(Μη πάει ο νους σας στο κακό … )

Διάβασα σ’ ένα προεκλογικό πρόγραμμα κάποιου συνδυασμού τη φράση : «Βασική αρχή του "διαφορετικού" μοντέλου διοίκησης του δήμου : η απαρέγκλιτη τήρηση της νομιμότητας».

Μάλιστα. Μόνο που δεν είναι καθόλου διαφορετικό ή καινούριο αυτό το μοντέλο κι αυτή η νομιμότητα. Είναι το καθεστωτικό μοντέλο. Αυτό που ακούμε χρόνια τώρα, σ’ όλα τα δημοτικά συμβούλια, σαν πρόφαση και δικαιολογία, απέναντι σε κάθε πρόταση και κινητοποίηση, για διάφορα θέματα που αφορούν στην εξυπηρέτηση των λαϊκών αναγκών. Προτάσεις και κινητοποιήσεις που κάνουμε σαν μαζικοί φορείς, σαν Λαϊκή Συσπείρωση ή και σαν ΚΚΕ. Αυτό το ακούμε και τώρα προεκλογικά, από τους περισσότερους συνδυασμούς. Π.χ. στη Δυτική Λέσβο το ίδιο λένε τρεις από τους τέσσερεις συνδυασμούς. Κι ας με διαψεύσουν αν δεν είναι έτσι.

«Νομιμότητα» λοιπόν. Κι αναγκαστικά μερικές σκέψεις γύρω από αυτήν.
ΠΟΙΟΣ ΨΗΦΙΖΕΙ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ που ο «κυρ νόμιμος» θέλει να εφαρμόσει «απαρέγκλιτα» ; Οι κυβερνήσεις των μνημονίων. Και με κριτήριο βέβαια να υπακούουν στους νόμους και τις οδηγίες της ΕΕ, που «υπερισχύουν ακόμα και του συντάγματος». Η δήλωση «νομιμοφροσύνης» λοιπόν, αποτελεί ταυτόχρονα και δήλωση συμφωνίας και υποταγής στο νεοφιλελευθερισμό και στην τυφλή εφαρμογή των μνημονίων. Δήλωση όμως και για το ότι οι «ανεξάρτητοι» αυτοί «κυρ νόμιμοι», θα κάνουν μόνο ό,τι τους λέει το καθεστώς. Χωρίς όραμα. Χωρίς στόχους. Μόνο με φιλοδοξίες καρέκλας και απλής διαχείρισης της ήδη άσχημης κατάστασης.

ΚΑΙ ΤΙ ΛΕΝΕ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΝΟΜΟΙ για τους δήμους, σαν αυτόν που διεκδικεί ο «κυρ νόμιμος» ; Λένε οι εργάτες του δήμου να είναι ελάχιστοι και με ελαστικές εργασιακές σχέσεις. Με μικρές συμβάσεις εργασίας και χωρίς μονιμότητα. Λένε στους πολίτες «ανταποδοτικότητα», δηλαδή «άμα δεν πληρώσεις, δεν παίρνεις ούτε πιστοποιητικό, ούτε πυροσβεστική, ούτε σχολείο, ούτε υγεία». Λένε αυξημένα δημοτικά τέλη, τροφεία στους παιδικούς σταθμούς, τέλη ύδρευσης, δημοτική φορολογία (επιπλέον της Ευρωπαϊκής και της κρατικής) για να φτιάχνει ο δήμος αποθεματικά, λες κι είναι εταιρεία. Και λένε κούρεμα αυτών των αποθεματικών για το «χρέος» και γενικότερα για τις ανάγκες του κεφαλαίου, όποτε θέλουν, κάθε τόσο. Λένε ιδιωτικοποιήσεις για τις επενδύσεις, πέρασμα στο υπερταμείο δημόσιων κτιρίων και δομών, δασών, ακτών, αρχαιολογικών χώρων κλπ. Λένε αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών από τη δημοτική φορολογία του πολίτη. Λένε τεράστια γραφειοκρατία για να πάρει ο δήμος ένα αυτοκίνητο, ή χαρτί για τα σχολεία.

ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΕΛΕΓΧΕΙ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ;
Η δικαιοσύνη που είναι τυφλή. Αλλά που το ένα της το μάτι το έχει ορθάνοιχτο όταν δικάζονται εφοπλιστές, χρυσαυγίτες, πολιτικοί, τραπεζίτες και άλλοι μεγαλόσχημοι φυγόδικοι. Ή όταν αφήνει να κυκλοφορούν ελεύθεροι οι Ρουπακιάδες και οι διάφοροι «αθώοι Παπαγεωργόπουλοι». Ή όταν βγάζει φωτογραφικές απαλλαγές σε υπόδικους. Ή όταν δε μπορεί να διαλευκάνει ποτέ τις πυρκαγιές και τις κλοπές υπηρεσιών όπου εξαφανίζονται πολύτιμα στοιχεία.

