Αντιπροσωπευτικό δείγμα της φιλοπατρίας των Λεσβίων είναι ο φτωχός βιοπαλαιστής και αχθοφόρος Κώτσος Λούης.

Ο Λούης αποτελεί μια γραφική φιγούρα της πόλης της Μυτιλήνης, ο οποίος διακρίνεται για την αγνή του αγάπη για την πατρίδα, την οποία εκδηλώνει σε κάθε ευκαιρία. Ανά τακτά χρονικά διαστήματα προσφέρει από το μηδενικό υστέρημά του χρήματα υπέρ του εθνικού στόλου αλλά και υπέρ των οικογενειών των πεσόντων στη Λέσβο στρατιωτών.

Τα ελάχιστα χρήματά του τα διαθέτει στην αγορά ελληνικών σημαιών, τις οποίες υψώνει ο ίδιος στα δημόσια κτίρια και στα πολεμικά πλοία «… θέλων να συμπληρώση το έργον της ευπρεπούς παραστάσεως των δημοσίων κτιρίων απεφάσισε να δωρήση και μιαν μεγαλοπρεπή σημαίαν δια το φρούριον», η οποία σημαία με εντολή του Φρούραρχου υψώνεται από τον ίδιο τον δωρητή .

Ως απάντηση της φιλοπατρίας του, δεχόταν συχνά ευχαριστήρια τηλεγραφήματα του Βασιλιά Κωνσταντίνου, του Ελ. Βενιζέλου και του Π. Κουντουριώτη, τα οποία σαν φυλαχτά περιέφερε με υπερηφάνεια στους δρόμους της Μυτιλήνης «Ο Κώτσος Λώης εκουρνίζωσε το τηλεγράφημα που του έστειλεν ο Βασιλεύς. Και περιάγει δεξιά και αριστερά τα βασιλικά ευχαριστήρια» και «Υπερήφανος, και δικαίως, ο Κ. Λούης, επιδεικνύει καλλιτεχνικώς πλαισιωμένην την τελευταίαν προς αυτόν επιστολήν του Πρωθυπουργού κ. Ε. Βενιζέλου, δια της οποίας τον ευχαριστεί εκ μέρος της Πατρίδας δια την νέαν του τριακοντάδραχμον προσφοράν» .

Το όνομά του φιγουράρει μόνιμα στις στήλες του τοπικού τύπου, ενώ η φήμη για τη γενναιοδωρία του φτάνει μέχρι και την Αθήνα, με τη φωτογραφία του να δημοσιεύεται στην εφημερίδα Πατρίς . Ακόμη και ο Κυβερνήτης και οι αξιωματικοί του πολεμικού πλοίου «Κανάρης» τον προσκαλούν για γεύμα στο πλοίο. «Ο ταπεινός λαϊκός διαρκούντος του γεύματος είδεν εαυτόν γενόμενον αντικείμενον ιδιαίτερων περιποίησεων…» .

Παρόλο που το ύφος των εφημερίδων είναι πολλές φορές περιπαικτικό στο πρόσωπο του Λούη, δεν είναι λίγες οι φορές που εξαίρουν την γενναιοδωρία και φιλοπατρία του, ώστε οι πράξεις του να βρουν μιμητές. Ακόμη και ο ίδιος ο Ναύαρχος Κουντουριώτης σε επιστολή του προς τον Λούη εκφράζει την επιθυμία του να ακολουθήσουν το παράδειγμά του τόσο οι υπόλοιποι κάτοικοι της Λέσβου όσο και των άλλων νησιών .

«Είναι άξιος παντός επαίνου και πάσης υπολήψεως ο πτωχός βιοπαλαιστής όστις εν τη καρδία αυτού εγκρύπτει θησαυρούς φιλοπατρίας και γενναιοδωρίας, των οποίων το χιλιοστόν αν είχον πολλοί ταλαντούχοι μας η θέσις της πατρίδος μας υφ’ όλας τας απόψεις θα ήτο πολύ διαφορετική» , «Τι αξιόζυλον παράδειγμα δια πολλούς μεγαλοσχήμους και ταλαντούχους αεροκοπανούντας πατριώτας» . Χαρακτηριστική είναι η αναφορά του Ασημάκη Πανσέληνου στον Κώτσο Λούη, στο βιβλίου του Τότε που ζούσαμε όπου γράφει: «Και μολαταύτα είναι πάλι ο πιο συμπαθητικός απ’ όλους τους ευεργέτες γιατί ασκεί το χόμπι του ξυπόλητος και με τρύπιο βρακί» .

Το κείμενο είναι απόσπασμα από το Ημερολόγιο 2020 της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Μυτιλήνης με τίτλο «1913-1914: Τα πρώτα βήματα της ελευθερίας στη Λέσβο, μέσα από τις Συλλογές της Δ.Κ.Β. Μυτιλήνης», Μέρος Β’.

Η έρευνα, επιμέλεια και σύνταξη του ημερολογίου είναι των Μαρία Γρηγορά και Φανή Μαρωνίτου