O μεγάλος και σπουδαίος Δυτικός πολιτισμός μεγάλωσε και θέριεψε καταπίνοντας ανθρώπους και τόπους. Ένα θαυμαστό τσιμπούρι που όσο και να προσπαθεί να κρύψει τη παραφουσκωμένη κοιλιά του κάτω από τεχνολογικά και πνευματικά επιτεύγματα δε μπορεί να κρύψει το μονοπάτι αίματος που αφήνει πίσω του όπου κι αν πηγαίνει. Πλέον ευαγγελίζεται να εξαπλωθεί και ad astra, πέρα από τον μητρικό πλανήτη…

Με το ένα χέρι βαστά την υπόσχεση της προόδου σαν παντιέρα, σαλπάρει σε θάλασσες, εξερευνά, φτιάχνει μηχανές, διαστημόπλοια, κβαντικούς υπολογιστές και με το άλλο αρπάζει μεταλλεύματα, γεωργικά προϊόντα, άνθρακα, πετρέλαιο, μετακινεί βουνά, κόβει δάση δε σταματά πουθενά και ρημάζει, ρημάζει τα πάντα προκειμένου να πάρει αυτό που θέλει για να παχύνει, για να διαφεντέψει περισσότερα, να μεγαλώσει δίχως φρένο και λογική. Να μεγαλώσει!

Ξέκανε τους αυτόχθονες Αμερικάνους στη Νότια και Βόρεια Αμερική. Στη Νότια τους αφάνισε κάτω από την Ισπανική κυρίως μπότα ενώ όποιοι έμειναν πήραν δώρο αρρώστιες, δουλεία και χριστιανισμό...

Προικοδότησε επίσης φτώχεια και εμφύλιο και ταξική άβυσσο που στέκει μέχρι σήμερα. Στη βόρεια Αμερική αφού βάφτισε τους αυτόχθονες "Ινδιάνους", τους γέμισε όμορφο μολύβι από καλοδουλεμένα colt, τους έβαλε κάτω από το σπιρούνι και τους πήρε τα πάντα - σήμερα τους "Ινδιάνους" τους έχει για μινιατούρες και κόμιξ και συνεχίζει να τους στερεί τη γη και το νερό. Στην καλύτερη θα δώσει καμιά επιδότηση σε κανέναν αρχηγό που θα φαγωθεί μεταξύ των ημετέρων.

Από την Αφρική πήρε καραβιές δούλων, τους έβαλε να δουλεύουν μέχρι θανάτου και ρήμαξε για πάντα την ήπειρο. Ακόμα και σήμερα ρουφάει τους πόρους της Αφρικής δίχως αντάλλαγμα...ή μάλλον δίνει για αντάλλαγμα μια νεκρή φιλανθρωπία που σκοπό έχει να συντηρεί το πρόβλημα και όχι να το λύσει. Σήμερα, ο μαύρος στην Αμερική είναι αναλώσιμος, ειδικά αν είναι φτωχός. Γενικά ο φτωχός είναι αναλώσιμος.

Πάντοτε ο ρατσισμός πρώτα σε κοιτούσε στη τσέπη και μετά στο χρώμα. Μπορούσε να σε εκμεταλλευτεί καθώς ήσουν αδύναμος και φτωχός, δίχως μπαρούτι και ικανές μπομπάρδες; Του έκανε περίφημα.

Η τρανή Δύση που βρήκε συμμάχους παντού καθώς παντού υπάρχουν αφεντικά προσπάθησε να κάνει το ίδιο στην Ασία τα κατάφερε αρκετά καλά στην Ινδία και αλλού. Αιματοκύλισε, άρπαξε, άφησε πίσω της ρημάδια. Στην Αυστραλία έβαλε το χαλκά στους Αβοριγίνες, τους πήρε τα πάντα και σήμερα συζητάμε από την αρχή και από το μηδέν πράγματα αυτονόητα όπως για το αν οι Αβοριγίνες έχουν δικαίωμα στη γη τους.

Και βέβαια ο Δυτικός πολιτισμός για να κρύψει τη φουσκωμένη με αίμα κοιλιά του φτιάχνει λογιών δικαιολογίες γιατί η ιδεολογία παίζει μέγα ρόλο σε κάθε τέτοιο έγκλημα. Έχουν πολλά ονόματα οι δικαιολογίες αυτές. Θέλαμε να σας φέρουμε πολιτισμό γιατί ήσασταν άγριοι, θέλαμε να σας φέρουμε θρησκεία γιατί ήσασταν άθεοι, πολιτική γιατί ήσασταν πρωτόγονοι. ….

Κι όμως ούτε απολίτιστος ήταν κανείς, ούτε άθεος, ούτε πρωτόγονος ούτε καημένος –οι λέξεις αυτές και αυτές οι έννοιες ήταν εισαγόμενες και σε σχέση με τα συμφέροντα του εισαγωγέα-εισβολέα, ο κάθε πολιτισμός είχε το δικαίωμα να προχωρήσει μόνος και να ορίσει τον εαυτό του δίχως ξένη μπότα. Τους παρουσιάσαμε έτσι γιατί έτσι είναι πάντα ευκολότερο να βρεις δικαιολογίες καταπίεσης.

Μια χαρά θρησκείες είχαν και πολιτισμό και πολιτική και τεχνολογία και τέχνη...Την τύχη δεν είχαν να ζουν στο εύκρατο κομμάτι του πλανήτη που με την κλιματική σταθερότητά του ευνόησε την τεχνική και τεχνολογική πρόοδο – αυτή που γέννησε τους επεκτατικούς μηχανισμούς της Δύσης μέσα από τον ανταγωνισμό και τις σφαγές στη Γηραιά Ήπειρο. Ήταν απλό : ο δυτικός είχε μπαρούτι, όπλα, καράβια, μικρόβια και ατσάλι…

Αυτό θα χαρασσόταν ανάγλυφα στη ψυχή όσων έχουν αντίρρηση μόνο όταν -ας υποθέσουμε ότι γινόταν- ένας εξωγήινος, τεχνολογικά ανεπτυγμένος πολιτισμός μα άρπαγας και αδηφάγος ερχόταν στη Γη και έλεγε, είστε υπανάπτυκτοι, δώστε μας τα πάντα, πρώτες ύλες, γη, νερό και θα σας δώσουμε "πολιτισμό". Πείνα και δουλεία δηλαδή με αντάλλαγμα τα "πνευματικά και πολιτιστικά" εκείνα αγαθά που εδραιώνουν τον αφέντη ως αφέντη και εσένα ως δούλο.

Και σήμερα με το νεοφιλελευθερισμό ο δυτικός προσπαθεί να σε πείσει και σου λέει, πάλι καλά που είναι η ελεύθερη αγορά και αυτοί οι καημένοι –εσύ ο καημένος- βρήκαν και ένα μεροκάματο. Λέγε δόξα τω Θεώ. Όπου ελεύθερη αγορά διάβαζε η τσέπη μιας παγκόσμιας ελίτ, λίγες χιλιάδες άνθρωποι που κατέχουν πάνω από το 90% των πόρων του πλανήτη και που παίζουν μονόπολη μεταξύ τους με πιόνια κοινοβούλια, πολυεθνικές, λαούς, σύνορα..

Και βρίσκει δικαιολογίες ακόμα και τώρα, την ύστατη ώρα όταν όλη αυτή αδηφαγία έχει αλλάξει το κλίμα του πλανήτη και απειλεί το είδος μας με αφανισμό και όταν ο πλανήτης αυτός αντιδρά και θα μας αφανίζει πετώντας μας από πάνω του σαν τσιμπούρια που είμαστε.

Δε πήγε ο νους μου τυχαία στο διάστημα. Στην Αμερική, στο χαϊδεμένο παιδί πλέον του δυτικού συστήματος, αυτή τη στιγμή από τη μια τρέχει το πρόγραμμα Space-X και από την άλλη μπάτσοι δολοφονούν έναν έγχρωμο…γιατί μπορούν. Από τη μια στέλνουν το Curiosity στον Άρη και από την άλλη βόμβες σε αμάχους στη Μέση Ανατολή. Άλλοι άνθρωποι θα μου πείτε, άλλα συμφέροντα, άλλα οράματα μα τελικά δυο όψεις του ίδιου «πολιτισμού».

Το μέλλον της ανθρωπότητα είναι ανάμεσα στα άστρα. Είμαστε εξερευνητές και σύντομα θα φύγουμε και από τη γη όπως οι πρώτες καραβέλες έφευγαν από την Πορτογαλία για να ανακαλύψουν την Αμερική. Το είδος μας θα εξαπλωθεί σε νέες πατρίδες. Φοβάμαι πως, με τα μέχρι τώρα δεδομένα, η φυγή μας προς το διάστημα σημαίνει μεταξύ άλλων και τη μεταφορά της κοινωνικής αδικίας, των σάπιων αξιακών μας συστημάτων, την αχορταγιά τη εξουσίας.

Σαν καρκίνωμα που εξαπλώνεται στα άστρα θα εξαπλωθεί και η διάκριση, και η μπότα του αφεντικού, ο σκυμμένος αυχένας του δούλου. Πριν θελήσουμε να μην πεινάει κανείς στη γη, μπορέσαμε και στείλαμε ρομπότ σε άλλους πλανήτες. Πριν μπορέσουμε να σταματήσουμε τον πόλεμο, στείλαμε ιδιώτες σε τροχιά και σύντομα σε αποικία στη Σελήνη.

Φοβάμαι ότι αυτός θα αποδειχθεί ο δούρειος ίππος σε όλο αυτόν τον ενθουσιασμό για νέους πλανήτες και κόσμους. Και λίγο με ενδιαφέρει το αν θα εξαπλωθεί και η τέχνη, το εμπόριο, η επιστήμη (ποια επιστήμη δηλαδή, μια επιστήμη που χρηματοδοτεί την έρευνα κατά τις βλέψεις των ολίγων και σπάνια για το κοινό καλό – που αν έχει δώσει στο κοινό καλό αυτά τα πολύτιμα, το έδωσε μέσα από τεράστιους αγώνες και θυσίες και πάντα με την ελίτ στην κόντρα).

Καλά και συμφέροντα δηλαδή πάλι για τους λίγους που θα ανθούν με το αίμα μια τεράστιας, βουβής και ανώνυμης μάζας ανθρώπων, οικοσυστημάτων και πολιτισμών ως λίπασμα...Δεν έχουμε διδαχθεί τίποτα.

Ο Δυτικός άνθρωπος ως εξερευνητής και πρωτοπόρος του διαστήματος αυτήν την στιγμή δεν διαφέρει και πολύ από μια κακοήθη μετάσταση.