Αλλά καταδικάζει γιαγιάδες που μάζευαν παράνομα ρίγανη στο βουνό ή την πουλούσαν χωρίς ταμειακή μηχανή στη λαϊκή. Ή όταν βγάζει όλες τις μνημονιακές περικοπές (μισθοί, συντάξεις, επιδόματα χηρείας, αναπηρίας κλπ.) νόμιμες και συνταγματικές. Τα ίδια ισχύουν και στους δήμους.
Επί πλέον έχουν ένα σωρό μηχανισμούς ασφυκτικού ελέγχου (περιφέρεια, κυβέρνηση, επίτροποι κλπ.) μη τυχόν και βγει καμιά απόφαση που μειώνει τα δημοτικά τέλη, ή κάνει κάποιες συμβάσεις αορίστου χρόνου, ή καταργεί τα τροφεία κλπ. Θεσμοί που μπορούν να γυρίζουν πίσω αποφάσεις δημοτικών συμβουλίων γιατί είναι έξω από αυτό που επιτρέπει το αφεντικό τους, το κεφάλαιο κι η ΕΕ. Θεσμοί που έχουν δικαίωμα ακόμα και να τιμωρούν δημοτικούς συμβούλους για το τι ψήφισαν ή και να βάζουν χέρι στα περιουσιακά τους στοιχεία, αν ψήφισαν κάτι «εκτός καθεστωτικής νομιμότητας».

ΜΠΟΡΕΙ ΟΜΩΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΙ ΑΛΛΙΩΣ, «κυρ νόμιμέ μας». Προφανώς και ναι. Οι νόμοι είναι αποτέλεσμα συσχετισμού δυνάμεων κι αλλάζουν ή καταργούνται όταν αυτός αλλάζει. Ο αγώνας για την ανατροπή των νόμων είναι μόνιμος και είναι η μόνη νόμιμη άμυνα των πολλών απέναντι στα καθεστώτα των λίγων. Έτσι έδειξε ο Σπάρτακος κι ο Ροβεσπιέρος κι ο Κολοκοτρώνης κι ο Λένιν.
Έτσι και στους δήμους. Οι κομμουνιστές δήμαρχοι και γενικότερα οι αγωνιστές της Λαϊκής Συσπείρωσης σ’ όλους τους δήμους, αγωνίζονται μαζί με το λαό της πόλης τους, για να μην εφαρμοστούν, να ξεχειλώσουν, να αλλάξουν, να καταργηθούν αυτοί οι νόμοι - καρμανιόλες λαϊκών δικαιωμάτων. Κι οδηγούνται γι’ αυτό στα δικαστήρια. Αλλά τα καταφέρνουν σε κάποια θέματα. Καταφέρνουν να μειώσουν τα δημοτικά τέλη, τα τροφεία στους παιδικούς σταθμούς, τα εισιτήρια σε δημοτικούς χώρους πολιτισμού κι αθλητισμού. Να επιβάλουν δομές αλληλεγγύης έξω και ενάντια στη λογική των χρυσοπληρωμένων ΜΚΟ. Καταφέρνουν να διευρύνουν ολιγόμηνες συμβάσεις, σε αορίστου χρόνου. Να προσλάβουν κάποιες κατηγορίες προσωπικού παρά τις απαγορεύσεις. Να εμποδίσουν την καταπάτηση δημοτικών και δημόσιων χώρων και την παραχώρησή τους στους ιδιώτες. Να αξιοποιήσουν χώρους για λαϊκές χρήσεις, κόντρα στις ορέξεις ιδιωτών αρπακτικών που τους λένε επενδυτές.

Δέστε π.χ. στην Πάτρα. Ο Πελετίδης εγκαινιάζει κάθε τόσο νέους δημοτικούς χώρους, όπως πάρκα, δομές φιλοξενίας γερόντων, αστέγων, κακοποιημένων γυναικών, παραλίες, κατασκηνώσεις, χώρους για τα ζώα. Και κάθε τόσο τον τραβούν στα δικαστήρια. Ακόμα και γιατί ΔΕΝ προχώρησε σε απολύσεις στο Δήμο Πάτρας, όπως απαιτούσε από όλους τους δήμους η κυβερνητική πολιτική. Ή γιατί έκανε το σκουπιδότοπο του παραλιακού μετώπου πάρκο, πεζόδρομους και ποδηλατόδρομους. Βέβαια πάντα με τη λαϊκή αλληλεγγύη και παρέμβαση αθωώνεται.

Γίνεται λοιπόν. Μπορούμε όλοι να το κάνουμε παντού. Και φυσικά να πούμε "ΧΙΛΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ΠΑΡΑΝΟΜΟΣ, ΠΑΡΑ Μ’ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ". Και να στηρίξουμε αυτούς που αγωνίζονται με μοναδικό κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες κι όχι τις ευρωκυβερνητικές νομοθεσίες, που έτσι κι αλλιώς δε μας αρέσουν (σας αρέσουν τα μνημόνια ;) και θέλουμε να τις ανατρέψουμε. Δηλαδή να στηρίξουμε τα ψηφοδέλτια της Λαϊκής Συσπείρωσης και του ΚΚΕ παντού. Στις ευρωεκλογές, στις περιφερειακές, στις δημοτικές και στις τοπικές εκλογές.

Μάνος Δούκας

Υ.Γ. Τώρα βέβαια, μπορεί κάποιοι καθεστωτικοί υποψήφιοι, "ανεξάρτητοι" υπηρέτες του δεδομένου πολιτικού και οικονομικού συστήματος, μέλη των κομμάτων που ψηφίζουν και στηρίζουν σαν υπνωτισμένοι τα μνημόνια, να βλέπουν τις εκλογές σαν ευκαιρία επίδειξης νομιμοφροσύνης (ή μήπως και ... νομιμότητας). Ή και να βλέπουν την επίδειξη νομιμοφροσύνης και υποταγής, σαν ένα τρόπο να πείσουν τους πάτρωνές τους να τους σπρώξουν στην δημοτική εξουσία. Αλλά αυτά είναι ανάγκη να τα αντιληφθεί κι ο κόσμος. Και να ψηφίσει ότι τον συμφέρει με κοινωνικά κριτήρια.