Στη Λέσβο συντελείται εδώ και χρόνια ένα από τα μεγαλύτερα ανθρωπιστικά εγκλήματα στον πλανήτη. Χιλιάδες αθώοι συνάνθρωποί μας, μεταξύ των οποίων, γέροντες, ασθενείς, γυναίκες και παιδιά βρίσκονται σε στρατόπεδα «υποδοχής» μέσα σε άθλιες συνθήκες. Τις αθλιότερες δυνατές.

Οι συνθήκες αυτές έχουν τεκμηριωθεί μέσα από χιλιάδες δημοσιεύσεις, επιστημονικά άρθρα, μαρτυρίες πεδίου, έχουν προβληθεί ανά τον κόσμο και μπορούν να τεκμηριωθούν ακόμα και σήμερα στα camps ανά την επικράτεια. Το χειρότερο από αυτά, χειρότερο ακόμα και από το πρώην ΚΥΤ Μόριας, είναι σήμερα το λεγόμενο camp Μαυροβουνίου.

Στημένο στην χειρότερη δυνατή θέση δίπλα στη θάλασσα και στο μάτι του βοριά, παραμένει ένα δείγμα απύθμενης αναλγησίας προς τον πλησίον. Ειδικά τώρα τον χειμώνα αποτελεί κόλαση επί γης.

Οι όμορφες εικόνες από drones που διαφήμιζε η κυβέρνηση και η EE με κάτασπρες σκηνές σε όμορφες αράδες το καλοκαίρι δεν είναι τίποτα παρά ένα προπέτασμα στα μάτια όσων δεν θέλουν να δουν τη λάσπη, το νερό που μπάζει, το πολικό ψύχος,την έλλειψη ζεστού νερού, ρεύματος, το πάκτωμα ανθρώπων.

Η ανθρωπολογία έχει δώσει την απάντηση. Η κυρίαρχη νοοτροπία λέγεται prevention through deterrence. Συμπυκνώνεται στα λόγια ακροδεξιών που σήμερα κυβερνούν οι οποίοι στο παρελθόν το έθεσαν απλά δημοσίως : κάντε τους τον βίο αβίωτο για να μην έρχονται.

Δυσκολέψτε το πέρασμα και τη διαμονή όσο γίνεται. Βάλτε ακόμα και τον θάνατο στο παιχνίδι του παραδειγματισμού. Την Ευρώπη τη συμφέρει ο άλλος να πεθαίνει έναν ανώνυμο θάνατο εκεί μακριά την ίδια στιγμή που εκείνη, μέσα από τις πολυεθνικές της, απομυζά τον πλούτο της χώρας του και την κρατά ρημαγμένο υποχείριο.

Να πεθαίνει στο πέρασμα προς την Ευρώπη, να πεθαίνει και να σακατεύεται σωματικά και ψυχικά μέσα στα camps.

Aν τα περάσει όλα αυτά, θα τον δεχτεί (ίσως) ως πειθήνιο και ρημαγμένο εργατικό προσωπικό που θα ευχαριστεί και για αυτό το ψίχουλο φαγητό το οποίο δε μπορούσε να έχει στη χώρα του. Μα ο άλλος, θα τα υπομείνει αυτά για το παιδί του. Και γιατί δεν έχει άλλη επιλογή.

Παρόλα τα λόγια, τα ψέματα και τις δήθεν ανθρωπιστικές ανησυχίες οι πραγματικές προθέσεις δεν κρύβονται. Μερικοί όμως από εμάς δε μπορούμε να γυρίσουμε αλλού το βλέμμα. Το ερώτημα λοιπόν που θέτουμε (δεν είναι καν το πιο σημαντικό αλλά εν προκειμένω αξίζει να τεθεί και αυτό για μια σειρά από λόγους) είναι το εξής.

Γνωρίζουμε ότι αυτοί οι άνθρωποι υποφέρουν τον χειμώνα στα camps. Γνωρίζουμε, από την άλλη πως υπάρχουν δεκάδες οικογένειες τόσο στο νησί της Λέσβου όσο και αλλού που θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν όσο κρατάει η βαρυχειμωνιά κάποιους ανθρώπους.

Ένα ζευγάρι με παιδιά, μια μητέρα με το παιδί της, έναν ασυνόδευτο ανήλικο. Υπάρχουν αυτοί που θα «τους πάρουν σπίτι τους» όπως λένε οι ακροδεξιοί. Όσο παράξενο και αν τους φαίνεται. Που θα παραχωρήσουν δωρεάν έναν χώρο που δε χρησιμοποιούν. Γιατί υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι, σε κάθε εποχή, ευτυχώς.

