Κλειστέ τα ρημάδια επιτέλους, πόσο θα συνεχιστεί ακόμα αυτή η κατάσταση;

Για το ΠΙΚΠΑ και το Καρά-τεπέ μιλάμε, τους χώρους φιλοξενίας προσφύγων.  Όχι για τη Μόρια, ούτε για το «Μαυροβούνι» (sic) τη νέα Μόρια με σκηνές που στήσαμε στο Καρα τεπέ. Αυτά είναι τα καμάρια της κυβέρνησης αν και η πρώτη βροχή βούλιαξε το «παλατάκι» που εμφάνιζαν στους Ευρωπαίους.

Το ΠΙΚΠΑ στήθηκε το Νοέμβριο του 2012, ως αυτοοργανωμένος χώρος υποδοχής προσφύγων. Χρησιμοποιήθηκαν οι παλιές κατασκηνώσεις του ΠΙΚΠΑ, που κανείς δεν θυμάται πότε ήταν η τελευταία φορά που είχαν χρησιμοποιηθεί. Ήταν μια περίοδος που οι αφίξεις προσφύγων από τη Συρία είχαν αυξηθεί, η Αστυνομία και το Λιμενικό είχαν γεμίσει τα κρατητήρια τους με πρόσφυγες, που εκείνη την εποχή έπρεπε υποχρεωτικά να συλλαμβάνονται κατά την άφιξη τους. Δεκάδες πρόσφυγες περίμεναν έξω από το Αστυνομικό Τμήμα Μυτιλήνης ζητώντας να.. συλληφθούν. Η αστυνομία δεν είχε που να τους βάλει και τους άφηνε στο δρόμο, οπότε αυτοί αναγκαστικά κοιμόντουσαν το λιμάνι. Ένα βράδυ κάποιος τους επιτέθηκε μέσα στη νύχτα, μια έγκυος γυναίκα δέχτηκε μια πέτρα και μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο.

Πάντα υπήρχαν οι φασίστες στην κοινωνία μας, τότε μόνο κρυβόντουσαν περισσότερο.    

Από το φόβο τους, οι πρόσφυγες πήγαν έξω από το Δημοτικό θέατρο για να βρουν προστασία. Πολίτες ευαισθητοποιήθηκαν και τους έφερναν φαγητό και ρούχα, θυμάμαι ένα πουπουλένιο λαχταριστό λευκό πάπλωμα που έβγαλε από το αυτοκίνητό της μια κυρία της Μυτιλήνης και το έδωσε σε μια μάνα να σκεπάσει τα μωρά της. Σήμερα αυτή η κυρία μπορεί να  ζητά να κλείσει το ΠΙΚΠΑ και το Καρά-τεπέ. Έτσι είναι αυτά, αλλάζουν οι καιροί, κουράζονται, επηρεάζονται αλλάζουν και οι άνθρωποι, ας μην είμαστε τόσο επικριτικοί μαζί τους.

Το ΠΙΚΠΑ λοιπόν ανοίγει, εθελοντές, απλοί πολίτες ενεργοποιούνται, «Το χωριό του όλοι μαζί» είμαστε όλοι εμείς, πολίτες της Μυτιλήνης. Ο καθένας προσφέρει ότι μπορεί, μαζεύονται ρούχα, κουβέρτες, φαγητό και ο καταυλισμός δέχεται τους πρόσφυγες, υποκαθιστώντας το κράτος που για μια ακόμη φορά μένεις αδρανές. Ο Πατέρας Κύριλλος, σημερινός Μητροπολίτης Ίμβρου και Τενέδου οργανώνει μια εθελοντική ομάδα και κάθε μέρα φτάνουν 50 μερίδες φαγητού από το μοναστήρι, γυναίκες της Μυτιλήνης φέρνουν ένα ταψί που μαγείρεψαν, μια κατασαρόλα ρύζι, ότι μπορεί ο καθένας κάνει. Για να καταλάβουμε το μέγεθος της απουσίας του κράτους το Λιμενικό έρχεται και παίρνει μερίδες φαγητού για να ταΐσει τους κρατούμενες που έχει στα κρατητήρια του καθώς δεν προβλεπόταν σίτιση στον προϋπολογισμό του ή κάποιες μέρες εθελοντές του ΠΙΚΠΑ πάνε μερίδες φαγητού στο Λιμενικό, κάνοντας delivery!

Τα χρόνια περνάνε, το ‘15 φτάνουν εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες στο νησί μας και το ΠΙΚΠΑ σε οργανωμένη πια μορφή συνεχίζει να λειτουργεί, με τη νόμιμη παραχώρηση του χώρου από το Υπουργείο, υποδεχόμενο δύσκολες καταστάσεις που δεν έπρεπε να πάνε στην κόλαση της Μόριας. Θύματα ναυαγίων, καρκινοπαθείς, άνθρωποι που έπρεπε να κάνουν θεραπείες στο νοσοκομείο ευάλωτες οικογένειες , ασυνόδευτα μωρά που οδηγούνται εκεί με εισαγγελική παραγγελία. Η εισαγγελία στέλνει τα παιδιά στο ΠΙΚΠΑ, για να σωθούν.   

Το ’15 ανοίγει και το Καρά-τεπέ, ένας χώρος που είχε φτιαχτεί για πάρκο κυκλοφοριακής αγωγής και ήταν και αυτός ανενεργός, Το καλοκαίρι του ’15, χιλιάδες άνθρωποι κοιμούνται στο λιμάνι, και με πρωτοβουλία του Δημάρχου ανοίγει ο χώρος και σιγά σιγά οργανώνεται ως πρότυπος χώρος φιλοξενίας.  Με δυναμικότητα 1200 ανθρώπων, φιλοξενούνται οικογένειες, υπάρχουν προγράμματα απασχόλησης για τους ανθρώπους, την ίδια ώρα που στη Μόρια οι άνθρωποι πεθαίνουν στο κρύο, ο καταυλισμός του Καρά-τεπέ είναι VIP. Δεν είναι τυχαίο ότι εκεί πήγαιναν όλοι οι εξέχοντες καλεσμένοι της Πολιτείας και δήλωναν εντυπωσιασμένοι από την εξαιρετική δουλειά που γινόταν. 

Ε αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα σήμερα, δεν αντέχεται τόση επιτυχία, ανατρέπει το αφήγημα μας και γι αυτό ακριβώς μετά το κάψιμο της δομής της Μόριας, αντί η Πολιτεία να προσπαθήσει να παραδειγματιστεί από τη λειτουργία του ΠΙΚΠΑ και του Καρά-τεπέ, προσπαθεί να τα κλείσει ενώ την ίδια ώρα χιλιάδες άνθρωποι «φιλοξενούνται» στη Νέα Μόρια, μέσα στις λάσπες. Κανείς δεν ξέρει πως θα βγει ο χειμώνας.

Και η κυβέρνηση διαμηνύει ότι θα κλείσει σήμερα το ΠΙΚΠΑ και σε 2 μήνες το Καρά-τεπέ, μεταφέροντας τους ανθρώπους, από εκεί πού;

Στις λάσπες.

Κκαι θα αναρωτηθεί κάποιος αθώος, γιατί να πάρουν τους ανθρώπους από τα σπιτάκια και τις ανθρώπινες συνθήκες και να τους οδηγήσουν στις σκηνές στις λάσπες, το αντίθετο έπρεπε να γίνει.

Είπαμε γιατί, το ΠΙΚΠΑ και το Καρά-τεπέ μας εκθέτουν. 

 .

Από το ΠΙΚΠΑ και το Καρά-τεπέ πέρασαν τα τελευταία χρόνια χιλιάδες άνθρωποι. Άκουσε ποτέ κανείς να γίνει φασαρία εκεί; Άκουσε ποτέ να γίνει κάποια εξέγερση, να βάλουν φωτιά, να γίνουν επεισόδια, να έχουμε μαχαιρώματα;

Όχι φυσικά γιατί οι άνθρωποι ζούσαν φυσιολογικά, σε ανθρώπινες συνθήκες και παρόλο το δύσκολο των καταστάσεων, δεν οδηγούνταν σε παραβατική συμπεριφορά. Έμπαινες σε αυτές τις δομές και έβλεπες χαμογελαστούς ανθρώπους, που ευχαριστούσαν τη χώρα μας για τη φιλοξενία. Όταν λοιπόν το βασικό κυβερνητικό αφήγημα είναι η επιβολή  του δόγματος «θα τους κάνουμε το βίο αβίωτο» τότε προφανώς ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης είναι απαράδεκτες.  

Άντε λοιπόν, Κλείστε τα όλα τα ρημάδια, στείλτε όλους τους ανθρώπους στις λάσπες.

Η ανθρωπιά των άλλων σας εκθέτει, οι λάσπες σας βοηθάνε να κρυφτείτε.

ΥΓ Ας ελπίζουμε έστω και την τελευταία στιγμή τα σχέδια της κυβέρνησης να ματαιωθούν μέχρι να δημιουργηθούν κρατικές δομές φιλοξενίας των προσφύγων με ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης.

Κάντε αυτές τις δομές και μετά και εμείς μαζί σας θα ζητάμε να κλείσουν το ΠΙΚΠΑ και το Καρα-τεπέ.