Η σιωπή είναι χρυσός;
Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΛΛΗΣ*
Δημοσίευση 25/11/2023
Δεν θεωρώ ότι η δημοσίευση άλλης επιστολής αποχώρησης έχει να προσθέσει πολλά ακόμα και δεν θα μπω στη διαδικασία αυτή. Δεν θα διαφωνούσα με την ουσία κανενός κειμένου από αυτά.
Θα αρκεστώ στη τελευταία φράση της επιστολής αποχώρησης που κατέθεσα στην οργάνωση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ τον Μάιο, με την δική μου πρόθεση αλλά και παράκληση ώστε να μην δημοσιευθεί.
Έλεγα λοιπόν :“ Σώπασα πολλές φορές , κλήθηκα πολλές φορές να υπερασπιστώ καταστάσεις και συντρόφους, χωρίς να το πιστεύω. Άδειασα ́ όχι από τις αρχές και τις αξίες μου, από δικαιολογίες΄ άδειασα. “
Επέλεξα, μετά από πολύχρονη συμμετοχή στα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ, συμβάλλοντας απ’ όπου μου ζητήθηκε και τιμώντας τις Αρχές και τις Αξίες της Αριστεράς και την εμπιστοσύνη των συντρόφων μου, αλλά και την ουσιαστική αποστασιοποίησή μου μετά το 2019, την οριστική αποχώρηση. Με κατανόηση στη κρισιμότητας της στιγμής αλλά χωρίς καμία ελπίδα για τη συνέχεια του ΣΥΡΙΖΑ -ΠΣ, συνάμα όμως χωρίς εντάσεις, τσακωμούς, ξεκατινιάσματα και ανθρωποφαγία.
Χωρίς να γνωρίσω αλλά και να φανταστώ την εκλογή του κ.Κασσελάκη, την οριστική και μάλιστα προεδρική ακύρωση της Αριστεράς εντός του ΣΥΡΙΖΑ και τις εξελίξεις που θα ακολουθούσαν.
Με αφετηρία λοιπόν αυτές τις Αρχές και τις Αξίες της Αριστεράς , με σεβασμό σε όλους τους πρώην συντρόφους και συντρόφισσές και την όποια επιλογή τους από παλιά έως σήμερα, θεωρώ ότι πρέπει να ανοίξει με ωριμότητα και ψυχραιμία μια συζήτηση για το μέλλον της. Μια ανοικτή συζήτηση που θα φέρει στο τραπέζι ευρύτερες κοινωνικές, κινηματικές και πολιτικές δυνάμεις , με επίδικο όχι τις διαφορές τους (μικρές ή μεγάλες) αλλά τις ανάγκες της κοινωνίας στην εποχής μας, τον συντονισμό της δράσης (όσο και όπου συμφωνούμε) και την υπεράσπιση των πολλών-ευάλωτων και ποικιλοτρόπως βαλλόμενων πολιτών από την κατά γενική ομολογία κυριαρχία και επέλαση μιας ασύδοτης Δεξιάς -Ακροδεξίας, σε εσωτερικό αλλά και διεθνές επίπεδο. Να “συναντηθούμε” και να μιλήσουμε με εμπιστοσύνη και συντροφικότητα, χωρίς προκαταλήψεις, με τις παραδοχές και τις εμπειρίες μας, χωρίς βιασύνη αλλά και σε επαγρύπνηση να κοιτάξουμε μπροστά.
Η σιωπή, λένε, είναι χρυσός.
Δεν θα διαφωνούσα και το κατανοώ, ο καθένας/καθεμία κουβαλά το δικό του/της φορτίο, αλλά νομίζω ότι τώρα ήρθε ώρα να μιλήσουμε.
Να μιλήσουμε πολιτικά σε μια metα εποχή πριν να είναι αργά.