× Στο Νησί
SOCIAL MEDIA

Η Μελίνα της Μυτιλήνης

Ένα χρέος της πόλης στη μεγάλη Ελληνίδα που δεν υλοποιήθηκε ποτέ μπορεί να εξοφληθεί από τη δημοτική αρχή του Παναγιώτη Χριστόφα

Γράφει ο ΣΤΡΑΤΗΣ ΜΠΑΛΑΣΚΑΣ Δημοσίευση 6/3/2024

Η Μελίνα της Μυτιλήνης
' χρόνος ανάγνωσης

Είχα την τύχη να τη γνωρίσω από κοντά. Άνοιξη τέτοιες μέρες του 1992 ήταν, στο σπίτι του Νίκου Σηφουνάκη στην Αγία Μαρίνα. Είχε έρθει στο νησί καλεσμένη του Δήμου Μυτιλήνης με Δήμαρχο άλλον έναν αξέχαστο άνθρωπο, το Νότη Παναγιώτου. Ομιλήτρια σε εκδήλωση για την ημέρα της γυναίκας.
Ήταν ήδη πολύ άρρωστη... ο καρκίνος των πνευμόνων της έτρωγε τα σωθικά αλλά τα πακέτα του άφιλτρου «Άσσος» πήγαιναν και ερχόταν... Καθόταν καπνίζοντας στο γραφειάκι στο ισόγειο του σπιτιού του Σηφουνάκη κι άναβε το ένα τσιγάρο με την κάφτρα του προηγούμενου. «Εγώ, νομίζει κανείς σας πως φοβάμαι να πεθάνω;» ρώτησε την παρέα. Ποιος τολμούσε να της απαντήσει;
Σήκωσα τη μηχανή να τη φωτογραφίσω. «Μικρέ, μου είπε. Μην τολμήσεις. Είμαι άβαφτη ρε... Άβαφτες να φωτογραφίζεις μόνο τις γυναίκες της ζωής σου. Αυτές μπορεί και να το θέλουν γιατί τι άλλο να περιμένουν πια».
Οι άλλοι γέλασαν, εγώ έκανα πως γέλασα, τα 30 μου χρόνια είχα δεν είχα κλείσει... Ντράπηκα κιόλας... Πρέπει να κοκκίνησα.

Ακολούθησε η επίσκεψη της σε αυτό που σήμερα λέμε «νέο αρχαιολογικό μουσείο Μυτιλήνης» που είχε θεμελιωθεί επί Υπουργίας της. Ένα «καρά γιαπί» ήταν, παρατημένο «στα τούβλα».

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Η ανέγερση του δεν ήταν προτεραιότητα της τότε Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας. Πρωθυπουργός ήταν ο Μητσοτάκης (πατήρ) και το έργο είχε εγκαταλειφτεί από τις πρώτες μέρες της θητείας του. Και δεν ήταν το μόνο παρατημένο έργο. Το Μουσείο του Σιγρίου είχε εγκαταλειφτεί επίσης. Είχαν όλα αυτά συνδεθεί με το όνομα του νέου τότε πολιτικού άνδρα της Μυτιλήνης του Νίκου Σηφουνάκη και δια αυτού με το ΠΑΣΟΚ. Οπότε μετετράπη σε ένα ωραίο αποχωρητήριο επί χρόνια πολλά. Μη βλέπετε που μετά τα εγκαίνια του, όταν και οι πάντες έσπευσαν διαγκωνιζόμενοι να διεκδικήσουν μερίδιο δόξας για τη σημαντική αυτή υποδομή του τόπου, επί Κυβερνήσεως Κώστα Καραμανλή, 2004 ήταν, βάλαν και μια μαρμάρινη ταμπέλα ντροπή για την ιστορία του τόπου που λέει ότι το Μουσείο «ιδρύθηκε» επί Υπουργίας Πολιτισμού Δημήτρη Νιάνια! Τι πάει να πει ιδρύθηκε το Μουσείο που επί θητείας Νιάνια το 1980 στεγαζόταν σε ένα ρημαγμένο αρχοντόσπιτο μαζί με τον Έφορο αρχαιοτήτων ενώ οι αρχαιότητες ήταν πεταμένες σε ένα λαμαρινένιο παράπηγμα;

Επιστρέφω στη Μελίνα και την επίσκεψη της στο μουσείο – γιαπί!
Έκατσε η Μελίνα σε ένα περβάζι αφού είχε ξεναγηθεί στο χώρο, άναψε τσιγάρο και είπε του Σηφουνάκη. «Νίκο μόλις ξαναβγούμε, το Μουσείο να το τελειώσουμε».

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Στράφηκε προς τα μένα και με την αξέχαστη ιδιαίτερη της φωνή μου είπε: «Μικρέ τώρα μπορείς να με φωτογραφήσεις». Και έβαλε το αναμμένο τσιγάρο στο στόμα τραβώντας στα ήδη χαλασμένα της πνευμονία μια γερή τζούρα.
Έτσι κι έγινε. Εγώ τη φωτογράφισα κι ένα χρόνο μετά η Μελίνα έγινε υπουργός Πολιτισμού. Το έργο ξαναξεκίνησε από την πρώτη μέρα της θητείας της. Και μετά το θάνατο της ο Νίκος Σηφουνάκης το ολοκλήρωσε. Έγινε και Υφυπουργός Πολιτισμού με Υπουργό το Θάνο Μικρούτσικο. Ο Σηφουνάκης το εγκαινίασε κιόλας. Αναρωτιέμαι όμως, ποιοι άνθρωποι καθόταν κάποτε στην καρέκλα που σήμερα κάθεται η Λίνα Μενδώνη ε;

