GO BACK …. όταν η φρόνηση μπαίνει σε καραντίνα
Γράφει ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΡΑΜΑΛΗΣ
Από το NEWSROOM Δημοσίευση 2/1/2021
Μια από τις μεγαλύτερες στιγμές του αντιστασιακού κινήματος στη Μυτιλήνη ήταν τα Χριστούγεννα του 1944, όταν ο λαός της Λέσβου ξεσηκώθηκε έναντι του Αγγλικού ιμπεριαλισμού με τη μυριόστομη και αυθεντική λαϊκή κραυγή «GO BACK». Είχε προηγηθεί η συμφωνία της Καζέρτας τον Σεπτέμβρη του 1944 όπου οι Βρεττανοί υπονόμευαν την παράδοση του ΕΑΜ ΕΛΑΣ με την έγκριση μάλιστα του ΚΚΕ κάνοντας το αποφασιστικό βήμα για την εγκαθίδρυση της αστικής εξουσίας.
Το νησί της Λέσβου και ο ηρωικός λαός της βρισκόταν τότε κάτω από ΕΑΜική διοίκηση γνωρίζοντας άγνωστες μέχρι τότε μορφές αυτοδιοίκησης και λαϊκής δικαιοσύνης όπως λαϊκά δικαστήρια, συσσίτια, σχολεία, βιβλιοθήκη, εθνική πολιτοφυλακή. Τότε υποδείχθηκε ο λογοτέχνης Κώστας Φριλίγκος ως νέος Νομάρχης Λέσβου και λαϊκός επίτροπος ορίστηκε ο Παν. Παρρής ενώ μεγάλος αριθμός προδοτών, δωσίλογων, χαφιέδων είχαν συλληφθεί και κρατούνταν στις φυλακές-μεταξύ αυτών και ο Μητροπολίτης Μυτιλήνης Ιάκωβος Α- με σκοπό να δικαστούν στην συνέχεια .Το ναζιστικό τέρας είχε αρχίσει να αποτραβιέται στο λαγούμι του αφήνοντας πίσω του ανοιχτές πληγές.
Στην Αθήνα, οι Άγγλοι αιματοκυλούν και δολοφονούν τον κόσμο βάζοντας τις βάσεις για την επερχόμενη αλλαγή φρουράς και την συνέχιση της αστικής διακυβέρνησης με τον ίδιο τον Τσόρτσιλ να παριστάνει τον κτηματομεσίτη των Ιμπεριαλιστικών Δυνάμεων ξαναμοιράζοντας την τράπουλα.
Γιατί όμως επιλέχτηκε εκείνη τη χρονική στιγμή η Λέσβος-«το κόκκινο νησί»-για την απόβαση των Άγγλων και από το μεθύσι της Λευτεριάς φτάσαμε στους Αραπάδες όπως γράφει ο Δημ Καβαδάς (περ. ΑΓΙΑΣΟΣ τεύχος 6, 1995).
Πρώτον, η Λέσβος φαίνεται ότι για την πολιτική των Άγγλων προφανώς αποτελούσε άμεση προτεραιότητα τους: έπρεπε με κάθε τρόπο να πληγεί και να ανατραπεί η ΕΑΜική διοίκηση καθώς ήταν το μοναδικό νησί όπου ο λαός και οι ΕΑΜίτες κατείχαν ουσιαστικά την εξουσία.
Δεύτερον, καθώς δεν μπορούσαν να χωνέψουν την ισχυρή ΕΑΜική παρουσία και διοίκηση έχοντας στο μυαλό τους την εγκαθίδρυση του βασιλιά αλλά και πειθήνιο όργανο τους τον Παπανδρέου, επιθυμούσαν να κάνουν αισθητή την παρουσία και ηγεμονία τους στο Βόρειο Αιγαίο ώστε να αποτρέψουν μία πιθανή μελλοντική Ρωσική παρουσία και επιρροή.
Τρίτον και πολύ σημαντικό, ήταν ότι η ψυχολογία του λαού βρίσκονταν στα ύψη λόγω ΕΑΜ μετά τα όσα είχε περάσει στην κατοχή όπως η πείνα, η δυστυχία, οι κακουχίες και οι εκτελέσεις πλέον ένιωθε πολύ ισχυρός και με ανεβασμένο ηθικό.
Έθεσαν λοιπόν οι Άγγλοι σε εφαρμογή το σχέδιο τους και ήρθαν σε επαφή με τον Συνταγματάρχη Οδυσσέα Σκαναβή στρατιωτικό διοικητική Λέσβου και παλαιό Ελασίτη που γνώριζε πρόσωπα και πράγματα με την προτροπή να έρθει σε επαφή με τον ΕΑΜ με κύριο σκοπό την εξασφάλιση της σύμφωνης γνώμης του για την απόβαση των Βρετανικών Αποικιοκρατικών Στρατευμάτων στους στρατώνες στον Μακρύ Γιαλό, γεγονός που τελικά φαίνεται να προχώρησε μυστικά χωρίς την σύμφωνη γνώμη του ΕΑΜ.
Ποιοι παράγοντες όμως έδρασαν καταλυτικά και απέτρεψαν την απόβαση των Αγγλικών στρατευμάτων στο νησί; Πρώτον και κύριο, ο ίδιος ο ηρωικός Λεσβιακός λαός που είχε ανεπτυγμένο πολιτικό κριτήριο και ταξική συνείδηση και που όταν κλήθηκε το ‘44 επέδειξε αφάνταστο ηρωισμό και γενναιότητα-περιφρούρησε τις όποιες λαϊκές κατακτήσεις και κεκτημένα και είπε τρανταχτά το όχι στα σχέδια των Ιμπεριαλιστών: αντιτάχθηκε ουσιαστικά στον φασισμό θέτοντας ως κύριο στόχο την εθνική ανεξαρτησία, την λαϊκή κυριαρχία και την ρήξη με το κατεστημένο της εποχής. Δεύτερον και πάρα πολύ σημαντικό είναι το γεγονός ότι οι ηγέτες του αντιστασιακού κινήματος που από την πρώτη στιγμή ειδοποίησαν τον λαό σε όλο το νησί να συσπειρωθεί, παίρνοντας έγκαιρα μέτρα, κήρυξαν γενική απεργία και κινητοποίησαν τις δυνάμεις της Πολιτοφυλακής. Τέτοιοι μεταξύ άλλων ήταν ο Παναγ. Γώγος γραμμ. περιοχής Αιγαίου του ΚΚΕ καθώς και ο Παναγιώτης Κεμερλής.
Από το βιβλίο Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΛΕΣΒΟ των Κεμερλή και Πολυχρονιάδη αντιγράφουμε :
«Ήτανε η φλόγα ενός λαού χειραφετημένου με την διαίσθηση του μπορούσε να ξεδιαλύνει όλα τα τερτίπια των πολιτικάντηδων της εποχής. Όλος ο λαός βρισκότανε ξεσηκωμένος σε μία μαχητική άμιλλα αποφασισμένος να αγωνιστεί για να γίνει νοικοκύρης στον τόπο του».
Αυτή την φλόγα που άναψαν οι άδολοι αγωνιστές του ΕΑΜικού κινήματος που ακόμα και σήμερα μέσα από την μνήμη των γεγονότων το θρυλικό GO BACK συμβολίζει την αντίσταση ενός λαού που δεν είχε τίποτα πλέον να χάσει παρά μόνο τα δεσμά και τις αλυσίδες του. Μία πράξη Αντιιμπεριαλιστική καθαρά αλλά και Αντικαπιταλιστική που αμφισβήτησε έμπρακτα τους σχεδιασμούς των Ισχυρών και του Κεφαλαίου.
Στις μέρες μας τα Ιμπεριαλιστικά σχέδια των καπιταλιστών εντείνονται για άλλη μια φορά ενώ τα πράγματα σοβαρεύουν επικίνδυνα καθώς οι μεγάλες δυνάμεις παρεμβαίνουν προωθώντας τα δικά τους συμφέροντα. Παράδειγμα η εκρηκτική κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο με στρατιωτικές δυνάμεις αλλά και η ενεργή συμμετοχή της ΕΕ, των ΗΠΑ και της Ρωσίας. Η συμμαχία σε Ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς όπως το ΝΑΤΟ ή κράτη ανθρωποφάγα όπως το Ισραήλ προπαγανδίζεται από τις κυβερνήσεις και τα πληρωμένα ΜΜΕ με την λογική του αναγκαίου κακού. Αυτή η ρητορική πολεμική και εθνικιστική καλλιεργείται συστηματικά από τις αστικές τάξεις για επιβολή κλίματος «εθνικής ομοψυχίας» η οποία ασφαλώς και δεν προωθεί την ειρήνη και την αλληλεγγύη μεταξύ των λαών.
Η εθνική ενότητα που το σύστημα προωθεί καθώς και οι κυβερνήσεις εθνικής ενότητας που προκύπτουν-ενώ μάλιστα συμμετέχουν αριστερά κόμματα σε αυτές-είναι η μεγαλύτερη επιτυχία στις τυχοδιωκτικές επιδιώξεις του Παγκόσμιου Κεφαλαίου. Το επίδικο των Ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών του Κεφαλαίου και των αστικών τάξεων είναι μια μοιρασιά, γης και θαλασσών ξανά από την αρχή με ξεκάθαρο στόχο την διεκδίκηση και κατοχή μεγαλύτερης μερίδας της πίτας των ΑΟΖ, των ενεργειακών πόρων, του πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Με αυτές τις θύμησες και με ότι από τότε ακολούθησε, βλέπουμε ότι οι λαοί διαχρονικά πληρώνουν αυτήν την πλασματική κατάσταση έκτακτης ανάγκης όταν καθημερινά συνθλίβονται τα ατομικά και δημοκρατικά τους δικαιώματα με τα αντιλαϊκά μέτρα που επιβάλλονται «για το καλό μας» σε πλάτες εργαζομένων, ανέργων, νεολαίας, ευάλωτων ομάδων αλλά και προσφύγων.
Μέσα από την παρατεταμένη οικονομική και υγειονομική κρίση και αναγκασμένος να δέχεται όλο και περισσότερο την αστυνομοκρατία, έχοντας ήδη χάσει την πολύτιμη οργάνωση και επικοινωνία «από κοντά» λόγω καραντίνας και μέτρων απαγόρευσης κυκλοφορίας, συνάθροισης και ελευθερίας του λόγου, ο λαός σιγοβράζει και ζυμώνεται κατά μόνας και βρίσκει νέα εργαλεία και μεθόδους αντίστασης. Μέχρι να βρεθεί η κατάλληλη συγκυρία για να ξεχυθεί στους δρόμους και να βροντοφωνάξει Go back σε ότι τον πνίγει και δεν τον αφήνει να αναπνεύσει.
