Χαμηλές πτήσεις για την παραγωγή ελαιόλαδου της Ιταλίας
Η κλιματική αλλαγή υπονομεύει το εισόδημα των ελαιοπαραγωγών της χώρας εκτιμά το Ινστιτούτο Ismea
Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΜΑΝΑΒΗΣ Δημοσίευση 2/10/2021
Κατώτερη των προσδοκιών θα είναι η παραγωγή ελαιολάδου στην Ιταλία σύμφωνα με τελευταία αναφορά του Ινστιτούτου Ismea. Συγκεκριμένα το Ινστιτούτο εκτιμά ότι η παραγωγή ελαιολάδου στην Ιταλία θα ανέλθει στους 315.000 τόνους, αυξημένη κατά 15% σε σχέση με την παραγωγή της περιόδου 2020 – 2021, ωστόσο η εκτίμηση αυτή είναι πολύ κατώτερη των προσδοκιών που είχαν δημιουργηθεί στις αρχές του χρόνου. Αιτία είναι σειρά κλιματικών παραγόντων που είχαν αρνητική επίπτωση στους ελαιώνες, όπως είναι οι παγετοί την άνοιξη, η ξηρασία το καλοκαίρι και οι συχνές εναλλαγές στην θερμοκρασία που είχαν αρνητική επίπτωση στη βλάστηση των δέντρων. Άλλο ένα μεγάλο πρόβλημα για τους Ιταλικούς ελαιώνες ήταν η απουσία βροχοπτώσεων για μεγάλα χρονικά διαστήματα κατά την διάρκεια του καλοκαιριού.
Η κατάσταση είναι πολύ διαφορετική από περιοχή σε περιοχή καθώς υπήρξαν έντονες διαφοροποιήσεις των καιρικών συνθηκών, τονίζει το Ιταλικό Ινστιτούτο. και προσθέτει ότι αναμένεται αύξηση της παραγωγής ελαιολάδου στις νότιες περιοχές της χώρας. Αντίθετα στις βόρειες περιοχές αναμένεται μείωση άνω του 30%, σε ορισμένες δε περιοχές η πτώση της παραγωγής εκτιμάται ότι θα φθάσει στο 60%. Μειωμένη παραγωγή ελαιολάδου αναμένεται και στην περιοχές της Τοσκάνης και της Ούμπρια, δύο περιοχές που παραδοσιακά παράγουν μεγάλες ποσότητες εξαιρετικής ποιότητας ελαιολάδων.
Η εξέλιξη της παραγωγής ελαιολάδου στην Ιταλία την τελευταία δεκαετία δείχνει πολύ μεγάλες μεταβολές από χρόνο σε χρόνο. Ταυτόχρονα καταγράφεται μια σταδιακή μείωση της παραγωγής σε μέσα επίπεδα. Το 2012 η παραγωγή ελαιολάδου στην χώρα ανήλθε στους 506.000 τόνους (ρεκόρ δεκαετίας), το 2014 έπεσε στους 222.000 τόνους και το 2018 καταγράφηκε νέο αρνητικό ρεκόρ δεκαετίας με μόλις 175.000 τόνους.
Η υπερβολική μεταβλητότητα της παραγωγής, υπογραμμίζει το Ismea, δημιουργεί ανισορροπίες στην αγορά επειδή, αφενός υπονομεύει τη σταθερότητα του εισοδήματος των παραγωγών, αφετέρου καθιστά δύσκολο, για παράδειγμα, τον προγραμματισμό των αγορών ιταλικού ελαιολάδου από τις τυποποιητικές επιχειρήσεις, εκθέτοντας τον κλάδο σε ολοένα και πιο μαζική χρήση εισαγωγών.
Η εικόνα της Ιταλικής παραγωγής ελαιολάδου είναι σχεδόν ίδια με την εικόνα της Ελληνικής παραγωγής. Ακραία καιρικά φαινόμενα που “τρελαίνουν” τα δέντρα και μεγάλη σκαμπανεβάσματα στην παραγωγή. Κι ελαιοπαραγωγοί να είναι κάθε χρόνο αντιμέτωποι με την αβεβαιότητα για το εισόδημα τους και την ανάγκη όλο και μεγαλύτερων δαπανών για να διατηρήσουν την παραγωγή των χωραφιών τους σε ικανοποιητικά επίπεδα.