Πάμε για το 2025, με αμίλητο νερό από την Παναγία Φανερωμένη
Αναβιώνει και φέτος το πρωτοχρονιάτικο έθιμο της Μυτιλήνης. Η εκκλησία της Παναγίας Φανερωμένης στην Επάνω Σκάλα θα παραμείνει ανοιχτή έως το μεσημέρι της Πρωτοχρονιάς
Από το NEWSROOM Δημοσίευση 28/12/2024

Το πρωτοχρονιάτικο έθιμο του «αμίλητου νερού» θα αναβιώσει και φέτος στο παρεκκλήσι της Παναγίας Φανερωμένης στην Επάνω Σκάλα, συνοδευόμενο από την ευλογία και την κοπή της παραδοσιακής Βασιλόπιτας. Το παρεκκλήσι θα παραμείνει ανοιχτό από τις 8 το βράδυ της παραμονής της Πρωτοχρονιάς έως τη 1 το μεσημέρι της πρώτης ημέρας του χρόνου.
Λίγα λόγια για το έθιμο
Με την αλλαγή του χρόνου, παρέες ξεκινούν από κάθε γωνιά της Μυτιλήνης και κατευθύνονται στη μικρή εκκλησία της Παναγίας Φανερωμένης, στη βόρεια πλευρά της πόλης. Εκεί, οι βρύσες στο κέντρο της εκκλησίας ρέουν αδιάκοπα, προσφέροντας νερό που θεωρείται αγίασμα. Οι πιστοί, αφού προσκυνήσουν την εικόνα της Παναγίας που κρατά τον Χριστό στην αγκαλιά της, «νίβονται» βρέχοντας το πρόσωπό τους και γεμίζουν το δοχείο που έχουν φέρει μαζί τους, παλαιότερα πήλινο, με το «αμίλητο» νερό. Μέσα στο δοχείο τοποθετούν ένα κλαδί ελιάς ή μυρτιάς και επιστρέφουν στο σπίτι για να κάνουν το «ποδαρικό».
Η μεταφορά του νερού απαιτεί απόλυτη σιωπή, καθώς το νερό πρέπει να παραμείνει «αμίλητο». Το «ποδαρικό» γίνεται από το αρχηγό της οικογένειας ή το γηραιότερο μέλος της, το οποίο στερεώνει το κλαδί ελιάς ή μυρτιάς στην είσοδο του σπιτιού. Στη συνέχεια, σπάει ένα ρόδι στο κατώφλι για καλή τύχη και πετά μια πέτρα στο σπίτι μαζί με κέρματα, συμβολίζοντας την ευχή για υγεία και ευημερία. Τέλος, το σπίτι ραντίζεται με το «αμίλητο» νερό.
Το έθιμο αυτό τηρείται έως σήμερα, ενώ η σημερινή του μορφή καθιερώθηκε μετά το 1922. Πριν τη Μικρασιατική Καταστροφή, οι Μυτιληνιοί έπαιρναν το νερό από οποιαδήποτε δημόσια βρύση της πόλης. Ωστόσο, μετά την εγκατάσταση των προσφύγων από τη Μικρά Ασία, το έθιμο συνδέθηκε με την Παναγία Φανερωμένη του Αϊβαλιού, απ’ όπου οι πρόσφυγες έφερναν νερό από το μεγάλο Αγίασμα της πόλης.
Η ίδρυση της μικρής εκκλησίας της Παναγίας Φανερωμένης στη Μυτιλήνη, στα τέλη της δεκαετίας του 1920, ως ανάμνηση του Αϊβαλιώτικου προσκυνήματος, ένωσε ντόπιους και πρόσφυγες γύρω από αυτή την παράδοση. Έτσι, το παρεκκλήσι έγινε το κέντρο του εθίμου, από όπου όλοι παίρνουν το αγιασμένο νερό για το ποδαρικό στο σπίτι ή το μαγαζί τους.