ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
«Οι πολιτιστικοί Σύλλογοι είναι η καρδιά του πολιτισμού στο νησί μας»
Πέντε χρόνια χωρίς τον Μπάμπη Αλατζά. Τι έλεγε σε συνέντευξη που μας είχε παραχωρήσει το 2011
Γράφει η ΑΝΘΗ ΠΑΖΙΑΝΟΥ Δημοσίευση 18/11/2019
Πέντε χρόνια συμπληρώθηκαν από τον θάνατο του συμπατριώτη μας ηθοποιού, Μπάμπη Αλατζά. Ο Κώστας Αστυρακάκης πρώην αντιδήμαρχος Πολιτισμού του Δήμου Λέσβου, μας θύμισε τη φιλία τους: «Ο Μπάμπης, εκτός από καλός ηθοποιός και βαθύς γνώστης του θεάτρου και του κινηματογράφου-όπου διέπρεψε-ήταν πάνω απ όλα εξαιρετικός άνθρωπος, ένας από τους καλύτερους που έχω γνωρίσει, δοτικός, γεναιόδωρος, απλός και αξιοπρεπής. Ήταν πάντα χαμογελαστος και από το στόμα του έβγαινε μόνο ο καλός ο λόγος. Τα ενδιαφέροντα του ήταν πολλά. Η τέχνη, ο πολιτισμός, η πολιτική, τα κοινωνικά ζητήματα. Ήταν πάντα ενεργός με άποψη, με σοφία αλλά κυρίως με αγνότητα και ανθρωπιά. Η καθαρότητα και το μεγαλείο της ψυχής αντανακλούσαν στη ματιά του»
Στη φωτογραφία με τον Κ. Αστυρακάκη πριν από 25 χρόνια στο σχολείο του καταυλισμού των τσιγγάνων
Και εμείς θυμηθήκαμε τη συνέντευξη που μας παραχώρησε ένα φθινοπωρινό απόγευμα στο καφενείο «Δίαυλος» στα Λαδάδικα τον Σεπτέμβριο του 2011.
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Μυτιλήνη, τελείωσε τη σχολή του Εθνικού θεάτρου το 1975 και έκτοτε εργαζόταν ανελλιπώς στο θέατρο, τον κινηματογράφο, το ραδιόφωνο και τηλεόραση στην Αθήνα, συμπληρώνοντας το 2012 τα 40 χρόνια ως ηθοποιός. Ο Μπάμπης Αλατζάς, είχε αναλάβει τα πολιτιστικά δρώμενα του τόπου μας, ως Καλλιτεχνικός Διευθυντής στον Δήμο το 1992.
«Εκείνη την περίοδο ήταν Δήμαρχος ο Νότης Παναγιώτου, ήταν καθηγητής μου και θα μπορούσα να πω και ο πνευματικός μου πατέρας. Όταν είχα έρθει για διακοπές μου λέει “θα αναλάβεις τα καλλιτεχνικά”. Το πιο θετικό απ’ όλα ήταν ότι ο Δήμος μου είχε απόλυτη εμπιστοσύνη σε αυτό που έκανα και ότι οι περισσότεροι συνεργάτες μου στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων. Θα σας πω μόνο ότι το 80% των συνεργατών μου από το 1992 έχει σήμερα κατακτήσει τον τίτλο του “άρχοντα” δικαιωματικά. Πρόκειται για ανθρώπους- “διαμάντια” στο αντικείμενό τους, μιλώ για τον Καρατζά, τον Μυλωνά, τον Μηλιωρέλλη, τον Πέρρο και άλλους. Μπορέσαμε και κάναμε φεστιβάλ που άφησαν εποχή χωρίς να αφήσουμε “δεκάρα” χρέος στον Δήμο, αντίθετα αφήσαμε και λεφτά στα ταμεία».
