× Στο Νησί
SOCIAL MEDIA

Πώς έγινα σημαιοφόρος...

«Στην παρέλαση κράτησα τη σημαία επικεφαλής του σχολείου των παιδιών με γονείς στη φάμπρικα, στην τράτα, στο σφουγγαρόπανο, στη σκάφη, στη φυλακή…»

Γράφει ο ΣΤΡΑΤΗΣ ΜΠΑΛΑΣΚΑΣ Δημοσίευση 24/3/2023

Πώς έγινα σημαιοφόρος...

Ένα πρωί, πάει κοντά μισός αιώνας από τότε, με φώναξε ο δάσκαλος μου. Ο κύριος Νίκος Μιχάλης.  Ετούτος, δεν ήταν σαν όλους τους άλλους τους πολυλογάδες που περνούσαν κάθε λίγο και λιγάκι από το σχολείο κι έλεγαν κάτι ακαταλαβίστικα και βαρετά... Ο δάσκαλος μου σαν μας μιλούσε για την πατρίδα, δάκρυζε... Την είχε υπηρετήσει βλέπετε, στα βουνά της Αλβανίας, κι εμείς, διαβόλοι αληθινοί, επίτηδες γυρίζαμε την κουβέντα και τον βάζαμε να μιλά συχνά για εκείνες τις μέρες. Για το λιγοστό νερό που έτρεχε στην πλαγιά και τους ξεδίψασε, μα λίγο πιο πάνω είδαν πως περνούσε αναμετάξυ στα ψοφίμια των γαϊδάρων που σάπιζαν και τους Ιταλούς νεκρούς που - τι να κάνανε; - τους θάψαν κιόλας. Μας μίλαγε, μας μίλαγε ώρες ατέλειωτες, για τις ψείρες, για τα κομμένα ποδάρια, για τους νεκρούς συντρόφους….

Μας μίλαγε, μας μίλαγε… και σαν οι θύμησες χύνονταν ποτάμι, ποτάμι και τα μάτια του τρέχαν…. «Αυτή είναι η πατρίδα…» έλεγε με αναφιλητά. Κι απόσωνε. «Όλα τα άλλα είναι μικρά κι ανθρώπινα. Η πατρίδα όμως είναι οι ψείρες, τα κομμένα ποδάρια, οι νεκροί».

Αυτός το λοιπόν ο δάσκαλος μου, με φώναξε ένα πρωί. Εκεί στο «Γραφείο», πρώτη πόρτα αριστερά σαν στρίβεις προς τα δεξιά του μεγάλου διαδρόμου του 1ου Δημοτικού Σχολείου της Μυτιλήνης.  Το σχολείο τότε της εργατικής Λαγκάδας, του Λαζαρέτου, του κάτω μαχαλά στις Καμάρες… Άλλων οι γονείς στο δύσκολο μεροκάματο της φάμπρικας, της τράτας, του σφουγγαρόπανου στη σκάλα, της σκάφης… Κι άλλων στη φυλακή. «Δεν είχαν συμμορφωθεί προς τας υποδείξεις» ετούτοι ή τους είχαν πιάσει στο κοντραμπάντο. Πάντως έξι - επτά από τους 60 συμμαθητές μου (60 μαθητές είχε η τάξη και καθόμασταν τρεις- τρεις στα μεγάλα ξύλινα θρανία) είχαν πατέρα στη φυλακή….

Από όλους μας δυο- τρεις είχαν γονείς μορφωμένους κι άρα και με χρήματα. Ο γιος του χωροφύλακα, ο γιος του δασκάλου, η κόρη ενός οφθαλμιάτρου που επέμενε να πηγαίνει στο σχολείο της γειτονιάς και όχι στα τότε Πρότυπα της Ακαδημίας, κι ένας δυο ακόμα που δεν τους θυμάμαι.