Γιατί δεν υπάρχει μια επιτροπή να συγκεντρώνει και να αξιολογεί αυτές τις προτάσεις και να βοηθάει αυτήν την προσωρινή εγκατάσταση που θα σώσει ζωές; Οι προτάσεις αυτές υπάρχουν πολλά χρόνια τώρα και δεν είναι λίγες. Περιμένουμε να έχουμε τους θανάτους του 2015 από το ψύχος ή απλά να καεί το camp ξανά ως διαμαρτυρία για τον αβίωτο βίο;

Ήδη πριν λίγες μέρες υπήρξε διαμαρτυρία από τους πρόσφυγες για την έλλειψη ρεύματος εν μέσω θερμοκρασιών κάτω του μηδενός. Οι όροι μπορούν να τεθούν σοβαρά και συγκεκριμένα και να υπάρξει ασφάλεια σε αυτήν την προσωρινή φιλοξενία εχέγγυα τόσο για τον πρόσφυγα, για αυτόν που φιλοξενεί, για το κράτος έστω με τους όρους που θα θέσει. Μα θέλει δουλειά.

Υπάρχει η δυνατότητα να γίνει κάτι τέτοιο; Και αν όχι, γιατί; Γιατί πρέπει ενώ υπάρχει μια πρακτική λύση, να υποφέρουν παιδιά στο ψύχος; Παρακαλούμε, δε μπορούμε να αντέξουμε το ψέμα ότι δεν υπάρχει πρόβλημα με τις καιρικές συνθήκες στα camps. Αν και έχετε απαγορεύσει την πρόσβαση δημοσιογράφων εκεί (ελέω ιού, τάχατες) ξέρουμε, βλέπουμε, μιλάμε με τον κόσμο μέσα στο camp. Δε θα αντέχατε ούτε μια βδομάδα εκεί μέσα.

Υπάρχουν πολίτες που θέλουν να βοηθήσουν τον συνάνθρωπο και ανοίγουν τα ίδια τους τα σπίτια. Απαντήστε τους αν μπορούν να το κάνουν και αν όχι γιατί. Γιατί πρέπει να κοιμηθούν και σήμερα γνωρίζοντας ότι ένα παιδί θα μπορούσε να κοιμάται στα ζεστά , ότι θα μπορούσαν εκείνοι να το κοιμίσουν στα ζεστά μα αντίθετα τρέμει από το κρύο σε ένα απαίσιο τσαντίρι, μέσα στη λάσπη.

Δε θα πάμε στα εκατοντάδες δημοτικά και κρατικά κτήρια που είναι κλειστά και θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να μην υποφέρουν άνθρωποι. Δε θα πάμε στα εκατοντάδες υποστατικά της εκκλησίας που είναι κλειδαμπαρωμένα και σαπίζουν. Εδώ αυτά δεν ανοίγουν για τους Έλληνες που υποφέρουν… Ούτε καν στα κοντέηνερ στον Καρά Τεπέ θα σας πάμε, που τα σφραγίσατε αλλά θα μπορούσα να βάλουν οικογένειες στα ζεστά, δε θα πάμε στο ΠΙΚΠΑ που κλείσατε και που φιλοξενούσε τους ευπαθείς.

Ας κάνουμε ότι κλείνουμε τα μάτια. Σας μιλάμε για τα σπίτια μας. Τα δικά μας σπίτια που θα γίνουν πιο ζεστά και ανθρώπινα όταν μπουν μέσα για λίγο καιρό όσοι σε αυτόν τον κόσμο στάθηκαν άτυχοι. Ανοίγουμε ορισμένοι τα σπίτια μας σε συνανθρώπους που κρυώνουν.

Κάντε το χρέος σας σαν άνθρωποι, αν μη τι άλλο, και επιτρέψτε το φτιάχνοντας άμεσα ένα σωστό πλαίσιο για να γίνει κάτι τέτοιο. Φτιάξτε το πλαίσιο και αργότερα –ακόμα και τώρα- ας χρησιμοποιηθεί αυτό όχι μόνο για πρόσφυγες αλλά για όσους ανεξαρτήτως έχουν ανάγκη από ζεστασιά τις δύσκολες μέρες του χειμώνα. Βρήκατε 50 εκατομμύρια για αστυνομία στα πανεπιστήμια.

Εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ για ένα πλέγμα το οποίο επιπλέει και που τάχα, θα σταματούσε τις ροές στη θάλασσα (γίναμε παγκοσμίως ρεζίλι)…ατέλειωτος ο κατάλογος για λεφτά που…υπήρχαν! Βρείτε τα κονδύλια για κάτι απίστευτα σημαντικό και πρακτικό.

Κάντε το και πραγματικά θα έχετε κάνει κάτι σπουδαίο. Και ξαναλέμε : αν δεν γίνεται, πείτε μας γιατί. Για να ξέρουμε.