Για τον Κώστα Αστυρακάκη είχε αναφέρει: «Ο Κώστας ο Αστυρακάκης κάνει πολύ καλά τη δουλειά του και μάλιστα σε πολύ αντίξοες συνθήκες, δεν κοιτά ούτε να επιδειχθεί ούτε να αυτοπροβληθεί. Μπορεί να μην είναι “άνθρωπος του χώρου”, αλλά τα έχει καταφέρει και αγωνίζεται με Θεούς και Δαίμονες. Όπου το κράτος δεν επιχορηγεί τον πολιτισμό, την παιδεία, την υγεία είναι ένα τίποτα. Όλοι αυτοί που αγωνίζονται γι’ αυτά τα τρία είναι ήρωες στο κράτος του τίποτα.
Η Λέσβος έχει πολιτισμό, αν δεν είχε δεν θα καθόμουν: θέατρο, μουσική, ερασιτεχνικές ομάδες, λογοτεχνία, επαγγελματικά θέατρα που έρχονται κατά καιρούς. Από παιδάκι θυμάμαι τον εαυτό μου να μαζευόμαστε στα σπίτια και να διαβάζουμε από Μπωντλαίρ μέχρι Τόμας Ντύλαν και από Μπρετόν μέχρι Απολλιναίρ, πάντα ως εραστές της τέχνης. Για παράδειγμα οι “Καφελόγιοι” αποτελούν μια εστία ανθρώπων που προσπαθούν να αναβιώσουν τη Μυτιληνιά παράδοση, γράφοντας φυσικά και οι ίδιοι μυθιστορήματα, άρθρα και ποιήματα. Και θέλω σε αυτό το σημείο να κάνω ιδιαίτερη μνεία στο ιδρυτικό στέλεχος των “Καφελογίων”, τον Στρατή Μουφλουζέλλη ή Μουφλού που χάσαμε πρόσφατα».
Για τη δράση των πολιτιστικών συλλόγων σχολίαζε ότι «Αυτοί είναι η καρδιά του πολιτισμού στο νησί μας. Οι θεατρικοί, μουσικοί, χορευτικοί Σύλλογοι είναι απαραίτητοι στη Λέσβο».
Από τη σκοπιά του ηθοποιού έλεγε για την οικονομική κρίση: «Εμείς οι ηθοποιοί είχαμε καταλάβει ότι όλη αυτή η ευμάρεια που γνώριζε η τηλεόραση ήταν ψεύτικη. Κι εγώ προσωπικά ήξερα ότι αν συνέβαινε το παραμικρό θα φτάναμε εδώ που φτάσαμε. Όσο για τα τούρκικα σίριαλ και για όλα αυτά που παίζουν τα κανάλια, αυτό τους αξίζει. Ένας έξυπνος άνθρωπος μπορεί να καταλάβει τον ρόλο που παίζουν 7 κανάλια σε 9 εκατομμύρια κόσμο, όπως μπορεί να καταλάβει τι κρύβεται πίσω από τα 40 σίριαλ που παίζονταν κάθε χρόνο. Η μοίρα του ηθοποιού είναι μέχρι και τη μέρα που θα πεθάνει να ψάχνει για δουλειά και αισθάνομαι πολύ τυχερός που σε όλη την πορεία των 40 χρόνων, μόνο για ένα χρόνο έμεινα εκτός δουλειάς. Τους έχουν τσακίσει τους συναδέλφους και όσοι από αυτούς δίνουν αγώνα, δίνουν έναν αγώνα υπέρ πάντων».
Αγαπημένα έργα που έχει παίξει:
Θέατρο: “Μάνα, μητέρα, μαμά”, “το μικροαστικό Δίκαιο”, “το νησί”, “ο εχθρός του λαού”, “λατέρνα φτώχεια και φιλότιμο”
Τηλεόραση: “Λαυρεωτικά”, “ο Συμβολαιογράφος”, “οι άθλιοι των Αθηνών”, “άγγιγμα ψυχής”, “Ψίθυροι καρδιάς”, “μη μου λες αντίο”, “της αγάπης μαχαιριά”
Κινηματογράφος: “Παράσταση για έναν ρόλο”, “Ταξίδι στη Μυτιλήνη”. “Λάρισα εμπιστευτικό”.