του ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΑΤΖΗΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ

Βρισκόμαστε περίπου ένα μήνα πριν από τις πολυπόθητες εκλογές που «θα ανοίξουν μια νέα σελίδα στην ιστορία του τόπου», όπως λένε ανεξαρτήτως πολιτικής παράταξης οι Μαυρογυαλούροι της πατρίδας μας. Φυσικά, οι περισσότεροι πλέον, σε όποιον «πολιτικό Θεό» και να πιστεύουμε, έχω την αίσθηση πως μάλλον γελάμε, έστω και κάτω από τα μουστάκια μας, όταν ακούμε για «νέες σελίδες», «καινούριες πορείες», «νέες αφετηρίες», «τομές» και πλουμιστά πράσινα άλογα. Ωστόσο, η ελπίδα πουλά και πεθαίνει τελευταία, ή έστω προτελευταία πριν από τους ψηφοφόρους της και για αυτό μας την πουλάν ετοιμοθάνατη κι εμείς αγοράζουμε έστω και με δυσπιστία.

Έχει περάσει πάνω από μια βδομάδα από το Πάσχα, πλέον στα ψυγεία έχουν μείνει μονάχα λίγα βαμμένα αυγά και το σύνολο των πιστών ορκίζεται μπροστά στους καθρέφτες πως δεν θα ξαναφάει αρνί για καιρό. Εσκεμμένα παραλείπεται η σκέψη πως με πρόσχημα την Πρωτομαγιά το επόμενο τριήμερο θα διαδηλώνουμε ειρηνικά σουβλίζοντας εκ νέου και ψήνοντας προς τιμήν των εργατικών αγώνων. Μέσα λοιπόν σε αυτό το γιορτινό κλίμα είναι σχεδόν αδύνατο να μιλήσει κανείς σοβαρά για πολιτική, για αυτό επιτρέψτε μου μερικές πιο ανάλαφρες παρατηρήσεις, που αφορούν την μέχρι σήμερα προεκλογική εκστρατεία στο δύσμοιρο νησί μας.

Πριν ακόμα την επίσημη έναρξη της προεκλογικής περιόδου και κάποιοι υποψήφιοι βάλθηκαν να μας διασκεδάσουν, ίσως γνωρίζοντας πως ο πολίτης ψηφίζει όποιον τον κάνει να γελά. Πρώτος και καλύτερος ο Βουλευτής της καρδιάς μας και αν ο χαρακτηρισμός σας ξενίζει λυπάμαι, αλλά είναι απόλυτα σωστός και τον επιβεβαιώνουν οι αριθμοί. Μιλάμε για εκείνον που στις τελευταίες αναμετρήσεις ψηφίστηκε καθολικά από 10000 άτομα και βάλε. Ο υποψήφιος κάλεσε τους νέους και τις νέες του τόπου σε συζήτηση σε καφέ της πόλης. Δεν πήγα, για να πω την αλήθεια μου, διότι ως 54χρονος δεν θεωρώ πως ήμουν αποδέκτης της πρόσκλησης. Δε γνωρίζω την ανταπόκριση αλλά ας είναι καλά τοπική οργάνωση και θεωρώ πως η προσέλευση θα ήταν αυθορμήτως γιγάντια. Άλλωστε αν είσαι νέος στη Μυτιλήνη με ποσοστό ανεργίας σχεδόν στο 30% δεν έχεις τι να κάνεις οπότε πρέπει να σε εξιτάρουν οι συνομιλίες με βουλευτές σε καφέ. Ο «νέος», όχι στα χρόνια αλλά σίγουρα στην καρδιά, είναι γεννημένος στον εμφύλιο, ή το «συμμοριτοπόλεμο» κατά τους ομοϊδεάτες του και μας εκπροσωπεί από το 2012 για 11 συναπτά έτη. Στα 75plus του, συμμαθητής ηλικιακά με τη μάνα μου, νομίζω πως είναι ο πλέον καταλληλότερος να μιλήσει με νέους, με τους οποίους τον χωρίζουν μονάχα 50 και βάλε χρόνια. Υποθέτω πως στα πρότυπα του πρωθυπουργού μας, επίσης νεωτεριστή και influencer, θα ανέβασαν μαζί κάτι στο TikTok ή θα πόσταραν μια σέλφι στο instagram υπό τους ήχους τραγουδιών του Τραννού που σαφώς θα απολαμβάνει στα διαλείμματα των πολιτικών του υποχρεώσεων. Συζήτησαν, εκτιμώ, τι θα πράξει για τη νεολαία ο βουλευτής έως τα 81 του στην επόμενη τετραετία και φυσικά μίλησαν για το μέλλον και τα όνειρά τους εκατέρωθεν, μια και αν είμαστε τυχεροί και Θεού θέλοντος το επόμενο ραντεβού τους κλείστηκε για το θέρος του 2027, σε άλλη καφετέρια.