Καλύτερη στα μαθήματα απ’ όλους εκείνη η κόρη του οφθαλμιάτρου. Αλλά κι οι άλλοι καλοί ήταν. Καλύτεροι όλοι από μένα που ξεχώριζα κάπως από τους άλλους που έρχονταν με την τσάντα παραγεμισμένη με φέτες ψωμί με ζάχαρη εναλλάξ με πελτέ τομάτας. Και κάποιοι με τα παπούτσια δεμένα με τα κορδόνια αναμετάξυ τους, κρεμασμένα στο σβέρκο. Μη χαλάσουν… Εγώ, γιος τσαγκάρη, δεν την είχα την έγνοια αυτή. Και να χαλάγαν τα παπούτσια μου θα τα ‘φτιαχνε ο πατέρας μου.

Ξεχώριζα το λοιπόν κάπως από την άλλη πλέμπα του σχολειού που περήφανα ανήκα. Διάβαζα στο ενδιάμεσο του πετροπόλεμου με τις Καμάρες και το Βουναράκι. Διάβαζα και κάτι περίεργα βιβλία που δανειζόμουνα από τη Βιβλιοθήκη. Μου τα κράταγε «ο Γιάννης» και σαν περνούσα από εκεί μου τα ‘δινε. «Με την ησυχία σου, δεν έχουμε και πολλούς πελάτες» μου ‘λεγε γελώντας. Διάβαζα δηλαδή με αλλιώτικο τρόπο από αυτούς που τους λέγαν «καλούς», κομμάτι παραπάνω από τους άλλους... Κι είχα «μάτια κι αυτιά ανοιχτά» καταπώς μου ‘λεγε ο κυρ Γιώργος ο Σκούφος, ο καφετζής στο καφενείο παραδίπλα από το σπίτι μας που πηγαίναμε τα βράδια με τον πατέρα μου. Αυτός για το ρακί, εγώ για το λιγοστό μεζέ.

Κι ανάμεσα στα διαβάσματα μου σαν με έβγαζε ο δρόμος πάνω στον προσφυγικό Συνοικισμό άκουγα τους γέρους να μιλάνε, όταν δεν τριγυρνούσα ανάμεσα σε αρχαία ντουβάρια ή στο Κάστρο απορώντας απλά με όλα ετούτα…

Εκείνο το πρωί το λοιπόν, με φώναξε ο δάσκαλος μου.  «Στρατή, μου είπε, θα πάρεις στην παρέλαση για την 25η Μαρτίου τη σημαία. Συνεννοήθηκα με τον Αρχηγό σου στους προσκόπους να παρελάσεις με το σχολείο. Η πατρίδα σε τιμά, να την τιμήσεις κι εσύ….»

Πρέπει να κοκκίνισα πολύ. Ρώτησα γιατί εγώ αφού κάποιοι είναι καλύτεροι από εμένα….

«Καλύτερους έχει, αλλά εσύ προσπαθείς περισσότερο» μου απάντησε ο δάσκαλος.

Έκανα πως το κατάλαβα το τι μου είπε…

Την επόμενη μέρα μου φέραν και μια στολή τσολιά από το ορφανοτροφείο. Τσαρούχια δεν είχα, παρέλασα με παπούτσια, τσολιάς με παπούτσια που ‘χε φτιάξει ο πατέρας μου…

Στην παρέλαση κράτησα τη σημαία επικεφαλής του σχολείου των παιδιών με γονείς στη φάμπρικα, στην τράτα, στο σφουγγαρόπανο, στη σκάφη, στη φυλακή…

Την επόμενη μέρα επέστρεψα τη σημαία και τη στολή του τσολιά… «Στο είπα και τις προάλλες. Να την τιμήσεις την πατρίδα. Να προσπαθήσεις πολύ για αυτό» μου είπε ο δάσκαλος μου» που έκλαιγε σαν θυμόταν τις μέρες στα βουνά της Αλβανίας…

 

Τα είχα ξεχάσει όλα ετούτα. Τα θυμήθηκα ξανά, τα θυμάμαι πάντα τέτοιες μέρες που κουβεντιάζουμε και ξανακουβεντιάζουμε για την πατρίδα, τις ανάγκες της και τους ανθρώπους της. Και λογαριασμό δε βρίσκουμε...

