Το Τένις μιας «κομματικής» ανοησίας
Γράφει ο ΠΑΡΗΣ ΒΟΥΝΑΤΣΗΣ
Δημοσίευση 14/6/2021
Στο πλαίσιο της δημοκρατίας καθένας διατηρεί το δικαίωμα να εκφράζει δημόσια την άποψη του. Με την ίδια λογική δίνει δικαίωμα για δημόσια κρητική τοποθέτηση. Με ευπρέπεια θα επιχειρήσω να αμφισβητήσω μια κοινωνική ανάρτηση που αναδημοσιεύτηκε από υποψήφια βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας, σχετικά με τις πρόσφατες επιτυχίες των αθλητών του Τέννις και τον συσχετισμό τους με μια «αποτυχημένη» ιδεολογία της Αριστεράς. Το διαβάσαμε κι αυτό.
Η ανάρτηση ξεκινά με την πεποίθηση ότι «η προσωπική δουλειά (των αθλητών), η πρόνοια της οικογένειάς τους και η γενετική τους προδιάθεση καταρρίπτουν το κεντρικό αφήγημα της αριστεράς πως όλοι ξεκινάμε απόλυτα ίσοι και όμοιοι». Η επιφανειακή προσέγγιση δε λαμβάνει υπόψη ότι ο χρόνος που δύναται ένας άνθρωπος να αφιερώσει για την ενασχόληση του με τον (πρωτ)αθλητισμό συνδέεται άμεσα με την ευκαιρίες που δίνονται στη ζωή του. Υπάρχουν άνθρωποι με «γενετική προδιάθεση», οι οποίοι υποσιτίζονται και ζουν στην ανέχεια όντας αναγκασμένοι να αφιερώνουν τη ζωή τους στην εργασία. Ειδικά όταν η κυβέρνηση δεν μεταχειρίζεται τον αθλητισμό ως δημόσιο αγαθό, το οποίο οφείλει να παρέχει δωρεάν, υπάρχουν πολλοί που στερούνται του δικαιώματος για άθληση και ελάχιστοι μπορούν να «αριστεύσουν».
Ύστερα η ανάρτηση συνεχίζει με το παραλήρημα ότι η Αριστερά «πολτοποιεί κάθε ταλέντο και διάθεση για δημιουργία και αριστεία». Αυτό γράφεται σε μια χρονική περίοδο για την Ελλάδα, όπου η Αριστερά σύσσωμη - δίχως κομματικές διαφορές - εναντιώνεται στις πρακτικές υπονόμευσης του ρόλου της Τέχνης στην κοινωνική εξέλιξη από μια άκρως συντηρητική κυβέρνηση. Αγνοεί σκόπιμα ότι κάποτε οι χορευτές, οι αθλητές, οι μουσικοί και οι συγγραφείς του Ανατολικού Συνασπισμού (Μπλοκ) αποτελούσαν αξιοζήλευτα επιτεύγματα του πολιτικού συστήματος από όλον τον δυτικό κόσμο. Ακόμα και σήμερα, το Μπαλέτο της Κούβας συγκαταλέγεται ανάμεσα στα κορυφαία μπαλέτα του κόσμου.
Διαβάζοντας λίγο παρακάτω, η ανάρτηση προβαίνει σε μια άδικη, ανιστόρητη και ισοπεδωτική εξίσωση του «Κομμουνισμού» με τον «Ναζισμό». Η προσπάθεια του συντάκτη της ανάρτησης να αποδώσει ευθύνες για τις εγκληματικές μεθοδεύσεις του συντηρητικού χώρου, οι οποίες οδήγησαν στην καλλιέργεια και εξάπλωση του Ναζισμού, παραβλέπει επιμελώς ότι στερείται φιλοσοφικής βάσης και έχει κατά καιρούς συνδεθεί με τον νεοσυντηρητισμό. Αξιοποιώντας το φορτισμένο συναισθηματικό υπόβαθρο των προασπιστών του, ο Ναζισμός βρισκόταν διαρκώς απέναντι στον Κομμουνισμό και τους πρεσβευτές του.
Κλείνοντας, η ανάρτηση χαρακτηρίζει τους Έλληνες αθλητές ως εχθρούς της Αριστεράς. Ότι οι επιτυχίες στο Τέννις θα χρησιμοποιούνταν για κομματικές σκοπιμότητες αδιαμφισβήτητα διέπεται από «κομματική» ανοησία. Προσωπικά θλίβομαι πώς επιτρέπουμε σαν κοινωνία σε τέτοιους ανθρώπους να σπείρουν διαρκώς διχόνοια για κομματικά οφέλη και επιθυμώ ολόψυχα να εκφράσω εγκάρδιες ευχές για καλά αποτελέσματα σε κάθε αθλητή και αθλήτρια που αγωνίζεται για το «ευ αγωνίζεσθαι». Τα έπαθλα και οι διακρίσεις αν, όταν και όσα έρθουν, καλώς θα τα δεχθούμε. Μας κάνουν περήφανους και χωρίς αυτά.