Τέτοιες προεκλογικές πρωτοβουλίες είναι που πραγματικά ενθουσιάζουν τους ψηφοφόρους. Αποδεικνύουν το δεσμό των βουλευτών μας με το λαό τους, την αμεσότητα της επαφής μαζί τους. Μετά τις εκλογές όποιος νέος θέλει τίποτα το βουλευτή θα τον βρει σίγουρα στον καφενέ να συζητά με άλλους νέους, δεν θα εξαφανιστεί όπως συνηθίζεται. Αναμένω με αγωνία την απάντηση του νεότερου ανταγωνιστή του, αυτού που τον κατηγορεί για πρακτικές του παρελθόντος. Προτείνω μια ενδεχόμενη διοργάνωση εκδήλωσης με ηλικιωμένους, σε αντιδιαστολή, ίσως σε προαύλιο κάποιου Ιερού Ναού μετά τη Θεία λειτουργία ή σε ΚΑΠΗ ημέρα πληρωμής των συντάξεων. Προς το παρόν, ο ευρύτερα γνωστός όπως ο ίδιος διαρρέει ως και «ο εκλεκτός του Κυριάκου», εξοργίζει τον έτερο συνυποψήφιο που κατακεραυνώνει τους άλλους δυο με αναρτήσεις του στα social. «Βρε τι πάθαμε» αναφωνεί και η διαπίστωσή του με βρίσκει καθολικά σύμφωνο.

Ο «εκλεκτός του Κυριάκου» λοιπόν πρωτοτυπεί για να μας διασκεδάσει. Ετών 44 αν τα υπολογίζω καλά, επομένως πολύ μεγάλος πλέον για να μιλά με νέους σε καφέ και χωρίς εμπειρία μια και υπολείπεται 30 και βάλε χρόνια των συνυποψηφίων του, γύρισε προεκλογικό σποτ. Στο βιογραφικό του διαβάζω πως έχει φτιάξει ντοκιμαντέρ επομένως ξέρει από κάμερες. Χρησιμοποίησε ηθοποιούς και έπαιξε και ο ίδιος, το ανέβασε στο youtube, υποσχόμενος πως θα πολεμήσει το ρουσφέτι, θα πατάξει τον κομματισμό και θα αλλάξει σελίδα στον τόπο καταγωγής του. Στο σποτ μας προσφώνησε ο πρωταγωνιστής «μωρέλια», στη συνέχεια υποδέχτηκε μια ψηφοφόρο «Μυρσούδα», ενώ αν κρατούσε κι έναν κασμά κι έπινε ούζο Πλωμαρίου με σαρδέλες Καλλονής θα είχε σαφώς πετύχει όλα τα κλισέ με ένα χτύπημα. Το βίντεο κατακεραύνωσε τους κομματάρχες, υποθέτω όχι αυτούς του κόμματος του με τους 10000 ψήφους που κάνουν ρουσφέτια, κάποιους άλλους, που δεν τους ξέρετε, από άλλα κόμματα που κυβερνούν και δεν τα ξέρετε, κάπου αλλού, σε άλλο παράλληλο σύμπαν. 

Ενώ λοιπόν οι τρεις καμπαλέρος της ίδιας παράταξης σφάζουν ο ένας τον άλλο χωρίς αναισθητικό στο έτερο μεγάλο κόμμα, ντροπή τους μεγάλη, επικρατεί το απόλυτο ξενέρωμα. Εκείνοι μέχρι στιγμής δίνουν τετριμμένες συνεντεύξεις και υπόσχονται πως θα διώξουν τον εφιάλτη Μητσοτάκη, ως νέο Lexotanil, που όλοι με αυπνίες έχουν πάρει αλλά κανείς δε βρήκε λύση. Δεν παραδειγματίζονται από τον Αρχηγό τους που πετάει κανάτια Πασχαλιάτικά στην Κέρκυρα από τα μπαλκόνια, σαν τη Γεωργία Βασιλειάδου στη θεία από το Σικάγο. Θα μπορούσαν για παράδειγμα να βάλουν ποδιά και να μαγειρέψουν αρνάκι γεμιστό στο φούρνο ή να κάψουν το Βγαλάζιο Οβριό στη Λαγκάδα, πέρασαν οι γιορτινές μέρες και έχασαν ένα σωρό παρόμοιές ευκαιρίες.Μέχρι στιγμής ούτε σποτάκια δεν ανεβάζουν, ούτε συγκεντρώσεις κάνουν σε καφενέδες,να έχουμε κάτι να σχολιάσουμε κι εμείς.

Στο κόμμα του ανατέλλοντος ήλιου τις τιμούν τις καφετέριες και εκεί μαζεύονται σε μεγαλειώδεις προεκλογικές συναθροίσεις, δίνοντας ώθηση και στην τοπική κοινωνία με την αύξηση κατανάλωσης καφέ. Επισκέφτηκε την πόλη μας μάλιστα και ο Αρχηγός και όλοι μαζί πιάστηκαν χέρι χέρι στο Δημοτικό Θέατρό και υποκλίνονταν σαν το θίασο «Αλίκη Βουγιουκλάκη». Προς το παρόν δείχνουν πολύ αγαπημένοι και δεν φαγώνονται μεταξύ τους, αλλά δεν στοιχηματίζω πως θα κρατηθούν ως το τέλος.