 

ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΑΣ
Tο stonisi.gr δημοσιεύει κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.

ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ
ΑΧΙΝΟΣ

Πάτησε τον Αχινό, 2/10/2023

Το καυστικό σχόλιο της ημέρας
ΜΕ ΥΠΟΓΡΑΦΗ

Ομορφες πόλεις

Γράφει ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΣΚΙΝΑΣ*
ΜΕ ΥΠΟΓΡΑΦΗ

10 Σεπτεμβρίου 1944, Απελευθέρωση της Λέσβου απ` τη γερμανική Κατοχή

Γράφει ο ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΚΑΛΑΡΓΑΛΗΣ
ΜΕ ΥΠΟΓΡΑΦΗ

Το στοίχημα της ανάπτυξης

Γράφει ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΤΡΟΥΜΠΗΣ, υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος με τον Αλκιβιάδη Στεφανή
ΜΕ ΥΠΟΓΡΑΦΗ

Γιεσίμ τζάνεμ...

Με αφορμή το θάνατο της Γιεσίμ Τεσέρ Γεντσέλ, συζύγου και συντρόφου του Σμυρνιού δημοσιογράφου Σουλεϊμάν Γεντσέλ
ΜΕ ΥΠΟΓΡΑΦΗ

«Να πιθάνιν οι φτουχοίίίί»

Γράφει ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΛΑΔΙΤΗΣ, πρώην διευθυντής της ΔΕΥΑΜ
ΜΕ ΥΠΟΓΡΑΦΗ

Παγκόσμια Ημέρα Τουρισμού: Από τις πανηγυρικές δηλώσεις στην ανάγκη για οργανωμένη δράση

Γράφει ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΠΙΛΑΝΗΣ Καθηγητής Πανεπιστημίου Αιγαίου, Δ/ντής Παρατηρητηρίου Βιώσιμου Τουρισμού Αιγαίου
ΜΕ ΥΠΟΓΡΑΦΗ

Να το πάμε αλλιώς για τις ανάγκες των πολλών!

Γράφει ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΜΑΝΤΑΤΗΣ, Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος για το Δήμο Δυτικής Λέσβου με την παράταξη Λαϊκή Συσπείρωση
ΜΕ ΥΠΟΓΡΑΦΗ

Προς τον «influencer» αρχηγό ΓΕΕΘΑ

«Κύριε Φλώρο, πλήττετε βάναυσα το θεσμό που είχατε την τιμή να υπηρετείτε, που καμαρώνεται στα social και στη συνέχεια κρύβεσται στις καταστροφές» -Γράφει ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΑΤΖΗΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ, ταξίαρχος σε αποστρατεία
ΜΕ ΥΠΟΓΡΑΦΗ

Η Παναγιά η Μυρτιδιώτισσα στη Μυτιλήνη από το 1861

Στο Ναό των Αγίων Θεοδώρων στο ιστορικό κέντρο της πόλης όπου βρίσκεται η εικόνα της, σήμερα 24 Σεπτεμβρίου το πανηγύρι της Κυράς των Κηθύρων
ΣΤΡΑΤΗΣ ΜΠΑΛΑΣΚΑΣ
ΜΕ ΥΠΟΓΡΑΦΗ

Νοσοκομείο Μυτιλήνης: Να βάλουμε πλάτη

Γράφει ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΛΑΔΙΤΗΣ, πρώην διευθυντής της ΔΕΥΑΜ
ΜΕ ΥΠΟΓΡΑΦΗ

Η αυριανή δύσκολη μέρα

Γράφει ο ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΚΑΛΑΡΓΑΛΗΣ, συγγραφέας, Δρ. Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας