Επτά ολόκληρους μήνες μετά την ανάληψη των καθηκόντων του ως Υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, ήρθε χθες Τετάρτη στη Μυτιλήνη – «έδρα» του προσφυγικού και μεταναστευτικού προβλήματος από τα χρόνια ακόμα της δικτατορίας του Εβρέν, ο Νίκος Παναγιωτόπουλος. Και τι είπε στους δημοσιογράφους που είχαν σταθεί στην πασίγνωστη σκάλα του παλιού Μυτιληνιού Δημαρχείου που έχει μετατραπεί σε ένα τοπικό press room;

Απομαγνητοφώνησα λέξη λέξη και παραθέτω το μέρος της δήλωσης που συζητήθηκε, συζητιέται και θα συζητηθεί: «Δεν έχουμε πρόθεση να κλείσει το Μαυροβούνι. Αυτό που αποκομίζω από τις συζητήσεις που κάναμε είναι ότι η τοπική κοινωνία δια των τοπικών αρχόντων της θέλει να διατηρηθεί η λειτουργία στο Μαυροβούνι. Από την άλλη πρέπει να αποπερατωθεί και το έργο στη Βάστρια. Είναι υποχρέωση που έχει αναλάβει η χώρα και απέναντι της Ευρωπαϊκής Ένωσης η οποία χρηματοδοτεί το έργο και το χρηματοδότησε αδρά. Μια και έχει ολοκληρωθεί κατά 95% πρέπει να αποπερατωθεί. Θα μου πείτε τι θα κάνουμε τις δυο δομές στη Λέσβο. Εντάξει... Χρησιμοποιούμε αυτή τη στιγμή το Μαυροβούνι και θα δούμε τι θα γίνει με τη Βάστρια. Πιθανότατα θα ενταχθεί σε ένα σχέδιο κατεπείγουσας ανάγκης. Αν προκύψει ποτέ τέτοια έκτακτη ανάγκη. Πάντως το μόνο που βλέπουμε μπροστά μας είναι να αποπερατωθούν οι εργασίες στη Βάστρια».

Ξεκάθαρα λοιπόν ο υπουργός είπε ότι:

1. Ο καταυλισμός του Καρά Τεπέ (που βαφτίστηκε Μαυροβούνι)  ήρθε για να μείνει δια παντός. Και πως αυτό είναι βούληση της τοπικής κοινωνίας δια των τοπικών της αρχόντων! Και αυτό αποκόμισε από τις συζητήσεις με αυτούς!
2. Το Υπουργείο ενδιαφέρεται για ένα και μόνο πράγμα. Η ολοκλήρωση του έργου της Βάστριας και προφανώς η πληρωμή της γνωστής εργολαβικής εταιρείας που το έχει εκτελεί. Να ολοκληρωθεί το έργο και... θα δούμε τι θα το κάνουμε. «Πιθανώς θα ενταχθεί σε ένα σχέδιο κατεπείγουσας ανάγκης» είπε χαρακτηριστικά!

Πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις, πριν καν βραδιάσει ο Υπουργός έσπευσε να δηλώσει ότι τον παρεξήγησαν. Από της Λέσχης Αξιωματικών όπου έπινε τον καφέ του. Το πώς και το γιατί οι πολιτικοί τρωγοπίνουν τζάμπα στις Λέσχες Αξιωματικών και δεν πάνε όπως οι κοινοί θνητοί σε μαγαζιά ποτέ μου δεν το κατάλαβα. Εκτός και αν ο Στρατός και οι δομές του αποτελούν  απλά υποστατικά της πολιτικής ηγεσίας. Ας το αφήσουμε όμως ετούτο. Κι ας δούμε τι μας είπε ο κ. Παναγιωτόπουλος!

«Δεν είπα για παράλληλη λειτουργία δύο δομών. Ασφαλώς και θα φτάσουμε σ’ ένα σημείο όπου θα επανεκτιμήσουμε τις καταστάσεις και θα δούμε τότε. Επανεκτίμηση σημαίνει ότι θα εξετάσουμε τα δεδομένα εκείνη τη στιγμή. Αλλά, προφανώς, δεν κάνω λόγο για παράλληλη λειτουργία δύο δομών. Και απορώ πώς διαδόθηκε αυτή η εντύπωση από όλα όσα ειπώθηκαν σήμερα. Γιατί δεν είναι ακριβής».

Ας αφήσουμε στους τοπικούς άρχοντες που ο κ. Παναγιωτόπουλος κατονόμασε ότι τον παρακαλάνε να μην κλείσε τον Καρά Τεπέ να τον διαψεύσουν δημόσια και γραπτά. Το περιμένουμε. Κι ας πάμε παρακάτω:

Τον κ. Παναγιωτόπουλο δεν είναι η πρώτη φορά που τον παρεξηγούν. Πριν κάτι μέρες τον.... παρεξήγησαν στη Χίο όπου και εκεί για πρώτη φορά πήγε μετά από επτά μήνες Υπουργικής θητείας.

Και στις δυο περιπτώσεις όμως αποδείχθηκε ότι ή ο Υπουργός αγνοεί πλήρως το αντικείμενο που υπηρετεί εδώ και επτά μήνες, (είχαμε ένα τέτοιο παράδειγμα τον αλήστου μνήμης κ. Κουμουτσάκο που στην πρώτη περίοδο της θητείας ως αρμόδιος για το προσφυγικό – μεταναστευτικό ζήτημα Υφυπουργός προστασίας του πολίτη εξακόντισε τον πληθυσμό του καταυλισμού της Μόριας από 6.000 άτομα σε 25.000 άτομα σχεδόν. Μεγιστοποιώντας το πρόβλημα όσο ποτέ άλλοτε και ότι αυτό ακολούθησε).

Ή απλά ο κ. Παναγιωτόπουλος ήρθε στη Μυτιλήνη για να επιβάλει μια νέα ατζέντα στη διαχείριση του ζητήματος στη Λέσβο (αλλά και στη Χίο). Στη Λέσβο θα έχουμε παρά τα (κακώς κατά την άποψη μου ως πολίτης) συμφωνηθέντα, δυο δομές.

Μια μόνιμη, αυτή του Καρά Τεπέ (του Μαυροβουνίου ντε και ουχί της Βοσνίας – Ερζεγοβίνης) στα όρια της πόλης και των βορειόχωρων. Δηλαδή στα πλευρά της πόλης και για πάντα ίσως αφού τα Ευρωπαϊκά και τα άλλα τέτοια καμώματα στέλνουν πληθυσμούς υπό την πίεση πολέμων, ανέχειας και κλιματικής αλλαγής με ότι αυτή προκαλεί, στας Ευρώπας. Και η Λέσβος θέλοντας ή όχι αποτελεί πύλη εισόδου.

Και μια που όταν την ολοκληρωθεί μέσα στο 2025 θα λειτουργεί για έκτακτες ανάγκες. Τώρα τα κυκλοφορούντα περί άμεσης λειτουργίας του ΠΡΟΚΕΚΑ και εγκλεισμού των εχόντων δεύτερη απορριπτική απόφαση, τα διαδίδουν κάτι.... κακοπροαίρετοι οπότε ας το παρακάμψουμε.

Δυο δομές το λοιπόν, ή μάλλον δυο υπερδομές στο «προσφυγονήσι» μας.

Και μην τολμήσει κανείς και διαμαρτυρηθεί γιατί... κομμένος ο μειωμένος συντελεστής ΦΠΑ, κομμένη και η εφαρμογή της γρήγορης έκδοσης βίζας σε Τούρκους επισκέπτες που έρχονται στο νησί σας και τα κονομάτε.

Αυτά για να μη βλέπετε μόνο το τυράκι αλλά και τη φάκα πατριώτες. Και ετούτο εμμέσως πλην σαφώς εννοείται ότι αποτελεί λέει Ευρωπαϊκή επιταγή αφού τους μειωμένους συντελεστές ΦΠΑ και τη γρήγορη έκδοση βίζας την επιτρέπουν οι. κουτόφραγκοι. Μη μας φέρνετε το λοιπόν σε δύσκολη θέση και αποδεχτείτε τον σφαγιασμό σας, τις δυο υπερδομές, προκειμένου να αγιάσετε!   

Αυτή είναι η νέα ατζέντα που προσκόμισε ο κ. Παναγιωτόπουλος.  

Τώρα τα περί νέου λιμανιού στον Καρά Τεπέ που θα κλείσε και τα άλλα μεγάλα αναπτυξιακά αυτά  αποτελούν παλιού καιρού χαλάσματα και να πάτε να βρείτε το Μηταράκη που τα χρησιμοποιούσε σαν διαπραγματευτικά όπλα και μια κυρία Γκμίντερ που έταζε καθρεφτάκια από τα οποία ποτέ και κανένα δεν είδαμε ποτέ, εδώ που τα λέμε. Έναν Κύτελη είχε πείσει μοναχά που ονειρευόταν να φτιάξει τον Άγιο θεράποντα, να κάνει το ετοιμόρροπο κολυμβητήριο στο λιμάνι παλαί νε σπορ και τα Τσαμάκια Κυανή Ακτή.

Και τώρα τι κάνουμε θα πείτε.

Ως γνωστόν πατριώτες τα μεταξωτά βρακιά χρειάζονται και επιδέξια σκέλη. Τέτοια που τέτοιες μέρες πριν πέντε χρόνια στα βουνά της Καράβας αποδείχτηκε ότι ο τόπος διαθέτει. Ας συντονιστούν όλοι και όλες όσες θεωρούν ότι δεν την αξίζουμε ετούτη τη μοίρα. Όσοι και όσες αντιλαμβάνονται ότι όλα ετούτα οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε βαθύ διχασμό, ακροδεξιά σενάρια και Τραμπισμό.

Ας ληφθούν πρωτοβουλίες ΣΗΜΕΡΑ κιόλας.

Υ.Γ

Και μια και το έφερε η κουβέντα. Μέχρι στιγμής τα δια του κ. Παναγιωτόπουλου κυβερνητικά καμώματα τα αντιπολιτεύεται ο μηχανισμός του τοπικού κυβερνητικού κόμματος που θεωρεί εαυτόν... πουλημένο.

Τα κόμματα του κοινοβουλευτικού τόξου της δημοκρατικής αντιπολίτευσης ΑΓΝΟΟΥΝΤΑΙ. Με μόνη τιμητική εξαίρεση το ΠΑΣΟΚ και δυο και μόνο στελέχη του, τον κ. Γιάννη Πετρέλλη και την κ. Βάσω Χοχλάκα που μίλησαν. Τα κόμματα αγνοούνται. Γιατί άραγε;