Να γιατί βιβλιοπροτείνω !
Γράφει η ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΔΑΦΙΩΤΗ
Δημοσίευση 13/2/2021
Αγάπησα τα βιβλία από παιδί, από πολύ μικρό παιδί! Κάτι που δεν το οφείλω δυστυχώς στο σχολείο και στο τότε εκπαιδευτικό σύστημα. Μα σε ένα όμορφο κατά κόκκινο βιβλίο που έλαβα σαν δώρο, το πρώτο εξωσχολικό βιβλίο που μου στάλθηκε στην Γερμανία, σαν ακριβό δώρο από την ιδιαίτερη πατρίδα μου, την Μυτιλήνη!
Έχοντας αυτή την γλυκιά ανάμνηση συνηθίζω να χαρίζω βιβλία, σε μικρούς και μεγάλους φίλους!
Μου αρέσει επίσης να μοιράζομαι την ανακάλυψη ενός καλού βιβλίου! Αυτό θα κάνω και στην συνέχεια!
Σε μια προσπάθεια να περάσουμε ουσιαστικό χρόνο με τα παιδιά και να τα βοηθήσουμε να ταξιδέψουν με ένα βιβλίο, να ανακαλύψουν το μαγικό του κόσμο με πολλαπλά οφέλη, να αφήσουν τον υπολογιστή παραπέρα, καθώς και την εξάρτηση από τα κινητά τηλέφωνα!
Δεν ειναι καθόλου τυχαίο οτι, εκδίδονται στις μέρες μας βιβλία και για βρέφη, σε ειδικό σχήμα και υλικό, ακόμα και για μασούλημα! Τα παιδιά από δύο χρονών και πάνω δείχνουν ιδιαίτερη ευχαρίστηση απολαμβάνοντας μια παραμυθο ιστορία συντροφιά με τον γονιό τους! Από τριών και τεσσάρων χρόνων συχνά λένε απ έξω τα αγαπημένα τους παραμύθια! Αν βοηθήσουμε το παιδί και το εγγόνι μας στην προσχολική ηλικία να αγαπήσει το βιβλίο, χωρίς καμία πίεση φυσικά, να το βιώσει σαν ψυχαγωγία, έχουμε κερδίσει το στοίχημα! Έχουμε ανοίξει τον δρόμο για έναν βιβλιόφιλο και μελλοντικό αναγνώστη!
Γιατί αν δεν ανακαλύψει και δεν αγαπήσει ένα παιδί το βιβλίο από μικρό, πότε περιμένουμε και πώς να συμβεί αυτό ξαφνικά;
Ας επενδύσουμε λοιπόν χρόνο και λίγα χρήματα στο διάβασμα βιβλίων, και ας βοηθήσουμε τα παιδιά με αυτόν τον τρόπο να αποκτήσουν γερά θεμέλια στη ζωή τους!
Τελευταία, σαν νέα γιαγιά πλέον, διαβάζω πολλά παιδικά βιβλία για να αποφασίσω ποιο θα στείλω με την σειρά μου, μεταξύ άλλων μέσα σε ένα δέμα! Θα σας γνωρίσω κάποια από αυτά!
Το παραμύθι της Μαρίας Παπαγιάννη, Ο ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ, σε πολύ καλή εικονογράφηση της Λουίζας Καραγεωργίου, από τις εκδόσεις Πατάκη, μας γνωρίζει μια μικρή σκαντζοχοιρίνα, την Εύα, η οποία ονειρεύεται να επιστρέψει στο σπίτι της. Σε μια πατρίδα που δεν την ξέρει, αλλά την έχει αγαπήσει μέσα από τις ιστορίες της μαμάς της. Άραγε υπάρχει αυτός ο τόπος, αυτό το σπίτι;
Σας προτείνω αυτό το τρυφερό παραμύθι, που μας μιλά για την τόλμη που χρειάζεται για να κυνηγήσεις το ονειρό σου!
Ο Βασίλης Ραϊσης, έγραψε το 2008, ένα πολύ ιδιαίτερο παραμύθι, ΧΩΡΙΣ ΦΤΕΡΑ ΣΤΟ ΓΕΛΑΣΤΟ ΠΛΑΝΗΤΗ, σε εικονογράφηση του Λευτέρη Κιουρτσόγλου, εκδόσεις Διάπλαση. Μας ταξιδεύει στον πλανήτη Παβάν, στον οποίο οι φτερωτοί κάτοικοι του είναι πάντα χαρούμενοι και γελαστοί. Εκτός από έναν ποτιστή μαρουλιών που είναι λυπημένος. Το μέγα γελαστό συμβούλιο στέλνει την καλύτερη γελάστρια του, να τον κάνει ξανά χαρούμενο. Έτσι ανακαλύπτει το μυστικό της λύπης του. Ένα μυστικό που έκρυβε καλά στο σπίτι του. Τον αδερφό του που δεν ήταν σαν τους άλλους αδερφούς. Η αγάπη έρχεται να απελευθερώσει και να απενοχοποιήσει, μέχρι που δεν χρειάζονται πια μυστικά. Και το κάθε κρυμμένο λυπημένο πρόσωπο γίνεται χαμογελαστό!
Καλή ανάγνωση και ψυχαγωγία.
Αθανασία Δαφιώτη
Δημοσιογράφος, θεατρολόγος.