Ο Λάσκαρης, ο ν.330/1976 και η απαγόρευση της πάλης των τάξεων!
Γράφει ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΡΑΜΑΛΗΣ
Δημοσίευση 16/4/2021
Έτος 1976 κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, πρωθυπουργός είναι ο Κων. Καραμανλής και υπουργός Εργασίας ο Κων.Λάσκαρης. Στις 29 Μαρτίου 1976 φέρνει για συζήτηση στη Βουλή ένα νομοσχέδιο με τίτλο «Περί επαγγελματικών σωματείων και ενώσεων και διασφαλίσεως της συνδικαλιστικής ελευθερίας», με το οποίο η κυβέρνηση επιχειρεί να βάλει τέρμα στην… συνδικαλιστική ασυδοσία. Ο αλήστου μνήμης υπουργός Εργασίας Κ. Λάσκαρης, υπερασπιζόμενος το νομοσχέδιο, δηλώνει το ανεπανάληπτο :ότι δεν υπάρχει πλέον «εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο» και δηλώνει στους δημοσιογράφους: «Δεν θα επιτρέψομεν την πάλην των τάξεων»!
Ας δούμε τις κυριότερες διατάξεις του τότε νόμου 330:
Περιορίζει δραστικά το δικαίωμα της απεργίας, κατοχυρώνει την ανταπεργία (λοκ άουτ), νομιμοποιεί τη συγκρότηση απεργοσπαστικών μηχανισμών και κυρίως, απαγορεύει την «πολιτική απεργία».
Οι απεργίες των εργαζομένων χαρακτηρίζονταν πολιτικές αφού μοιραία στρέφονται κατά της κυβέρνησης έτσι επιχειρείται η ουσιαστική κατάργηση του απεργιακού δικαιώματος.
Ονόμος απαγορεύει τις απεργίες αλληλεγγύης, αλλά και κάθε άλλη απεργιακή κινητοποίηση που δε στρέφεται κατά του συγκεκριμένου εργοδότη και δεν περιορίζεται σε καθαρά μισθολογικά αιτήματα.
Υποχρεώνει τους εργαζόμενους στα Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου και στους Οργανισμούς Κοινής Ωφέλειας να γνωστοποιούν τα αιτήματά τους 15 μέρες πριν από την κήρυξη της απεργίας.
Για αυτόν τον αλήστου μνήμης πολιτικό ανήρ μια απεργία είναι νόμιμη «όταν αποφασίζεται υπό του νομίμως συνεστημένου και λειτουργούντος επαγγελματικού σωματείου ή της ενώσεως εις ην ανήκει τούτο», πράγμα που σημαίνει ότι σε επιχειρήσεις όπου δεν λειτουργεί «νομίμως συνεστημένονσωματείον» οι εργαζόμενοι απαγορεύεται να απεργήσουν, έστω κι αν πραγματοποιήσουν συνέλευση γι’ αυτόν τον λόγο.
Τα συνδικάτα όλης της χώρας (εκτός, βέβαια, από την κυβερνητική ΓΣΕΕ) προχωρούν σε 48ωρη πανελλαδική απεργία, σε συλλαλητήρια και σε πορείες. Την δεύτερη μέρα των κινητοποιήσεων, στις 25 Μαΐου, το κράτος στέλνει τις δυνάμεις καταστολής να τσακίσουν τους διαδηλωτές. Πάνω από 100 απεργοί συλλαμβάνονται και άλλοι 75 διακομίζονται τραυματισμένοι σε νοσοκομεία ενώ η 66χρονη μικροπωλήτρια Αναστασία Τσίβικα συνθλίβεται από μια «αύρα». Τελικά ο 330/1976γίνεται νόμος του κράτους.
Το 1982 ο Απόστολος Κακλαμάνης καταργεί τον Ν. 330/1976 και ψηφίζεται ο πρώτοςσοσιαλιστικός νόμος 1264/1982 για τον εκδημοκρατισμό του Συνδικαλιστικού Κινήματος και την κατοχύρωση των συνδικαλιστικών ελευθεριών των εργαζομένων.
Σαράντα χρόνια μετά τον νόμο του Λάσκαρη μια «αριστερή» κυβέρνηση με υπουργό τον Κατρούγκαλο ν.4387/2016 ετοιμάζεται να επαναφέρει όλες εκείνες τις τρομερές ιδέες του Λάσκαρη.
Σαράντα πέντε χρόνια μετά τον νόμο Λάσκαρη μια νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση ετοιμάζεται να κατεδαφίσει ότι απέμεινε ακόμα και το οκτάωρο όπου ο χρόνος εργασίας θα ρυθμίζεται πλέον με ατομικές συμβάσεις εργασίας, δουλειά και τα σ/κ ,αύξηση υπερωριών ,καθιέρωση τηλεργασίας ,μητρώα μελών για τα συνδικάτα και ηλεκτρονικές ψηφοφορίες ακόμα και για τις απεργίες.
Η κυβέρνηση έρχεται να νομοθετήσει νέους επαχθείς όρους εργασίας απογειώνοντας την ευελιξία για να τροφοδοτηθεί η καπιταλιστική ανάπτυξη με ακόμα πιο φθηνή την εργατική δύναμη.
Το δικαίωμα στην εργασία και στην διεκδίκηση της απεργίας κατακτήθηκε με πολύχρονους και επίπονους αγώνες, κυριολεκτικά με αίμα.
Δεν ήταν βέβαια πρώτη φορά που μια κυβέρνηση εχθρική προς τα συμφέροντα των εργαζομένων επιχειρεί να βάλει φραγμούς στο δικαίωμα στην εργασία και στην απεργία. Όσες φορές, μια τέτοια κυβέρνηση βρήκε απέναντί της ένα ρωμαλέο ταξικό εργατικό κίνημα δεν τα κατάφερε. Τότε οι νόμοι αυτοί καταργούνταν στην πράξη από την πάλη των εργαζομένων.