Πριν από 14 χρόνια ξημερώματα Δευτέρας έφευγε για το πιεστήριο αυτό το πρωτοσέλιδο. Ήταν και πάλι Αύγουστος και μετρούσαμε τις πληγές μας, θρηνούσαμε τους νεκρούς μας. Σήμερα καίγεται και πάλι η Αρχαία Ολυμπία μετά τη Βαρυμπόμπη, μετά την Εύβοια (ότι έχει απομείνει), μετά τη Μεσσηνία, μετά τη Λακωνία, μετά μετά μετά...
Αναρωτηθείτε αν άλλαξε κάτι.
Ο κόσμος μας, η καθημερινότητα μας άλλαξε. Η χώρα χρεοκόπησε και κάθε χρόνο περιμένουμε για τον επόμενο χρόνο την ανάπτυξη, αλλά αυτή η ρημάδα δεν λέει να έρθει. Ζούμε μια πανδημία και δεν ξέρουμε πότε θα ξεμπερδέψουμε. Δευτέρα έως Παρασκευή κολλάει, τα σαββατοκύριακα όχι, είναι για τους ανέμελους... Διαγωνισμοί μαϊμού και δουλειές για τα δικά τους παιδιά σκάνε μύτη και φυσάει αδιαφορία. Επιδοτήσεις εκατομμυρίων ευρώ σε εταιρείες που έχουν το προνόμιο να ανήκουν σε ειδικό μητρώο.
Μου είναι πολύ εύκολο για κάθε ανικανότητα και όλα αυτά που επαναλαμβάνονται σαν να μην χρεοκοπήσαμε να αναδημοσιεύω παλιά πρωτοσέλιδα της Ελευθεροτυπίας. Θα είναι επίκαιρα όπως και την ημέρα κυκλοφορίας τους. Αυτό είναι το εύκολο, να κοιτάς το παρελθόν. Το δύσκολο είναι το μέλλον και αυτό πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας. Ενα αύριο καλύτερο για εμάς, για τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας. Το αξίζουμε, αλλά για να το πετύχουμε πρέπει να αλλάξουμε τα θέλω μας και την απαίτηση για ένα σύγχρονο κράτος, διορατικό και έτοιμο να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες του αύριο.
Προϋπόθεση για όλα αυτά να αλλάξουμε επιλογές...

Ας τις αλλάξουμε