Δώσ` μου το χέρι σου
Η ψυχανάλυση, το coaching και το mentoring. Γιατί η στήριξη από ειδικό δεν είναι πια ταμπού
Γράφει ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΡΩΤΟΥΛΗΣ Δημοσίευση 24/2/2019
Υπάρχει ενήλικας που να μην χρειάστηκε κάποιες φορές να επισκεφθεί γιατρό; Προφανώς όχι. Ενήλικας. που να μην επισκέφτηκε ποτέ ψυχολόγο ή έναν ειδικό σύμβουλο; Πολλοί. Οι περισσότεροι!
Κι΄ όμως, όλοι μας περνάμε κάποιες ζόρικες φάσεις στη ζωή μας και είναι απόλυτα φυσιολογικό να χρειαστούμε στήριξη από κάποιον ειδικό είτε στην προσωπική μας ζωή είτε στην επαγγελματική .
Σαν κάτι ν’ αλλάζει πάντως. Δεν είναι τυχαίο πόσο δημοφιλή είναι τα άρθρα που αναφέρονται σε θέματα αυτοβελτίωσης και προσωπικής ανάπτυξης που βρίσκονται πλέον εν αφθονία σε περιοδικά ποικίλης ύλης αλλά και σε ιστοσελίδες όπως «Εναλλακτική Δράση». Πράγμα που αντανακλάται και στα social media με τους χρήστες να αναπαράγουν σχετικά τσιτάτα αρχαίων σοφών αλλά και σύγχρονων γκούρου. Από την ΄άλλη, στο διαδίκτυο επικρατεί ένα έντονα αρνητικό κλίμα: μίσος για τον «αντίπαλο», για τον διαφορετικό, χολή, ειρωνεία και στην καλύτερη περίπτωση αγένεια. Αναρωτιέσαι, πόσο πια κόμπλεξ και καταπίεση κρύβεται πίσω από κάποιες ιντερνετικές περσόνες..
Και στο χώρο της δουλειάς; Ακόμα υπερισχύει το μοντέλο του «βλέποντας και κάνοντας», που σε επίπεδο οικογενειακής επιχείρησης ίσως να είναι ακόμα λειτουργικό.
Όταν το μέγεθος όμως αυξάνεται, πώς να μείνεις ανταγωνιστικός χωρίς ξεκάθαρους στόχους, πλάνο, κατάλληλα εργαλεία και κυρίως χωρίς να έχεις ένα στοιχειώδες «γνώθι σαυτόν» ώστε να ξέρεις σε τι τομείς χρειάζεσαι βελτίωση και με ποιους τρόπους θα το επιτύχεις;
Ίσως ένα από τα ιδανικά σενάρια να ήταν το εξής: λίγο μετά την εφηβεία, να έκανα (και να έκανε ο καθένας μας) τη ψυχανάλυσή μου. Στόχος, να επουλώσω τα παιδικά μου τραύματα, να υπερνικήσω τις φοβίες μου, να μπορέσω να απογαλακτιστώ από τους γονείς μου.
Μετά, κάπου στα 29 μου, που θα έχω πια αποκτήσει διάφορες εργασιακές εμπειρίες και θέλω να ξεκινήσω κάτι δικό μου, να έχω τη στήριξη από έναν μέντορα από σχετικό επαγγελματικό κλάδο, που έχοντάς τον ως πρότυπο θ’ ανακαλύψω τις κρυμμένες και ανεκμετάλλευτες δυνάμεις μου ώστε να έχω μια πιο ποιοτική και αποτελεσματική καριέρα. Και εκεί γύρω στα 40 μου που κατά το κοινώς λεγόμενο θα τα έχω κάνει μαντάρα παντού , να έρθει ο σοφός coach, που θα με βοηθήσει να ξαναβρώ τον δρόμο μου, τις αξίες και τις νέες ισορροπίες μου στη δουλειά η/και στη ζωή.
Όλα τα χρειαζόμαστε, γιατί αν και διαφορετικοί τομείς, η ψυχανάλυση, το coaching και το mentoring αλληλοσυμπληρώνονται και αλληλοεπιδρούν μεταξύ τους.
Κι΄ αν σου δημιουργήθηκε η απορία τι από όλα αυτά έχει κάνει ο υποφαινόμενος, η απάντηση είναι όλα μα με καθυστέρηση μερικών δεκαετιών κι όχι ακριβώς με αυτή σειρά…. Βέβαια αν το καλοσκεφτείς, ποτέ δεν σταματάει το ψάξιμο και η εξέλιξη. Σωστά;