Ο άγνωστος Θεολόγος Ψαραδέλλης
Πώς η τρομοκρατική οργάνωση 17 Νοέμβρη έμεινε... χωρίς Μυτιληνιό μέλος!
Γράφει ο ΣΤΡΑΤΗΣ ΜΠΑΛΑΣΚΑΣ Δημοσίευση 12/4/2021
Αθώος κρίθηκε στις 8 Δεκεμβρίου του 2003 από το τριμελές κακουργιοδικείο της Αθήνας ο Λεσβιακής καταγωγής Θεολόγος Ψαραδέλλης, από την κατηγορία της συμμετοχής στη μεγαλύτερη τρομοκρατική οργάνωση στην Ελληνική ιστορία. Την ίδια ώρα, ο μακαρίτης πια πρώτος ξάδελφος του στη Σκάλα Καλλονής Τάκης Ψαραδέλλης, δήλωνε για τις ανάγκες ενός ρεπορτάζ μου στην «Ελευθεροτυπία» ικανοποιημένος από την απόφαση και δικαιωμένος για τη δήλωση που είχε κάνει την πρώτη μέρα που ενημερώθηκε για τη σύλληψη του στις 18 Ιουλίου 2002. «Δεν πίστεψα ποτέ μου ότι ο Θεολόγος θα μπορούσε να ενέχεται σε τρομοκρατική ενέργεια» είχε πει. Τον είχαμε βρει στην αυλή του στη Σκάλα Καλλονής να καίει επιστολές και άλλα ενθυμήματα του μακαρίτη, πλέον και αυτός, ξάδελφου του
Δυο αδελφών παιδιά με τον Θεολόγο, ο Τάκης Ψαραδέλλης έντονα πολιτικοποιημένος, στο χώρο της δημοκρατικής Αριστεράς αυτός, έλεγε ότι δεν μπορούσε να καταλάβει ποτέ του τη σχέση του Θεολόγου με την τρομοκρατία. «Δεν μπορεί λέει, κάτι θα είχα καταλάβει. Ούτε για πολιτικά ούτε για ποδόσφαιρο συζητούσε. Μια φορά τον είχα καταφέρει και πήγαμε να δούμε τον ποδοσφαιρικό αγώνα ΑΕΚ - Ολυμπιακού. Στα μισά με πήρε και φύγαμε».
Στη Μυτιλήνη ο Θεολόγος Ψαραδέλλης είχε να έρθει από το 1989. Αντίθετα, συχνά στο νησί ερχόταν τα δυο παιδιά του, που σπουδάζουν στο εξωτερικό αλλά και η γυναίκα του, που, όπως έλεγε ο ξάδελφός του, «εδώ και λίγο καιρό εργαζόταν στη γαλλική πρεσβεία της Αθήνας». Συχνά πριν τη σύλληψη του ο Θεολόγος Ψαραδέλλης έφευγε για το «ησυχαστήριό» του στη Χιλιαδού Εύβοιας, δυο καμαρούλες, σε ένα αυθαίρετο που έχτισε στα μέσα της δεκαετίας του 1980.
«Ψάρευε, έπιανε κανένα ψάρι για μεζέ και περνούσε τις μέρες του. Αυτή ήταν η ζωή του. Δεν μου έμοιαζε και δε μου μοιάζει για ζωή τρομοκράτη», επέμενε ο ξάδελφός του.
Ο Θεολόγος Ψαραδέλλης παιδί μιας οικογένειας με εννέα παιδιά του Στρατή Ψαραδέλλη από το Κεράμι παραδεχόταν τη συμμετοχή του στην ένοπλη ληστεία ενός ταχυδρομικού ταμιευτηρίου στην Αθήνα, η οποία διαπράχθηκε το 1983, χωρίς να πέσει ούτε ένας πυροβολισμός, και η οποία το δικαστήριο δέχθηκε ότι είχε παραγραφεί.
