Σχολεία μέχρι τις 6 το απόγευμα; Όχι, ευχαριστώ!
Γράφει ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΤΟΛΙΟΣ*
Δημοσίευση 18/6/2022
Με μια αιφνιδιαστική κίνηση ο πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης εξήγγειλε τη διεύρυνση λειτουργίας του ωραρίου των σχολείων από το Σεπτέμβρη μέχρι τις 6 το απόγευμα. Λίγο αργότερα η υπουργός του κ. Κεραμέως έκανε το 18.00, 17.30 και διευκρίνισε ότι αφορά τα μισά σχολεία από αυτά που έχουν ολοήμερο πρόγραμμα.
Ας αφήσουμε τελείως στην άκρη το ότι τέτοιες αλλαγές στις σοβαρές χώρες γίνονται έπειτα από διαβούλευση με τους αρμόδιους φορείς. Η κυβέρνηση των «αρίστων» έτσι μας έχει συνηθίσει και θα ήταν παράλογο να θελήσει τώρα να σπάσει αυτήν την παράδοση.
Θα εξετάσουμε, λοιπόν, κατευθείαν τον πυρήνα της εξαγγελίας, ξεκινώντας από τη μεγαλύτερη πλάνη που μπορεί να δημιουργηθεί: όποιος έχει την εντύπωση ότι πρόκειται για μία μεταρρύθμιση η οποία έχει ως στόχο της την εξυπηρέτηση των αναγκών των εργαζομένων θα πρέπει να το ξανασκεφτεί.
Πρόκειται για την ίδια Κυβέρνηση που ουσιαστικά κατήργησε το 8ωρο, «ξεχαρβάλωσε» το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας κλπ. Πιστή, λοιπόν, και σε αυτή της την παράδοση, δρομολογεί μια μεταρρύθμιση η οποία θα εξυπηρετήσει και πάλι τους αγαπημένους της εργοδότες. Δεν πρέπει να έχουμε καμία αμφιβολία, η αλλαγή αυτή έχει έναν και μόνο στόχο: το να βάλει τους εργαζόμενους να δουλεύουν ακόμα περισσότερες ώρες.
Εδώ η Κυβέρνηση ξεπερνάει βέβαια και τον ίδιο της τον εαυτό, αφού στην Ευρώπη η τάση είναι ακριβώς η αντίθετη, με χώρες οι οποίες η μία μετά την άλλη θεσμοθετούν λιγότερες και όχι περισσότερες ώρες δουλειάς για τους εργαζόμενούς τους.
Η επιστράτευση του υπαρκτού δημογραφικού προβλήματος προκειμένου να δικαιολογηθεί αυτή η αλλαγή είναι βέβαια άλλος ένας τρόπος παραπλάνησης της κοινής γνώμης. Πιστεύει στα αλήθεια κανένας ότι οι δύο ώρες λιγότερες παραμονής των παιδιών στο σχολείο είναι η αιτία του δημογραφικού μας προβλήματος;
Η μεταρρύθμιση βρίσκεται ακριβώς στην αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που θα έπρεπε να κινηθεί η Κυβέρνηση. Οι εργαζόμενοι πρέπει να δουλεύουν λιγότερες και όχι περισσότερες ώρες προκειμένου να μπορούν να κάνουν παιδιά. Και δεν είναι βέβαια μόνο αυτό.
Οι νέοι σήμερα συνήθως έχουν επισφαλείς εργασίες (όταν τις έχουν και αυτές, γιατί η ανεργία στους νέους είναι θηριώδης) και αμείβονται με ψίχουλα. Αυτό μάλιστα συμβαίνει μέσα σε συνθήκες πρωτοφανούς ακρίβειας και με τη στέγη να γίνεται άπιαστο όνειρο για τους νέους, οι οποίοι συχνά αναγκάζονται να μένουν με τους γονείς τους ως τα 35 ή τα 40 τους χρόνια. Ακούσατε να εξαγγέλλεται τίποτα για αυτά; Όχι φυσικά.
Ας πάμε τώρα και στα ζητήματα της ειδικότητάς μου. Όποιος θεωρεί ότι η παραμονή των παιδιών στο σχολείο από τις 7 το πρωί (οπότε ξεκινάει η πρωινή ζώνη), μέχρι τις 18.00 ή έστω τις 17.30 το απόγευμα, δηλαδή για 11 ώρες (!) είναι καλή ιδέα, θα πρέπει να το ξανασκεφτεί. Όσο και αν οι εκπαιδευτικοί αγαπάμε τα παιδιά, δεν γίνεται και ούτε πρέπει να υποκαταστήσουμε τους γονείς.
Μα τα παιδιά θα προετοιμάζονται στο σχολείο και έτσι οι ώρες που θα τους μένουν με τους γονείς τους, θα είναι ώρες ποιοτικές, μας αντιτείνουν. Όλοι ξέρουμε ότι η δήλωση αυτή είναι κατάφορα ψευδής. Το ΥΠΑΙΘ με αυτή την ηγεσία δεν πρόκειται να ενσωματώσει ποτέ τις εξωσχολικές δραστηριότητες στη σχολική ζωή.
Αν το ήθελε, θα καθιέρωνε, για παράδειγμα, πιστοποίηση για τις ξένες γλώσσες μέσα στο σχολείο. Όμως η Κυβέρνηση αυτή είναι σφιχταγκαλιασμένη με τους σχολάρχες, με τους φροντιστηριάρχες και με την παραπαιδεία και δεν πρόκειται να χαλάσει ούτε αυτή της την παράδοση.
Τα παιδιά, λοιπόν, θα σχολάνε στις 18.00 και θα έχουν 3 με 4 ώρες μέχρι τον βραδινό τους ύπνο, στις οποίες θα πρέπει να στριμώξουν όλες τις υπόλοιπες δραστηριότητές τους. Πότε θα ξεκουραστούν, πότε θα παίξουν, πότε θα δουν τους γονείς τους; Ψιλά γράμματα για την Κυβέρνηση…
Μένει φυσικά να δούμε μερικά ζητήματα ακόμα. Ποιοι εκπαιδευτικοί θα διδάξουν τα παιδιά τις ώρες αυτές και με τι εργασιακή σχέση; Οι διορισμοί δεν φτάνουν ούτε για την κάλυψη των πρωινών τμημάτων. Σε ποιες υποδομές θα γίνουν αυτά; Υπάρχουν σχολεία όπου τα παιδιά κάνουν ακόμα μάθημα σε κοντέινερ.
Θα αναπαύονται με κάποιο τρόπο τα παιδιά κατά την ενδεκάωρη παραμονή τους στο σχολείο; Αν ναι, πού; Πάνω στα θρανία τους;
Οι εξαγγελίες είναι εύκολες όταν σχεδόν σύσσωμος ο Τύπος χειροκροτεί οτιδήποτε και να ειπωθεί από την Κυβέρνηση. Η εφαρμογή των εξαγγελιών όμως είναι άλλο πράγμα.