Στο κατακόκκινο τέλος κόμμα, του κόκκινου νησιού μας που έχει αρχίσει πλέον να ροζίζει, ακολουθούν την πάγια και επί δεκαετίες παρόμοια πρακτική, της απευθείας επαφής με τους ψηφοφόρους τους, που δυστυχώς για αυτούς συρρικνώνονται αριθμητικά όσο περνούν τα χρόνια(πάνω από 10000 το 2012 και 5800 το 2019) λόγω γήρατος και φθοράς. Είναι και ευκολότερο να τους βρουν έναν έναν γνωρίζονται χρόνια μεταξύ τους και δυστυχώς για εμάς τους κουτσομπόληδες δεν δίνουν λαβή στη σάτιρα, πρέπει να τύχει να τους πετύχεις από κοντά και να στήσεις αυτί.

Ε τώρα μη με ρωτήσετε για τα άλλα κόμματα τα μικρότερα. Στις ολιγομελείς κοινωνίες όπως η δικιά μας αυτοί οι καημένοι υποψήφιοι ελπίζουν στην συσπείρωση στο σόι τους, στις φιλίες και τις γνωριμίες τους, κατεβαίνουν εκ προοιμίου χαμένοι για την τιμή των όπλων και τις ιδέες τους και ίσως μερικές φορές αυτό να τους κάνει και πιο συμπαθείς.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, στο Νομό, όπως όλοι γνωρίζουν, η ΝΔ θα εκλέξει σίγουρα έναν βουλευτή ακόμα κι αν κατέβουν υποψήφιοι πέντε... χιμπατζήδες και συγχωρέστε μου την προσβολή στα συμπαθή ζώα αλλά οι Νεοδημοκράτες Μυτιληνιοί ψηφίζουν αμετακίνητα το κόμμα τους μονοκούκι. Η μόνη αντιπαλότητα που αντιλαμβάνομαι είναι αναμεταξύ τους ποιος θα φάει ποιον. Η διαφημιστική «Μυρσούδα» τον κομματάρχη; Ο 77χρονος νέος τον παλιό επίσης 70χρονο ή ο τελευταίος τους άλλους δυο; Τα ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ και ΠΑΣΟΚ θα μαλώσουν για τις άλλες 2 έδρες κι αυτό ίσως να είναι το μοναδικό άγνωστο της εκλογικής αναμέτρησης.

Κι όλοι εκείνοι που δεν θέλουνε κανέναν, που κανένας δεν τους εκφράζει, που μονάχα γέλιο τους προκαλούν με τις κορώνες, τις έριδες, τις γελοιότητες, το δήθεν ενδιαφέρον τους το προεκλογικό; Δεν θα πάνε να ψηφίσουνε; Θα αποδεχτούνε για μια ακόμα τετραετία πως δεν μπορούνε να κάνουνε διαφορετικά;  Πόσοι από εμάς παντελώς αποστασιοποιημένοι και απηυδισμένοι θα επιλέξουμε να μην έχουμε ιδέα ούτε ποιοι είναι καν οι υποψήφιοι, ποιο το έργο τους στην πολιτική, ποια τα προσόντα τους, ή η εργασία τους έως τώρα; Θα ανεχτούμε ξανά τα ίδια και ίδια πρόσωπα και μετά θα ρωτάμε ποιος τους ψήφισε; Μήπως επιτέλους πρέπει όλοι σε τούτο το νησί να σκεφτόμαστε πριν να ψηφίσουμε; Μήπως το επίπεδο της προεκλογικής αντιπαράθεσης είναι ανάλογο του επιπέδου των ψηφοφόρων στους οποίους απευθύνεται;

Τι ουτοπισμοί είναι αυτοί;  Τι ανούσια ερωτήματα, χωρίς απαντήσεις. Σα να τους βλέπω και πάλι στις 22 Μαΐου, τους ίδιους αγαπητούς μας τοπικούς Μαυρογυαλούρους, να καμαρώνουν σαν τα παγώνια που τους επέλεξε ο λαός της Λέσβου να τους εκπροσωπήσουν. Φυσικά και τους επέλεξε ο κυρίαρχος λαός, εμείς που με τη ψήφο μας καθορίζουμε το μέλλον του τόπου. «Γκοοοοοοοοορτζος, Γκοοοοοοοοοόρτζος η Μυρσούδα στη Βουλή».

Ψηφίστε τους αξιότιμους βουλευτές σας αγαπητοί μου συμπολίτες.

* Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΑΤΖΗΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ είναι Ταξίαρχος σε αποστρατεία