Ευτυχισμένα έθνη, χωρίς ευτυχισμένους λαούς;
Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΥΚΑΣ
Δημοσίευση 29/1/2020
Στις 22 Ιανουαρίου η προκυμαία της Μυτιλήνης «βούλιαξε» από κόσμο στο πλαίσιο των δύο συγκεντρώσεων. Η συζήτηση περί αριθμητικής, δηλαδή αν ήταν 5 ή 10 ή 15 χιλιάδες, για όποιον έχει κατεβεί στο δρόμο και έχει αντιπαλέψει πολιτικές, ξέρει ότι είναι γελοία. Η διαδήλωση ήταν μαζική και δεν κάνω καταμέτρηση ανθρώπων, αλλά οργής. Το που θα στρέψουμε την οργή μας βέβαια είναι το βασικό θέμα, αλλά για την οικονομία της συζήτησης ας το αφήσουμε εδώ. Οι διαφωνίες υπάρχουν και είναι δεδομένες, ωστόσο για τον λαό της Λέσβου (εξαιρούμε τα φαιστοναζισταριά, που μιλάνε για λαθροεποίκους) αποτελεί μία ευκαιρία, που πρέπει να εκμεταλλευτεί, αλλιώς θα μας μείνει μια συζήτηση των κεφαλών της αυτοδιοίκησης σε επίπεδο αντιπρόεδρου του Εδεσσαϊκού (εμείς θέλαμε ανοιχτές δομές, αλλά αυτοί είπανε όχι, και μετά αυτοί είπανε ναι, αλλά εμείς πια δεν θέλαμε και πάει λέγοντας….).
Η ευκαιρία αυτή έγκειται στο εξής απλό ερώτημα: Τώρα που κατεβήκαμε καλώς ή κακώς στην απεργία της 22ης Ιανουαρίου στη Μυτιλήνη για το προσφυγικό-μεταναστευτικό μήπως ήρθε η ώρα να το γενικεύσουμε λίγο; Ας πούμε η περιφέρεια να καλέσει τον κόσμο και τους μαθητές να στηρίξουν το παναγροτικό συλλαλητήριο της 30ης Ιανουαρίου, καθώς το λάδι έχει φτάσει να είναι σχεδόν πιο φτηνό από το νερό; Οι δήμοι να καλέσουν σε συλλαλητήρια ενάντια στις τιμές του γάλακτος που είναι αρκετά πιο φθηνό από το νερό και να διαθέσουν λεωφορεία με σκοπό τη μεταφορά του κόσμου στη πόλη της Μυτιλήνης;
Όλα τα προεκλογικά φυλλάδια στις αναλύσεις που έκαναν για τους δήμους ή την περιφέρεια, ανέφεραν τους αγρότες και γενικότερα τον πρωτογενή τομέα, ως την καρδιά της παραγωγής των γεωγραφικών μας ενοτήτων. Η στήριξη των συλλαλητηρίων απλά θα επιβεβαιώσει πλήρως τις προεκλογικές τους αναλύσεις. Θα μου πεις αυτά δεν άπτονται των αρμοδιοτήτων της τοπικής αυτοδιοίκησης… Αλλά εδώ μπερδεύει το σύστημα… Οι τιμές του λαδιού δε είναι θέμα της αυτοδιοίκησης, είναι όμως η φύλαξη των συνόρων; Γιατί τότε θα μας φορτώσουν στο τέλος ως περιφερειάρχη ή δήμαρχο τον Στεφανή… Δεν είναι οι τιμές του γάλακτος αλλά είναι το πόσα παιδιά γεννιούνται στο νοσοκομείο Μυτιλήνης και η «ισλαμοποίηση»; Εκτός κι αν θεωρούμε ότι οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι ζουν με τα «εθνικά» ιδεώδη… Γιατί τότε θα αρχίσουμε όλοι να τραγουδάμε το ποίημα του μεγάλου δασκάλου μας, του Βάρναλη
«Δούλευε για να στουμπώσει
όλ' η Xώρα κ' οι Kαμπόσοι.
Mη ρωτάς το πώς και τί,
να ζητάς την αρετή!
― Δε βαστάω! Θα πέσω κάπου!
― Nτράπου! Tις προγόνοι ντράπου!
― Aντραλίζομαι!... Πεινώ!...
― Σουτ! Θα φας στον ουρανό!»