχι πως θα αλλάξουν τα πράγματα. Όχι πως θα αφήσουν την Θεσσαλονίκη να γίνει σπουδαία πόλη, ή να αντιληφθούν, πόσο μεγάλη ζημιά μπορούν να επιφέρουν στη Θράκη, αυτοί που πριν απ’ όλα προτάσσουν την εθνικοφροσύνη τους, ή όπως τη λεν αλλιώς την αγάπη τους για την πατρίδα, όπως αυτοί θέλουν να την διαγουμίζουν.

Όχι πως θα συναινέσουν στην ισότιμη συγκοινωνιακή σύνδεση της βόρειας με την νησιωτική Ελλάδα. Όχι πως θα συγκινηθούν, από τις χιλιάδες νησιωτόπουλων που σπουδάζουν εκεί.

Όχι πως θα αλλάξει κάποια νοοτροπία ή κάποια αντίληψη. Όχι πως θα πάψει η εκτός Αθηνών Ελλάδα, να είναι εξόριστη. Αλλά έστω και με αφορμή την απόπειρα δολοφονίας του ΠΑΟΚ, ίσως κάτι κινηθεί.
Κλείνοντας με τα αληθινά ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΠΟΡΑ ΣΤΟ ΝΗΣΙ.