Δήμαρχος Μυτιλήνης στις 6 Μαρτίου του 1994, σαν σήμερα πριν 30 χρόνια, όταν πέθανε η Μελίνα Μερκούρη ήταν ο Θόδωρος Χοχλάκας. Σε συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου μπήκε το θέμα της ονοματοδοσίας μέρους της οδού Σκρα, από τη συμβολή της με την 8ης Νοεμβρίου μέχρι το τέρμα της κάτω από τη Λέσχη Αξιωματικών σε οδό Μελίνας Μερκούρη. Ένας από τους δρόμους πάει να πει τούτο που περιβάλει το Μουσείο έργο της Μελίνας.
Ετούτη η απόφαση δεν ολοκληρώθηκε ποτέ.
Αποτελεί χρέος της πόλης 30 χρόνια τώρα.
Αποτελεί χρέος της σημερινής δημοτικής αρχής με Δήμαρχο τον Παναγιώτη Χριστόφα, να κάνει πράξη την απόφαση εκείνη του 1994. Και χρέος της Πολιτείας στο νέο αρχαιολογικό μουσείο είναι να αναρτηθεί η φωτογραφία της δημιουργού του. Της Μελίνας Μερκούρη, της τελευταίας Ελληνίδας Θεάς!

Υ.Γ Για τη μαρμάρινη επιγραφή που αναφέρεται στο Δημήτρη Νιάνια δε λέω τίποτα. Αφήστε την. Αρχαιολογικό μουσείο είναι. Ένα έκθεμα πολιτικής μικρότητας χρειάζεται...

ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ
ΟΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ

Μια Μυτιληνιά στην Κωνσταντινούπολη

Tο εντυπωσιακό μαρμάρινο άγαλμα της Αρτέμιδος ανακαλύφθηκε στο νησί της Λέσβου κατά τη δεκαετία του 1860 και μεταφέρθηκε αμέσως στην Κωνσταντινούπολη
ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Παραμονή της Παναγιάς στην Αγιάσο με άδεια της Χωροφυλακής

Ντοκουμέντα από τις μέρες της Χούντας και τις καθαιρέσεις αυτοδιοικητικών διότι… «δεν συνεμορφώθησαν» -Γράφει ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΟΥΡΝΟΥΣ
ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Εξερευνώντας τα ιστορικά τοπόσημα της Λήμνου και τον ρόλο της στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο

Από τη στρατηγική βάση στον τόπο της μνήμης
ΑΝΘΗ ΠΑΖΙΑΝΟΥ
ΜΕ ΥΠΟΓΡΑΦΗ

Καθημερινές γυναικείες ιστορίες από τη Λέσβο των αρχών του 20ού αιώνα

Όπως αποτυπώθηκαν στον τοπικό Τύπο- Γράφουν η ΜΑΡΙΑ ΓΡΗΓΟΡΑ και η ΦΑΝΗ ΜΑΡΩΝΙΤΗ
ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Οι δυο μεριές της θάλασσας

Γράφει ο ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΚΑΛΑΡΓΑΛΗΣ συγγραφέας, Δρ. Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας
ΙΣΤΟΡΙΕΣ

15 Ιουλίου ‑ 16 Αυγούστου 1974, 33 δραματικές μέρες πριν 51 χρόνια

Οι Φίλοι Ιστορικής Μνήμης και Πολιτιστικής Δημιουργίας για την πολλαπλή χουντική προδοσία, τους δυο «Αττίλες», τη μεταπολίτευση και τους τρεις Λέσβιους που … δεν γύρισαν!
ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Οδοιπορικό στην Ιστορία και την Αρχιτεκτονική κληρονομιά της Λέσβου

Την Τετάρτη 23 Ιουλίου ο Μουσικοχορευτικός Σύλλογος «Ο Μπάλος» και ο ιστότοπος «Πανόραμα Πολιχνίτου» συνδιοργανώνουν οδοιπορικό στον Πολιχνίτο
ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Το δράμα της Κύπρου αναβίωσε στην εκδήλωση για τον πρόσφυγα παιδίατρο Θεόδωρο Χατζηιωάννου

Την εκδήλωση διοργάνωσαν η ΕΣΗΕΠΗΝ, ο σύνδεσμος Αχαΐας – Κύπρου «ΑΧΑΙΩΝ ΑΚΤΗ» με τη στήριξη της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδος
ΙΣΤΟΡΙΕΣ

29 χρόνια από το θάνατο του Ανδρέα

Στις 23 Ιουνίου 1996 ο ηγέτης της δημοκρατικής παράταξης και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ άφησε την τελευταία του πνοή μετά από οξύ ισχαιμικό επεισόδιο στο σπίτι του στην Εκάλη
ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Οι άγνωστοι ήρωες της Μυτιλήνης

Οι Λιμενικοί Ηλίας Καζάκος και Γιώργος Κωτούλας εκτελέστηκαν για την αντιστασιακή τους δράση σττις 5 Ιουνίου 1942
ΙΣΤΟΡΙΕΣ

O Θεόφιλος «μπαίνει» με τους πίνακές του στο Μουσείο του Λούβρου

Ήταν ο θρίαμβος του φουστανελά που κάποτε τον έλεγαν "σοβατζή"