«Δεν κινδυνεύουν οι εκπαιδευτικοί περισσότερο από τον μέσο ενήλικα…»
Γράφει ο ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΠΙΩΤΑΣ
Δημοσίευση 24/2/2021
Ακούστηκε πριν λίγες μέρες από επίσημα χείλη, ως απάντηση σε εκπαιδευτικούς , που διαμαρτύρονταν για το άνοιγμα των Σχολείων ενώ οι ίδιοι ¨ως αμνοί ήγοντο επί σφαγήν¨, ανεμβολίαστοι τουλάχιστον.
Έχουν λίγες μέρες που επαναλειτούργησαν ¨διά ζώσης¨ τα Σχολεία όλων των βαθμίδων, αρχής γενομένης από τις μονάδες της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Τα αποτελέσματα είναι γνωστά…
Ας δούμε όμως πώς τα στοιχεία, πραγματικά και αμείλικτα, διαψεύδουν τον παραπάνω ισχυρισμό, ο οποίος ακούστηκε πολλές φορές το προηγούμενο διάστημα.
Ας θεωρήσουμε έναν εκπαιδευτικό (ανεξαρτήτως φύλου και για την ομοιομορφία του κειμένου δεν θα αναφερόμαστε… στον/στην…αφού πιστεύουμε ότι τα άτομα και των δύο φύλων είναι ισοδύναμα ), της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, σε Δημοτικό Σχολείο ή Νηπιαγωγείο, που έρχεται καθημερινά σε επαφή με τον πραγματικό Μ.Ο. (μέσο όρο) των μαθητών της τάξης που διδάσκει δηλ. τον αριθμό των 25 μαθητών.
Οι μαθητές, ζουν σε οικογένειες αποτελούμενες κατά Μ.Ο. από 4 μέλη. Επομένως ο κάθε εκπαιδευτικός έρχεται σε επαφή καθημερινά με 25Χ4=100 πιθανούς φορείς, μέσα από την επαφή του με τους μαθητές της τάξης.
Ο αριθμός αυτός πολλαπλασιάζεται στην περίπτωση που ο δάσκαλος διδάσκει σε περισσότερες από μία τάξεις, ή αν πρόκειται για τους εκπαιδευτικούς των ειδικοτήτων.
Στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, Γυμνάσια-Λύκεια-ΕΠΑΛ, οι εκπαιδευτικοί διδάσκουν μαθήματα της ειδικότητάς τους σε πολύ περισσότερα τμήματα.
Οι εκπαιδευτικοί Β/θμιαςΕκπ/σης, έχουν διδακτικό ωράριο κατά Μ.Ο. 20 ώρες εβδομαδιαίως. Με 4 ώρες διδασκαλία ημερησίως σε 4 δηλ. τμήματα των 25 μαθητών, κάθε ώρα ο εκπαιδευτικός της Δευτεροβάθμιας έρχεται σε επαφή με τουλάχιστον 100 διαφορετικούς εν δυνάμει φορείς του ιού. Σε διάρκεια μιας ημέρας λοιπόν έρχεται σε επαφή με τουλάχιστον 400 πιθανούς φορείς… ή με 2000 εβδομαδιαίως…
Αν δε συνυπολογίσουμε την συνύπαρξη τόσων εκπαιδευτικών στον ίδιο περιορισμένης έκτασης χώρο των γραφείων του Σχολείου και γενικά σε όλους τους τους χώρους του, καταλαβαίνει ο καθένας, με πόσους εν δυνάμει φορείς, έρχεται σε επαφή ένας εκπαιδευτικός…
Άραγε σε ποια άλλη ομάδα εργαζόμενων συμβαίνει αυτό;
Συνυπάρχουμε, ως εκπαιδευτικοί της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, με το πιο ενεργό, δραστήριο και ζωντανό κομμάτι της κοινωνίας μας. Τον σημερινό έφηβο του Instagram, του facebook, της ταχείας ηλεκτρονικής πληροφόρησης, τον έφηβο που γνωρίζει, αλλά και αμφισβητεί, που κατανοεί αλλά και αντιδρά…
Και είναι πολύ δύσκολο κάποιες φορές να ¨ελέγξει¨ κανείς συμπεριφορές και ενέργειες που έχουν σχέση με τη σημερινή κατάσταση της τήρησης των μέτρων για την αποφυγή της διάδοσης του κορονοϊού.
Καθαριότητα χεριών με πλύσιμο; Πού; Στη μοναδική παγωμένη βρύση της αυλής; Άρα αντισηπτικό gel που αγοράστηκε είτε από τα χρήματα που προορίζονται για την κάλυψη των λειτουργικών εξόδων του Σχολείου, είτε από το Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων. Και φυσικά οι εκπαιδευτικοί έχουν το ατομικό τους αντισηπτικό στην τσάντα τους…
Μάσκα;Τις πιο πολλές φορές κρεμασμένη από το κάτω χείλος… να καλύπτει το σαγόνι. Αγορασμένη από τον οικογενειακό προϋπολογισμό…
Ας μην πούμε και για τις αποστάσεις. Τα παιδιά βρήκαν την ευκαιρία και δεν την αφήνουν να πάει χαμένη, να πουν τα μυστικά τους, να πάνε κοντά το ένα στο άλλο, να σφίξουν τις σχέσεις τους…Κι όλα αυτά σε ένα Σχολείο που αγωνίζεται να κρατήσει την αξιοπρέπειά του, να επιτελέσει το ρόλο του σε μια ασφυκτικά πιεζόμενη κοινωνία.
Με τους εκπαιδευτικούς να προσπαθούν να ισορροπήσουν ανάμεσα στο αίσθημα ευθύνης και στο χρέος προς τους μαθητές και στην υποχρέωση της βαθμολόγησης των παιδιών και της δικής τους αξιολόγησης.Δυστυχώς, η πολύπαθη εκπαίδευσή μας, ακολουθεί τη γνωστή Πωποτική ρύση «Εμπρός…πίσω».