«Κάποιος, κάπου, κάποτε…»
Γράφει ο ΠΑΡΗΣ ΒΟΥΝΑΤΣΗΣ
Από το NEWSROOM Δημοσίευση 19/1/2020
Στις 26 Οκτωβρίου 2019, ένας ιστότοπος δημοσιεύει στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) έχει ήδη προβλέψει 23,2 δισ. ευρώ για τη διαχείριση της μαζικής μετακίνησης πληθυσμών προς την ΕΕ. Η Ελλάδα βρίσκεται στην πρώτη θέση ανάμεσα στους ευεργετημένους αποδέκτες των κονδυλίων με υποσχέσεις για περίπου 10% επί του συνόλου, οπότε εύλογα γεννιούνται κάποια ερωτήματα.
Πού είναι τα έργα και οι υποδομές για τη διαχείριση του προβλήματος;
Εάν μέρος των χρημάτων έχουν ήδη επενδυθεί στο ΚΥΤ Μόριας, η ανακοίνωση της κυβέρνησης ότι θα παύσει τη λειτουργία του και θα δημιουργήσει αντ’ αυτού νέο κέντρο στη Λέσβο, συνεπάγεται άντληση νέων κεφαλαίων από τα προβλεπόμενα κονδύλια, τα οποία θα μπορούσαν να διατεθούν για άλλους σκοπούς. Στη χειρότερη των περιπτώσεων, θα μπορούσαν να δημιουργηθούν επιπλέον κέντρα σε άλλες περιοχές της Ελλάδας, ώστε επιτέλους το ζήτημα από τοπικό να γίνει εθνικό και να αποσυμφορηθεί το Βόρειο Αιγαίο από ένα φορτίο που δε μπορεί να αντέξει.
Ας θεωρήσουμε, λοιπόν, ότι ένα μέρος των ευρωπαϊκών κονδυλίων επενδύθηκαν στο ΚΥΤ Μόριας. Επιπλέον, ας αποδεχθούμε ως δίκαιες και ορισμένες επιχορηγήσεις προς Μη Κυβερνητικούς Οργανισμούς (ΜΚΟ), οι οποίοι υφίστανται λόγω της ανεπάρκειας του κρατικού μηχανισμού να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της ραγδαίας και απρόβλεπτης αύξησης πληθυσμού στις παραμεθόριες περιοχές. Εκτός από επενδύσεις που στοχεύουν στη βελτίωση υπηρεσιών προς αλλοδαπούς (ασύλου, υποδοχής και ταυτοποίησης, εστίασης, μετακίνησης κ.ά.), υποτίθεται ότι μέρος των χρημάτων διατέθηκε και προς το εθνικό σύστημα υγείας και τα σώματα ασφαλείας.
Πού απορροφήθηκαν αυτά τα κεφάλαια και δεν τα έχουμε αντιληφθεί;
Όχι μόνο δεν αποτελεί σήμερα κυβερνητική επιδίωξη η ουσιαστική αποσυμφόρηση των υφιστάμενων υποδομών, παρότι η ανακούφιση των ντόπιων παραμένει ως επιδίωξη των ευρωπαίων εταίρων που διαθέτουν τα κεφάλαιά τους για την καλύτερη διαχείριση των ροών, αλλά οι μόνιμοι κάτοικοι της Λέσβου δε βιώνουν το παραμικρό ανταποδοτικό όφελος από αυτές τις ευρωπαϊκές επενδύσεις.
Ακόμα και αν έπρεπε να επωφελούμαστε όλοι από τις επενδύσεις στο εθνικό σύστημα υγείας, ας θεωρήσουμε ότι τα ευρωπαϊκά κονδύλια διατίθενται εξ ολοκλήρου για την κάλυψη αναγκών των εισερχομένων πληθυσμιακών ροών και αυτός είναι ο μόνος λόγος που οι μόνιμοι κάτοικοι δεν τις έχουμε αντιληφθεί ακόμα.
Με αυτές τις παραδοχές και εφόσον η ΕΕ θεωρεί το Βόρειο Αιγαίο ως μια ευάλωτη περιοχή, η οποία χρήζει πάσης φύσης επενδύσεων και επιχορηγήσεων, αυταπόδεικτη θα έπρεπε να είναι και η άποψη ότι η ελληνική κυβέρνηση συντάσσεται με τις ευρωπαϊκές πεποιθήσεις, οι οποίες θέτουν τη Λέσβο ως αποδέκτη έκτακτων ενισχύσεων κατά προτεραιότητα. Συνεπώς, γεννάται ακόμα ένα κρίσιμο ερώτημα.
Τι γίνονται τα κονδύλια υπό την άμεση διαχείριση της ελληνικής κυβέρνησης;
Οι εθνικοί πόροι οφείλουν να έχουν αντίκρισμα στον Έλληνα πολίτη και αναφέρθηκε ήδη ότι η Λέσβος χρήζει έκτακτων επενδύσεων. Δυστυχώς όμως, μέχρι και σήμερα, αυτές είτε δεν πραγματοποιούνται είτε δε γίνονται αντιληπτές από τους ντόπιους. Οι ερμηνείες από το ευρύ κοινό για την υφιστάμενη κατάσταση μοιάζουν απλές και εύκολες. Στην πρώτη περίπτωση, η ελληνική κυβέρνηση αδιαφορεί για την αναστάτωση των κατοίκων της Λέσβου, ενώ στη δεύτερη, ο μηχανισμός του κράτους πάσχει για μια ακόμα φορά από τα γνωστά προβλήματα.
Ίσως «κάποτε» μάθουμε ότι «κάποιος» πήγε «κάπου» με «κάμποσα» χρήματα στην τσέπη του, τα οποία προορίζονταν αρχικά για επενδύσεις στο Βόρειο Αιγαίο, και «την περνάει ζάχαρη». Ίσως πάλι «κάποτε» συνειδητοποιήσουμε ότι αυτή η κυβέρνηση, όπως και αρκετές προηγούμενες, αδιαφόρησε για «κάποιους» που είχαν «κάποια» σοβαρά προβλήματα και τη στείλουμε «κάπου» μια και καλή, εναποθέτοντας τις ελπίδες μας για σωτηρία στον επόμενο που θα τη διαδεχθεί.
Αυτό που δε χωράει άλλα «ίσως» και παιχνίδια «κάποιος, κάπου, κάποτε» είναι ότι ζητήματα κακοδιαχείρισης και κατάχρησης τόσο ευρωπαϊκών όσο και εθνικών κονδυλίων τριγυρίζουν ξανά στο μυαλό όλων μας.