«Μας ξεπουλήσανε στο γιουσουρούμ, για ένα κουστούμ, για ένα κουστούμ»
Γράφει η ΕΙΡΗΝΗ ΛΑΓΟΥΤΑΤΖΗ
Από το NEWSROOM Δημοσίευση 11/12/2020
"Γιατί για αυτά πολεμήσαμε..."
Έτσι είχε πει κάποτε ο σχεδόν αγράμματος Στρατηγός Μακρυγιάννης όταν εβλεπε τις αρχαιότητες να συσκευάζονται και να φορτώνονται στα πλοία για τις χώρες των τότε Σωτήρων μας που πλήρωναν αδρά τους κλειδοκράτορες και η Πατρίδα μας εμενε μονίμως ευγνωμονούσα για τις ακριβές τους υπηρεσίες.
Δανειοδοσία αρχαίων εκθεμάτων για πενήντα 50 χρόνια. Ναι καλά ακούσατε για πενήντα ολόκληρα χρόνια. Ψηφίσθηκε ο νόμος.
Είναι γεγονός και αν εσένα σε αφήνει παγερά αδιάφορο εμένα που τα παιδιά μου μαθαίνουν ιστορία στο σχολείο και επισκεπτόμαστε Μουσεία προσπαθώντας να τα κάνω να αφουγκραστούν τη ζωντανή μας ρίζα, αυτή η είδηση με θυμώνει.
Εννοείται ότι ζούμε στην εποχή της εξωστρέφειας, εννοείται πως δεν θα υπάρξει συνέχεια αν δεν έχουμε ανοιχτούς ορίζοντες και οι άνθρωποι δεν ανταλλάσσουν γνώσεις, εικόνες, εμπειρίες, μουσικές, γεύσεις και ... εκθέματα. Ναι φυσικά, εκθέματα. Δανεισμός εκθεμάτων για ένα, δύο, τρία, πέντε χρόνια. Εδώ όμως μιλάμε για πενήντα, πενήντα ολόκληρα χρόνια.
Τα παιδιά μου θα γίνουν εξήντα χρονών για να δουν από κόντα το θαύμα των προγόνων τους. Συμφωνίες αποικιοκρατίας αποφάσισαν οτι είμαστε ανάξιοι να κρατήσουμε στα μουσεία μας την κληρονομιά μας. "Σιγά. Ποιός πάει έτσι και αλλιώς στο Μουσείο;" Θα μου πει κάποιος.
Σε αυτή την παρατήρηση δεν εχω απάντηση. Εχω μόνο τα λόγια του Μακρυγιάννη να μου ξυπνούν ενα κοιμισμένο χρεός. Το χρωστάμε σε αυτούς που πολέμησαν, το χρωστάμε στα παιδιά μας που χωρίς ταυτότητα δεν θα'χουν μέλλον.
50 χρόνια δανεισμός αρχαιοτήτων. Μας αξίζει; Ας αναρωτηθεί ο καθένας για τον εαυτό του και ας διαβάσει τα Απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη.
Ευκαιρία να επισκεφτούμε και τα Μουσεία του νησιού μας όταν αυτό επιτραπεί. Έχουμε ευθύνη. Εσείς τί λέτε;