Ας πούμε κάποια πράγματα με τα ονόματά τους.
Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου : Μουτζούρης ή Στεφανής; και λίγο παλιότερα Καλογήρου ή Μουτζούρης; και ακόμα παλιότερα Γιακαλής ή Καλογήρου;
Δήμος Μυτιλήνης και Λέσβου : Κουφέλος ή Χριστόφας ; και στις προηγούμενες εκλογές Κύτελης ή Μαμάκος ;( ... καλά, τότε παρ' ολίγον να βγάζαμε το ''κελεπούρι'' μας με τη μία), και πιο παλιά Γαληνός ή Ξύδας ;
Να το ξεκαθαρίσω. Δεν αναφέρομαι στο δίλημμα της δεύτερης Κυριακής, αλλά σ' αυτό της πρώτης. Στης πρώτης, που περιορίζουμε από μόνοι μας τις επιλογές μας ανάμεσα στα δύο ''κακά'', κι εμείς - οι όποιοι εμείς - διαλέγουμε το λιγότερο κακό. Και μάλιστα το λέμε κιόλας :
Και μετά ... κοψοχέρηδες.
Περνούν τέσσερα χρόνια, ξανά εκλογές, και επειδή έχει αποδειχθεί ότι η προηγούμενη επιλογή μας ήτανε ... άστα να πάνε, δεν ξαναψηφίζουμε τον ίδιον, και για να μην ξανά βγει, ψηφίζουμε τον άλλον , τον ..λιγότερο κακό.
Βλέπετε, κάποιοι μας έχουν πείσει ότι αυτός είναι καλύτερος από τον προηγούμενο ( δηλαδή λιγότερο κακός ), ''ανεξάρτητος'', έχει οράματα για την πόλη μας, και άλλα πολλά.
Και ανακυκλώνεται το κακό, και πέφτουμε σε μια περιδίνηση από όπου δεν υπάρχει ελπίδα να γλυτώσουμε εκτός...
Εκτός αν φωνάξουμε '' e basta '', στυλώσουμε τα πόδια μας, βουλώσουμε τα αυτιά μας στους παντός είδους σωτήρες, '' ΜΜΕ-ενημερωτές '', προπαγανδιστές και διαμορφωτές γνωμών και απόψεων, και σκεφτούμε
Ας κάνουμε αυτά τα απλά πράγματα είναι βέβαιο πως και από την περιδίνηση του '' του μη χείρον... ''θα ξεφύγουμε, και θα δούμε μια άσπρη μέρα στη πόλη μας.