Για τη συμμετοχή του στην τρομοκρατική οργάνωση δεν προσκομίσθηκε ποτέ κανένα αποδεικτικό στοιχείο, με εξαίρεση μια ανάμειξη του από έναν «μετανιωμένο» της οργάνωσης ο οποίος όμως στη συνέχεια αναίρεσε την καταγγελία του. Ας σημειωθεί ότι η «17 Νοέμβρη» δεν ανέλαβε ποτέ την ευθύνη για τη ληστεία, την «απαλλοτρίωση» όπως αποκαλούσε το γεγονός ο Ψαραδέλλης. Ας σημειωθεί επίσης ότι ο ίδιος παραδεχόταν πως το γεγονός αυτό ήταν ένα πολιτικό λάθος, είχε δε στόχο να χρηματοδοτήσει την έκδοση των έργων του Παντελή Πουλιόπουλου, εισηγητή του τροτσκισμού στην Ελλάδα!
Ποιος ήταν ο Θεολόγος Ψαραδέλλης
Ο Θεολόγος Ψαραδέλλης, γνωστός τροτσκιστής από το 1963, όταν ανήκε ακόμη στη Νεολαία Λαμπράκη, ισχυρίζεται ότι δεν υπήρξε ποτέ οπαδός της ένοπλης, τρομοκρατικής βίας.
Στη δικτατορία συμμετείχε στην οργάνωση ΔΕΑ (Δημοκρατικές Επιτροπές Αντίστασης), μαζί με όλα τα μέλη της 4ης Διεθνούς και αγωνιστές από άλλους πολιτικούς χώρους. Συνελήφθη πρώτη φορά στα τέλη του 1967, οδηγήθηκε στις φυλακές «Αβέρωφ» όπου γνώρισε μεταξύ άλλων και το γιατρό Τσιρώνη. Μετά τη δίκη αποφυλακίσθηκε και προσπάθησε να συνεχίσει την αντίσταση. Ξανασυνελήφθη για κλοπή και κατοχή εκρηκτικών και βασανίστηκε άγρια για να ομολογήσει. Δραπέτευσε κάτω από μυθιστορηματικές συνθήκες, χρησιμοποιώντας ένα κουταλάκι με το οποίο «έφαγε» σιγά σιγά την ξύλινη κλειδαριά της πόρτας του κελιού του.
Μετά από πολλές περιπέτειες, έφτασε με το πλοίο της γραμμής στη Μυτιλήνη και από εκεί, με βάρκα που πήρε από την ακτή στον καλαμιάρη της Παναγιούδας πέρασε στην Τουρκία. Εκεί τον υποδέχθηκαν ως πρόσφυγα, όμως τρεις μήνες μετά πέρασε κρυφά στη Βουλγαρία. Συνελήφθη και απελάθηκε στην Ελλάδα, όπου συνελήφθη ξανά.
Όταν ο Έλληνας στρατοδίκης τον ειρωνεύτηκε για την αλληλεγγύη των «βούλγαρων κομμουνιστών συντρόφων», ο Ψαραδέλλης του έδωσε την εξής απάντηση, η οποία γοήτευσε ολόκληρη την ευρωπαϊκή τροτσκιστική αριστερά και όχι μόνο αυτή: «Κύριε δικαστά, η δική σας δουλειά είναι να με δικάσετε. Η δουλειά των βούλγαρων εργαζομένων θα είναι να τακτοποιήσουν τους λογαριασμούς τους με τους σταλινικούς γραφειοκράτες της χώρας τους».
Στην απολογία του, στο στρατοδικείο, είχε πει, μεταξύ των άλλων: «Είμαι εργάτης και οπαδός της 4ης Διεθνούς. Με κατηγορείτε ότι είμαι αρχηγός δύο κομμάτων. Απαξιώ να απαντήσω στα κατασκευάσματα της αρρωστημένης φαντασίας των διωκτών μου. Ένα έχω να τονίσω: αρχηγούς έχουν οι χούντες και οι συμμορίες, ποτέ οι επαναστατικές οργανώσεις της εργατικής τάξης».
Το 1972 αποφυλακίσθηκε λόγω ανηκέστου βλάβης της υγείας του και διέφυγε κρυφά για τη Γαλλία, όπου επιτροπή από γνωστά ονόματα (Κ. Γαβράς, Ιβ Μοντάν κ.ά.), τον βοήθησε να πάρει πολιτικό άσυλο.
Στην Ελλάδα επέστρεψε μετά την πτώση της δικτατορίας όπου και εργάσθηκε ως τυπογράφος.
Στη βιβλιοθήκη μου έχω κάποια από τα «ημερολόγια γυναικών» των οποίων την έκδοση είχε επιμεληθεί.