Στο προηγούμενο σημείωμα προτείναμε τρείς παραδοχές: Εξηγήσαμε γιατί το πεδίο βολής Καρά Τεπέ είταν η μόνη ρεαλιστική και ασφαλής επιλογή γιά την επείγουσα στέγαση των πυροπλήκτων.

Επισημάναμε ότι αυτός ο καταυλισμός δεν μπορεί παρά να είναι εντελώς προσωρινός, λίγων εβδομάδων, με συνθήκες πολύ δυσμενέστερες από αυτές της Μόριας και τον κίνδυνο μιάς δεύτερης καταστροφής.Και αναγνωρίσαμε ότι οι μετακινήσεις πληθυσμών προς την Ευρώπη θα συνεχιστούν παρά τη βίαιη καταστολή στα σύνορά της ενώ η ίδια, με το προτεινόμενο νέο σύμφωνο μετανάστευσης, δεν πρόκειται να απομακρυνθεί ουσιαστικά από την τρέχουσα πολιτική της.

Στη συνέχεια προτείναμε ένα λογικό οδικό χάρτη ( ανάκληση της μίσθωσης ως το 2.025 των όμορων στο π. βολής ιδιοκτησιών, εκκένωσή του και μεταφορά των ενοίκων του στην ενδοχώρα ως το τέλος του χρόνου, αναθεώρηση των σχεδιασμών γιά την κατασκευή κέντρου κράτησης πολλών χιλιάδων, ίδρυση γιά τους νεοεισερχόμενους νέου κέντρου υποδοχής και ταυτοποίησης περιορισμένης δυναμικότητας και διαμονής - όχι απόδοσης ή μη ασύλου. Προτείναμε γιά τον σκοπό αυτόν την μετασκευή του "παλιού" Καρά Τεπέ- φτάνει και περισσεύει.

Τέλος, αναρωτηθήκαμε αν υπάρχουν οι πολιτικές προυποθέσεις για την υιοθέτηση ενός τέτοιου πλαισίου, αν οι πολιτικές ηγεσίες διαθέτουν την επάρκεια, την ειλικρίνεια, την ευελιξία και την γενναιότητα να το πράξουν, και αν η τοπική κοινωνία έχει την ωριμότητα, αποδεχόμενη τις παραπάνω παραδοχές, να το διεκδικήσει ενωμένη. Εδώ ταιριάζει η λαική ρήση" Ολα του γάμου δύσκολα ". Ποιά είναι τα δεδομένα;

1) Η κυβέρνηση, προσκολημένη στα εχθρικά προς τους πρόσφυγες στερεότυπα , αδυνατεί να ακολουθήσει μιά αποτελεσματική πολιτική με αρχή, μέση και τέλος. Παραδέρνει στις αντιφάσεις της.Γιά να μείνουμε στα δικά μας: Χρόνια φωνάζαμε γιά την απομάκρυνση των ασυνόδευτων ανηλίκων από τη φυλακή της Μόριας. Η ανταπόκριση είταν με το σταγονόμετρο. Και ώ του θαύματος, την επομένη της καταστροφής 405 μεταφέρονται αεροπορικώς στην ενδοχώρα.

Την επομένη ο πρωθυπουργός δηλώνει ότι κανείς άλλος δεν πρόκειται να φύγει.Τρείς μέρες αργότερα μαθαίνουμε ότι γίνεται αγώνας (γραφειοκρατικού) δρόμου γιά να δοθεί άδεια αναχώρησης σε 2.000 που έχουν τις προυποθέσεις.Αμέσως μετά, πάλι ο πρωθυπουργός, αντί να ζητήσει επιτακτικά την κατανομή στην Ευρώπη των εγκλωβισμένων στα νησιά με προτεραιότητα αυτούς της Λέσβου, επιδεικνύει περιχαρής μέσω skype στις κυρίες Μέρκελ και φον Λάιεν αεροφωτογραφία του νέου καταυλισμού συγκρίνοντάς τον με τη "ζούγκλα" της Μόριας που δήθεν παρέλαβε, συγκρίνοντας δηλαδή τη Μακρόνησο των αντισκήνων με τη Γυάρο των κτισμάτων.

Αλλά το χειρότερο είναι ότι ο επικεφαλής της κυβέρνησης διακατέχεται από άγνοια κινδύνου: Το πεδίο βολής σε ελάχιστες εβδομάδες θα μετατραπεί σε κόλαση λάσπης, αλμύρας και παγωνιάς. Γιά το κορωνοιό, εκτός από τα κυριολεκτικά ουρανοκατέβατα ράπιντ τέστ και την ομαδική απομόνωση των (ασυμπτωματικών) φορέων - αφορμή της εξέγερσης στη Μόρια - κανένα άλλο μέτρο δεν λαμβάνεται.

Πάστωμα μέσα στις σκηνές, η μία κολητή στην άλλη, οι άνθρωποι πάνω στο χώμα και αύριο στη λάσπη, οι μοναχοί άνδρες πάνω από 150 σε κοινό αντίσκηνο, ουρές παντού, νερό απο το βυτίο, τουαλέτες θάλαμοι αερίων: Εύφλεκτα υλικά γιά μιά επόμενη καταστροφή.

Παράλληλα, οι υπουργοί αλληλοαναιρούνται: Ο μεν Προστασίας του Πολίτη δηλώνει ότι ο νέος καταυλισμός θα έχει εκκενωθεί ως το επόμενο Πάσχα, ο δε Μετανάστευσης μισθώνει τις όμορες ιδιοκτησίες δυνητικά ως το 2.025. Στη συνέχεια ο τελευταίος, ενώ έχει προσωπική αντίληψη της ανεπάρκειας καταλυμάτων, δηλώνει ότι στις 31/12 κλείνει τον πρότυπο καταυλισμό ευάλωτων της Υπατης Αρμοστείας δυναμικότητας 1.200 θέσεων που λειτουργεί από το 2.016 στον Κ.Τεπέ και διακόπτει το πρόγραμμα φιλοξενίας σε σπίτια ΕΣΤΙΑ, έτοιμος να ξεφορτώσει τους ενοίκους τους στον βούρκο του π.βολής.Η κυβέρνηση ίσα ίσα που ψελλίζει τη λέξη "αποσυμφόρηση".

Η εκκένωση των νησιών είναι πέρα από τον ορίζοντά της.Επιμένει να συνεχίσει να τα χρησιμοποιεί ως μάντρα της Ελλάδας και αποδέχεται πρόθυμα να είναι η Ελλάδα μάντρα της Ευρώπης.Μόνη "σταθερά" της είναι η εμμονή για την κατασκευή στρατοπέδου κράτησης επ' αόριστον πολλών χιλιάδων, με τη συμβολή και μάλιστα τη συμμετοχή της ΕΕ ( δήλωση Αντιπροέδρου Σχοινά ), την ίδια στιγμή που οι υπουργοί της επαίρονται ότι το τρέχον έτος είχαμε αφίξεις μόλις λίγων εκατοντάδων ( δεν είναι της ώρας να αναλύσουμε το πώς και το γιατί).

2) Οι τοπικοί μας άρχοντες αποδεικνύονται όχι απλά κατώτεροι των περιστάσεων, αλλά συντελεστές της όξυνσης των προβλημάτων.Από την εκλογή τους και μετά, βυσσοδομούν καθημερινά, καλλιεργούν το μίσος, εκτρέφουν τον φόβο και τον διχασμό, συναλλασσόμενοι ανοιχτά με τον εγχώριο νεοφασιστικό υπόκοσμο. Για να μην πηγαίνουμε μακριά:

Ο μεν περιφερειάρχης, πιστός στο δόγμα της ολοκληρωτικής απόκρουσης των "εισβολέων", οχυρώνεται πίσω από το ανεύθυνο σύνθημα " καμιά δομή στα νησιά", ούτε καν γιά τους νεοεισερχόμενους.

Ο δε δήμαρχος Μυτιλήνης, με αδιάντροπο αντάλλαγμα το κλείσιμο της δομής ευάλωτων Καρά Τεπέ και τη διακοπή του ΕΣΤΙΑ - που σε τίποτα δεν έβλαψαν, αντίθετα τιμούν τον τόπο - αποδέχεται την κατασκευή του θηριώδους στρατοπέδου "στα όρια των δύο δήμων" (οποίος ορθολογισμός, το μισό από τη μία , το μισό από την άλλη ) δηλαδή στο κεντρικό δάσος της Λέσβου, δηλαδή κάπου στην Καράβα.Δηλαδή, δεν καταλάβαμε τίποτα από τις αντιδράσεις του Φεβρουαρίου.

Τέλος ο Δυτικής Λέσβου, έχοντας δώσει επανειλημένα διαπιστευτήρια ξενοφοβίας και προσφυγοφαγίας, δηλώνει εκ του ασφαλούς " πρώτα αποσυμφόρηση".

3) Με αυτά και πολλά άλλα παρόμοια, το μεγαλύτερο τμήμα της τοπικής κοινωνίας έχει οδηγηθεί εδώ και ένα χρόνο σε προκλητή σύγχιση, αμηχανία και αβεβαιότητα, ελπίζουμε όχι εξουθένωση.Οι φωνές της λογικής θάβονται κάτω από ένα όγκο καθημερινής δημόσιας και ιδιωτικής παραπληροφόρησης, αλλά συνεχίζουν να υπάρχουν.

Οι επαγγελματικές οργανώσεις περιορίζονται στον στενό ορίζοντα του κλαδικού συμφέροντος, αλλά αντιλαμβάνονται ότι κάτι δεν πάει καλά με τους χειρισμούς. Οσοι κινητοποιούνται ενεργά γιά το γενικό καλό παραμένουν μειοψηφία, αλλά αντέχουν. Το έλλειμα ισχυρού αντιπολιτευτικού λόγου και ανάλογης ηγεσίας είναι υπαρκτό, αλλά μπορεί να καλυφθεί.

Η γενικευμένη δυσφορία γιά τις ασκούμενες πολιτικές είναι προφανής, όσο κι αν προσπαθούν να την στρέψουν αποκλειστικά εναντίον των προσφύγων, ακριβώς αυτοί που τους κρατούν εγκλωβισμένους.Το συλλογικό ζητούμενο είναι η μετατροπή αυτής της δυσφορίας σε ισχυρή, μαχητική, ειρηνική δυναμική, με επείγουσα προτεραιότητα την αποφυγή μιάς δεύτερης καταστροφής.

Είναι πιθανή μιά γενναία, ειλικρινής μεταστροφή της κυβερνητικής πολιτικής, τουλάχιστον στη Λέσβο; Τίποτα δεν συνηγορεί γι' αυτό, όσο και αν θα θέλαμε να το δούμε να συμβαίνει.Αλλά και τίποτα δεν είναι αιώνιο. Ούτε οι κυβερνητικές θητείες.Το όνομα της Λέσβου θα αποκατασταθεί, η ηρεμία και η συνοχή θα επανέλθουν.Αν τελικά επιβληθεί, παρά τη θέληση των πολιτών, το κέντρο κράτησης, εμείς θα είμαστε πού θα το κλείσουμε.

Εμείς θα καταργήσουμε τον γεωγραφικό περιορισμό που εγκλωβίζει τους ανθρώπους.Εμείς θα επιβάλλουμε πως όσοι έρχονται, λιγότεροι ή περισσότεροι, θα φεύγουν.Και εμείς, πολίτες τούτου του ευλογημένου τόπου, όταν έρθει η ώρα της δημοκρατίας, θα κρίνουμε με καθαρό μυαλό ποιός είναι εργατικός και παραγωγικός, ποιός είναι άξιος υπηρέτης του δημόσιου συμφέροντος και ποιός ανίκανος απατεώνας.Και αναλόγως θα κριθούμε.

*Ο Στρατής Πάλλης είναι πρώην Δήμαρχος Μυτιλήνης