Το Οφίκιο του Αρχοντος Μεγάλου Ρήτορος της ΜτΧΕ στον Χρήστο Γιανναρά και οι διάφοροι φελλοί της ζητορθοδοξίας
Γράφει ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Ι. ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ
Από το NEWSROOM Δημοσίευση 3/9/2019
Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι όσων έγραψε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος για το Οφίκιο του Άρχοντος Μεγάλου Ρήτορος που απένειμε στον Χρήστο Γιανναρά (βλ. Η Καθημερινή και Φως Φαναρίου), και διάφοροι παραεκκλησιαστικοί φελλοί, στην μπλοκόσφαιρα, άρχισαν να ρίχνουν το δηλητήριό τους, τόσο στον Οικουμενικό Πατριάρχη όσο και στον τιμώμενο Χρήστο Γιανναρά.
Τα ανώνυμα σχόλια φελλών που συνοδεύουν τις αναρτήσεις των επίσης «δημοσιογραφούντων» φελλών, δείχνουν μια φετιχιστική αντίληψη και προσήλωση στην Ορθοδοξία. Ερώτημα καυτερό και φλογερό, προς δαύτους: σήμερα, ποιο άραγε είναι το μερίδιό τους για συνέχιση του ευαγγελικού λόγου στον κόσμο;
Η απάντηση, προφανώς, έρχεται από τα ίδια τα γραπτά του Χρήστου Γιανναρά: «Τελειώνοντας ο 20ος αιώνας», γράφει στο βιβλίο του Ορθοδοξία και Δύση στη Νεώτερη Ελλάδα, «ένα κύμα “νεο-ευσεβισμού” μοιάζει να υποκαθιστά στην Ελλάδα τον κυρίαρχο άλλοτε πιετισμό των εξωεκκλησιαστικών οργανώσεων». Και, δυστυχώς, ετούτος ο νεο-ευσεβισμός, όλο και περισσότερο θεριεύει στα τέλη της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα.
Ευτυχώς, τουλάχιστον, που υπάρχουν και εκείνοι οι ελάχιστοι κληρονόμοι του Γολγοθά, που κηρύττουν τη «μετάθεση της Καλής Αγγελίας σε μια υπερ-τάφια ζωή», στο «θανάτω θάνατον πατήσας» και το «προσδοκώ ανάστασιν νεκρών». Κι ένας τέτοιος κληρονόμος είναι ο Χρήστος Γιανναράς.