100 χρόνια ξεριζωμού με τη σφραγίδα... διεθνούς σύμβασης
30 Ιανουαρίου υπογράφτηκε στη Λοζάνη, η σύμβαση περί ανταλλαγής των Ελληνικών και Τουρκικών πληθυσμών στις δυο χώρες, «εκεί που θάφτηκαν μια για πάντα οι πατρίδες μας».
Γράφει ο ΣΤΡΑΤΗΣ ΜΠΑΛΑΣΚΑΣ Δημοσίευση 29/1/2023

Σαν σήμερα πριν 100 χρόνια, στις 30 Ιανουαρίου του 1923 υπογράφτηκε μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας στη Λοζάνη της Ελβετίας, η Σύμβαση περί ανταλλαγής των Ελληνικών και Τουρκικών πληθυσμών στις δυο χώρες.
Η πρώτη στην ιστορία συμφωνημένη αμοιβαία υποχρεωτική εκτόπιση πληθυσμών που υπαγορευόταν από διακρατική σύμβαση. Κριτήριο ανταλλαγής, εκτόπισης δηλαδή εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων ένθεν κακείθεν, η θρησκευτική ταυτότητα η οποία καθόριζε... την εθνική ταυτότητα! Χρόνια μετά το 1995 στο Ντέϊτον, η ίδια αντίληψη εθνικής ταυτότητας, (αδιανόητη για τους εξεγερμένους Γάλλους του 1789) χρησιμοποιήθηκε σαν μπούσουλας για τη λήξη του πολέμου στη Βοσνία Ερζεγοβίνη.
Για να θυμόμαστε - αν μη τι άλλο - με πόσο πόνο, αίμα, δάκρυα από τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας, επιπλέον εκείνων της Καταστροφής του 1922, χτίστηκε η εθνική και θρησκευτική «καθαρότητα» των δυο χωρών. Όπως έγραψε και ο Ηλίας Βενέζης επισκεπτόμενος το κτήριο όπου συνεδρίαζαν οι εθνικές αντιπροσωπίες που συνομολόγησαν τόσο στη Σύμβαση όσο και λίγο αργότερα στη Συνθήκη της Λωζάνης, «είναι ένα κτήριο νεκροταφείο πόνου, ιδεών, εκεί που θάφτηκαν μια για πάντα οι πατρίδες μας».