× Στο Νησί
SOCIAL MEDIA

Η ιστορία μιας ραπτομηχανής της Μικρασιατικής προσφυγιάς

Γράφει η ΣΤΕΛΛΑ ΣΚΟΥΦΟΓΛΟΥ

Δημοσίευση 5/4/2024

Η ιστορία μιας ραπτομηχανής της Μικρασιατικής προσφυγιάς
' χρόνος ανάγνωσης

Όταν το 1922, οι Έλληνες της Προύσας ειδοποιήθηκαν ότι έσπασε το μέτωπο και ο στρατός του Κεμάλ προελαύνει, αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν άρον - άρον τα σπίτια τους και τη ζωή τους και παίρνοντας βιαστικά ότι μπορούσαν από τα πολύ απαραίτητα υπάρχοντα τους, πήραν το δρόμο της προσφυγιάς.

Ο Εμμανουήλ Τερζούδης και η γυναίκα του Χαρίκλεια, με ένα δίχρονο παιδί στο χέρι, (τη μητέρα μου) και ένα αγέννητο στην κοιλιά, ξεκίνησαν το μεγάλο ταξίδι προς το άγνωστο κουβαλώντας μαζί τους την αβάσταχτη οδύνη για την ζωή που άφηναν πίσω και ελάχιστα πράγματα, όσα μπορούσαν να σηκώσουν, για να επιβιώσουν, στο άγνωστο, όπου κατευθυνόταν. Σ αυτά τα λίγα πράγματα συμπεριλαμβανόταν αυτή η ραπτομηχανή χειρός, τυλιγμένη σε κάποια απαραίτητα ρούχα και όλα μαζί τυλιγμένα μέσα σε ένα στρώμα, που κουβαλούσε ο παππούς στην πλάτη του σε όλο το ταξίδι.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Η Οδύσσεια τους κατέληξε στο νομό Σερρών, σε ένα μικρό χωριό, την Αγκίστα, που ήταν και σταθμός τρένου.Ο παππούς, που ήταν ποτοποιός στο επάγγελμα, δεν δικαιούταν αγροτικό κλήρο για να βιοποριστεί και τον πρώτο καιρό έκανε ότι μπορούσε ευκαιριακά, περιμένοντας την όποια αποζημίωση για να μπορέσει να ζήσει την οικογένεια. Όταν τελικά την πήρε, άνοιξε ένα καφενείο κοντά στο σταθμό και με αυτό βιοπορίστηκαν.

Τον πρώτο αυτό δύσκολο καιρό, αυτή η ραπτομηχανή ήταν ο βασικός τροφοδότης του σπιτιού, αφού η γιαγιά μου έγινε η ράφτρα του χωριού για να εξασφαλίζει τα απαραίτητα, με τη μέθοδο της ανταλλακτικής οικονομίας!
Με τα χρόνια, η οικογένεια μεγάλωσε, ήρθαν κι άλλα παιδιά, και κάποια στιγμή έφυγαν από την Αγκίστα και εγκαταστάθηκαν στα Νέα Μουδανιά της Χαλκιδικής.

Όταν ήρθε η σειρά της πρώτης τους κόρης, (της μητέρας μου, της Ιλιάδας) να παντρευτεί και να ξενιτευτεί κι αυτή, ερχόμενη στη Μυτιλήνη, η ραπτομηχανή ήρθε μαζί της, σαν προίκα, αλλά και σαν πολύτιμη ανάμνηση, χρήσιμη ως το τέλος!...

*Σημείωση: Η ραπτομηχανή αυτή δωρίστηκε από την κ. Στέλλα Σκούφογλου στον Σύλλογο Μικρασιατών Σκάλας Λουτρών «Το Δελφίνι» και φιλοξενείται στο «Μουσείο Προσφυγικής Μνήμης 1922» της Σκάλας Λουτρών μαζί με άλλα κειμήλια.

ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ
ΑΧΙΝΟΣ

Πάτησε τον Αχινό, 10/9/2025

Το καυστικό σχόλιο της ημέρας
ΜΕ ΥΠΟΓΡΑΦΗ

Το χαράτσι που δεν λέει να φύγει!

Από το ΕΕΤΗΔΕ στον ΕΝΦΙΑ η ιστορία ένος «έκτακτου φόρου» τπου μας επιβλήθηκε το 2011 με τα μνημόνια και θα έπρεπε να είχε καταργηθεί με την έξοδο από αυτά
ΘΡΑΣΟΣ ΑΒΡΑΑΜ
ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Υπομονή

Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΑΛΕΤΣΑΣ
ΜΕ ΥΠΟΓΡΑΦΗ

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη και η ΔΕΘ

Γράφει η ΣΕΒΑΣΤΗ ΣΚΟΥΦΟΓΛΟΥ
ΜΕ ΥΠΟΓΡΑΦΗ

Αναγκαία η αλλαγή πολιτικής στο προσφυγικό

Γράφει ο ΣΤΡΑΤΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ το μέλος του Αγροτικού Γραφείου της Νέας Αριστεράς
ΜΕ ΥΠΟΓΡΑΦΗ

«Θάνατος από πείνα, το σχέδιο του Ισραήλ»

Γράφει ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΛΑΔΙΤΗΣ
ΟΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ

Μήνυμα Ιμάμογλου από τα μπουντρούμια της Σιλίβρι στη Μυτιλήνη

Συνάντηση αυτοδιοικητικών Ελλάδας – Τουρκίας στο πλαίσιο του 1ου Διεθνούς Φεστιβάλ Ειρήνης Λέσβου
ΟΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ

Ιστορικό ταξίδι μνήμης σε Μοσχονήσι και Γενιτσαροχώρι

Εκδρομή διοργανώνει η συνδικαλιστική παράταξη Συλλογική Εκπαιδευτικών
ΜΕ ΥΠΟΓΡΑΦΗ

Το μυθιστόρημα του Παναγιώτη Βέη «Χωρίς Πυξίδα»

Γράφει ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΤΙΛΑΣ
ΜΕ ΥΠΟΓΡΑΦΗ

Η λειψυδρία είναι εδώ!

Γράφει ο ΣΤΡΑΤΗΣ ΖΑΦΕΙΡΗΣ, πρώην Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Βιομηχανίας
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΟΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ

«Η ειρήνη δεν έχει ηλικία»: Η Λέσβος στέλνει μήνυμα στον κόσμο

Ο Πάρης Βουνατσής, πρόεδρος της «Συνύπαρξης» μιλά στο «Ν» για το όραμα που έγινε πραγματικότητα με το 1ο Διεθνές Φεστιβάλ Ειρήνης που ξεκινά αύριο, Τρίτη
ΑΝΘΗ ΠΑΖΙΑΝΟΥ
ΜΕ ΥΠΟΓΡΑΦΗ

Εμείς, ανθρωποφύλακες δεν θα γίνουμε

Γράφει ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΛΑΔΙΤΗΣ