Δεν ξέρω αν αισθάνεται υπερήφανος ο περιφερειάρχης κ. Μουτζούρης, για την επινόηση του ανατριχιαστικού συνθήματος «Θέλουμε πίσω τα νησιά μας… Θέλουμε πίσω τις ζωές μας…», που «κοσμεί» τις προσόψεις του μεγάρου της περιφέρειας και του Δημοτικού Θεάτρου Μυτιλήνης, προετοιμάζοντας τους πολίτες των νησιών του βορειοανατολικού Αιγαίου τις κινητοποιήσεις, ζητώντας σοβαρή αντιμετώπιση του προσφυγικού-μεταναστευτικού ζητήματος που μας κατακλύζει τον τελευταίο καιρό.

Που εκτός ασφαλώς ότι το σύνθημα είναι ανατριχιαστικό, είναι και εκτός τόπου και χρόνου. Γιατί τι ακριβώς σημαίνει αυτό το «θέλουμε πίσω τα νησιά μας» και προς ποιους απευθύνεται; Ποιοι ακριβώς μας πήραν τα νησιά μας, ποιοι τα διαχειρίζονται και ποιοι τα κυβερνούν; Ποιοι τα κατέχουν;

Ο κ. περιφερειάρχης, που υπήρξε πρύτανης του Μετσόβειου Πολυτεχνείου και ατυχώς, ΑΤΥΧΕΣΤΑΤΑ και πρόεδρος του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής, διορισμένος από τον ΣΥΡΙΖΑ και τον τότε υπουργό Παιδείας Κώστα Γαβρόγλου, παλιό συνάδελφό του στο Πολυτεχνείο, περηφανεύεται για το ότι είναι γόνος δυο σημαντικών εκπαιδευτικών και για το ότι ο ίδιος, υπήρξε εκπαιδευτικός και παιδαγωγός , με την ευρύτατη έννοια του όρου, τι σκεφτόταν όταν επεξεργαζόταν την ιδέα του άτοπου και άκαιρου συνθήματος;

Την βαθιά διείσδυση των μουσουλμανικών θέσεων και δοξασιών στην ορθόδοξή μας υπόσταση, στην αλλοίωση της εθνικής μας συνείδησης, την διαστρέβλωση και μετάλλαξη των ηθών και εθίμων μας, την ανεμπόδιστη εισβολή στον κόσμο των πιστεύω μας ή την βαθύτατη αντιπάθειά του, προς ό,τι ξένο, αλλόδοξο και κυρίως αλλόχρωμο που φαίνεται να τον ενοχλεί;

Μήπως δεν γνωρίζει ότι τα τελευταία είκοσι χρόνια, ενσωματώθηκαν στις κοινωνίες μας, αρκετές εκατοντάδες Αλβανών, κύρια μουσουλμανικής προέλευσης, που σήμερα δεν ξεχωρίζουν από μας και τα παιδιά τους καταλαμβάνουν επίλεκτες θέσεις στα σχολεία όπου φοιτούν;

Και τι ακριβώς θα έλεγε, ή μάλλον είπε στους επικεφαλής των μαθητικών δεκαπενταμελών, τους οποίους κάλεσε (μάλλον αναρμόδια όπως λένε οι ειδικοί) στο περιφερειακό μέγαρο. Να τους εξηγήσει τι ακριβώς και ποιος είναι ο σκοπός της επαφής αυτής, αν όχι μια ελαφρά, ενδεχομένως πλύση εγκεφάλου, εμπνευσμένη από τα πιο ακραία στοιχεία, τα οποία έχει δίπλα του ο κ. πρύτανης;

Τί ακριβώς επιδιώκει ο κ. Μουτζούρης, με την καθαρά ξενοφοβική του στάση, την οποία έχει διατυπώσει από την πρώτη μέρα της ανάληψης των καθηκόντων του.

Να φύγουν όλοι, να εξαφανιστούν, να υπάρξει αυστηρή φύλαξη των συνόρων ώστε να σταματήσουν να έρχονται, να σκληρύνουν οι συνθήκες της εδώ διαβίωσής τους ( αυτό το λένε κάποιοι ομόφρονές του) ώστε να τους απογοητεύσουν τα νησιά, ως τόποι προσωρινής διαμονής, ως την μετεγκατάστασή τους, όπου επιθυμούν.

Τι ακριβώς θα εξηγήσει στους μαθητές ο καθηγητής Μουτζούρης, για να τους πείσει να σταθούν στο πλευρό του; Θα τους εξηγήσει ότι αυστηρή φύλαξη των θαλασσίων συνόρων, σημαίνει ΚΑΙ πνιγμούς ανθρώπων, θα τους πει ότι αν κλείσουν όλες οι δομές και δεν σταματήσουν οι ροές, η δυστυχία, η πείνα και οι αρρώστιες θα διαχυθούν σ’ όλα τα νησιά, που δεν θα έχουν πια τρόπους να αντιδράσουν;

Θα τους αναλύσει τι σημαίνει ανθρωπιά και τι εγκληματική διάθεση κατά ανθρώπων που ως έσχατο σημείο σωτηρίας, βρήκαν την φυγή απ’ τα χώματα στα οποία γεννήθηκαν;

Και θα συμβουλεύσει άραγε τους νεαρούς βλαστούς της κοινωνίας μας, πρώτα να γίνουν άνθρωποι και μετά επιτυχημένοι σ’ οποιονδήποτε τομέα; Έτσι τουλάχιστον έλεγαν σε μας οι τοτινοί μας δάσκαλοι.

Έχουμε λοιπόν και λέμε. Τα νησιά μας αντιμετωπίζουν εδώ και πέντε χρόνια, μια κρίση που την λέμε προσφυγικό-μεταναστευτικό, όχι εισβολή κάποιων οργανωμένων μαζών, που σκοπό έχουν να μας κάνουν ν’ αλλάξουμε τους θεούς μας, τη γλώσσα μας τη ζωή, όπως εμείς την ζούμε. Το πρόβλημα πρέπει να το αντιμετωπίσουμε, αλλά αφού πρώτα το γνωρίσουμε. Και με κραυγές, αφορισμούς και εμετικά, εθνοφθόρα συνθήματα, όπως αυτό που κυριαρχεί, πολύ περισσότερο με μίσος δεν αντιμετωπίζεται.

Και στους νέους, αυτούς που τώρα διαμορφώνουν τον χαρακτήρα τους ο καθηγητής κ. Μουτζούρης έχει υποχρέωση να διδάξει ανθρωπιά, αλληλεγγύη, προσφορά. Όχι πολεμική διάθεση και κήρυξη νέων ανθρώπινων διωγμών.