Το πρωί της Παρασκευής, σε επίσημη τελετή, μια από τις προβλήτες του λιμανιού της Μυτιλήνης, ονομάσθηκε «Προβλήτα υποπλοιάρχου λιμενικού Κυριάκου Παπαδόπουλου», αποδίδοντας την οφειλόμενη τιμή σε έναν «εμβληματικό», όπως χαρακτηρίσθηκε, αξιωματικό που έσωσε χιλιάδες ανθρώπους, από τις άγριες χειμωνιάτικες θάλασσες και τους παγωμένους βοριάδες.

Τον «ήρωα» αξιωματικό του Λιμενικού τίμησαν όχι μόνο οι έτσι κι αλλιώς «πολιτικά επίμεμπτοι» Νίκος Βούτσης, πρώην πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων και ο βουλευτής Γιάννης Μπουρνούς, αλλά και ο απερχόμενος δήμαρχος Λέσβου Σπύρος Γαληνός, ο νεοεκλεγμένος δήμαρχος Μυτιλήνης Στρατής Κύτελης, η πρώην περιφερειάρχης και νυν Γενική Γραμματέας Αιγαίου Χριστιάννα Καλογήρου, ο νεοεκλεγμένος περιφερειάρχης Κώστας Μουτζούρης, ο πρόεδρος του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου Λέσβου Κυριάκος Πετρέλλης των οποίων η εθνικοφροσύνη δεν αμφισβητείται παντάπασιν.

Και όλοι ανεξαιρέτως, στις δηλώσεις τους εξήραν τον ηρωισμό, την αυταπάρνηση, την θυσία, τον αλτρουϊσμό του τιμώμενου, που έφυγε ξαφνικά και άδικα από την ζωή, προτείνοντάς τον ως ένα παράδειγμα ανθρωπισμού. Θα μπορούσε μάλιστα να πει κανείς, ξαναδιαβάζοντας τις δηλώσεις των εκπροσώπων της Πολιτείας και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης πως υπήρχε ένας ανταγωνισμός στην επιδαψίλευση επαίνων για την ανθρωπιστική δράση του πρόωρα χαμένου λιμενικού αξιωματικού.

Στην τελετή ήταν παρόντες όλοι οι αξιωματικοί του λιμενικού που υπηρετούν στη Λέσβο με επικεφαλής τον αρχιπλοίαρχο Γιώργο Σκανδάλη, που προφανώς έλαβαν το μήνυμα να διασώζουν ανθρώπινες ζωές κι όχι να τις στέλνουν στον θάνατο μ’ έναν πυροβολισμό, ή μ’ έναν επιδέξιο ελιγμό του σκάφους τους, που μπορεί σε δευτερόλεπτα να στείλει στον βυθό τα αδύναμα να αντιδράσουν φουσκωτά, με τα οποία καταφθάνουν καθημερινά στα λεσβιακά παράλια, οι κατατρεγμένοι, τρομοκρατημένοι και πεινασμένοι πρόσφυγες ή μετανάστες, χωρίς να έχει σημασία το πως αποκαλούνται.

Έχει όμως σημασία για κάποιους, με τους οποίους προσπαθώ να ανταλλάξω απόψεις , η ονομασία στην οποία προσθέτουν αυτό το φρικιαστικό και απάνθρωπο «λαθρο», που επιμένουν να χρησιμοποιούν, για να κατατάσσουν τα ανθρώπινα πλάσματα σε κατηγορίες. Αρεστές ή μη. Επαναλαμβάνοντας τον μύθο, που υιοθετεί με ευδιάκριτο μίσος το νέο «διαμάντι» της Βουλής, Κυριάκος Βελόπουλος, προσθέτοντας πως όταν κάποιος ξένος μπαίνει στο σπίτι σου απροσκάλεστος δικαιούσαι να τον απωθήσεις, οπότε αν η πτώση του επιφέρει τον θάνατό του, δεν έχεις εσύ την ευθύνη. Υπονοώντας βεβαίως, πως ως Έλλην και Χριστιανός ορθόδοξος, προκειμένου να διασώσεις την χώρα και τον λαό, από τον απειλούμενο-καλά σχεδιασμένο- εξισλαμισμό, δικαιούσαι και να σκοτώσεις ή να πνίξεις μερικούς «εισβολείς».

Κι ακούγονται αυτά από στόματα ανθρώπων που τηρούν με ευλάβεια τις νηστείες, παρακολουθούν με κατάνυξη τις ιεροτελεστίες, προσεύχονται με πάθος υπέρ των « πλεόντων, οδοιπορούντων, νοσούντων, καμνόντων αιχμαλώτων» και βεβαίως θα σπεύσουν να παρακολουθήσουν την μεθαυριανή «ενθρόνιση του πιστού αντιγράφου της θαυματουργού εικόνος της Φοβεράς Προστασίας», που θα εγκατασταθεί μόνιμα στο Πλωμάρι.

Οι συμπολίτες μας λοιπόν αυτοί, που κατά τα άλλα είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι, δεν έχουν πρόβλημα με τους πνιγμούς, ενδεχομένως και ανασκολοπισμούς, όσων κατατρεγμένων χτυπούν την πόρτα μας, ζητώντας βοήθεια. Και συνήθως αυτός που ζητά την βοήθειά σου έρχεται απρόσκλητος. Έχεις λοιπόν την δυνατότητα να του δώσεις αυτό που χρειάζεται ή να του δώσεις μια κλωτσιά, στέλνοντάς τον από κει που ήρθε, αδιαφορώντας για τις συνέπειες.

Μια μέρα αργότερα το ΚΥΣΕΑ, με την έντεχνα διατυμπανισμένη παρουσία του Κυριάκου Μητσοτάκη, αποφάσισε την λήψη εφτά άμεσων μέτρων, για την αντιμετώπιση των αυξημένων ανθρώπινων ροών, μεταξύ των οποίων και η εντατικοποιημένη φύλαξη των (θαλάσσιων) συνόρων. Αναθέτοντας την ευθύνη στη FRONTEX και το Λιμενικό Σώμα. Με αυτονόητη την υποκρυπτόμενη εντολή, «μην τους αφήνετε» έστω και βιαίως.

Οπότε από μόνο του αναβλύζει το ερώτημα: Ο Κυριάκος Παπαδόπουλος, ήταν ήρωας και εμβληματικός αξιωματικός, που πρέπει να ακολουθήσουν το παράδειγμά του οι συνάδελφοί του, ή προδότης και ολετήρας της πατρίδας, που με την δράση του, συνέβαλε στην μετατροπή της χριστιανικής μας υπόστασης σε μουσουλμανική; Και τι απαντούν σ’ αυτό οι επιστρέψαντες, ψήφω κλήρου και λαού «νόμιμοι ιδιοκτήτες» της χώρας;

Που όπως σημειώνει ο δρ. Αθανάσιος Καλαμάτας στον «Ενδότοπό» του «Δυστυχώς οι πολιτικοί μας δεν διαβάζουν Zygmount Bauman ( Πολωνός φιλόσοφος 1825-1927), που γράφει «Οι παραμεθόριοι ήταν γνωστές ανά τους αιώνες ως εργοστάσια εκτοπισμού και ταυτόχρονα σταθμοί ανακύκλωσης των εκτοπισμένων. Τίποτε διαφορετικό δεν πρέπει να αναμένεται από τη νέα παγκόσμια εκδοχή τους, πλην ασφαλώς, της νέας, πλανητικής κλίμακας των προβλημάτων παραγωγής και ανακύκλωσης. Ας επαναλάβω, δεν υπάρχουν τοπικές λύσεις σε παγκόσμια προβλήματα» (Ρευστή αγάπη. Για την ευθραυστότητα των ανθρώπινων δεσμών. Μτφρ. Γιώργος Καράμπελας, βιβλιοπωλείο της Εστίας).

Όσους και να πνίξετε διπλωμάτη κύριε Κουμουτσάκο, η ροή των ποταμιών δεν αναστρέφεται. Μόνον διευθετείται, αν υπάρχει τρόπος.