Να δούμε το δάσος και όχι το δέντρο
Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΑΦΗΣ*
Δημοσίευση 5/7/2021
Ένα πραγματικό γεγονός που ξεπερνά κατά πολύ τα όρια μιας κομματικής εκδήλωσης είναι το 30ο αντιιμπεριαλιστικό φεστιβάλ της ΚΝΕ.
Η κατασκήνωση στις παρυφές της πόλης στο άλσος Τσαμάκια, σε ένα άλσος που από μόνο του μιλάει και αφηγείται την ιστορία του λαού μας θα φιλοξενήσει μια μεγάλη συνάντηση νέων που ονειρεύονται και παλεύουν για έναν νέο κόσμο των σύγχρονων δυνατοτήτων και της πραγματικής ελευθερίας και εν τέλει θα φιλοξενήσει νέους απ όλο τον κόσμο που παλεύουν για το σοσιαλισμό.
Σε ένα νησί που εδώ και πολλά χρόνια είναι η πύλη υποδοχής ανθρώπων -θυμάτων των ιμπεριαλιστικών πολέμων, της κλιματικής αλλαγής και των βίαια οξυμένων ανισοτήτων. Σε ένα νησί που μέσα στις αντιφάσεις του και στο διάβα των χρόνων των μεταναστευτικών ροών έγινε το σύμβολο της αλληλεγγύης και του αγώνα απέναντι στο ρατσισμό στη ξενοφοβία και στα ποιο ακραία και ταπεινά ένστικτα της σύγχρονης αλλοτρίωσης.
Σ΄ αυτό το γεωγραφικό χώρο που ακόμα και αν αφαιρούσαμε τους ανθρώπους που τον κατοικούν, αυτός θα συνέχιζε να μιλά, αυτός θα συνέχιζε να αφηγείται ιστορίες για το τι ήταν αυτό που τον έκανε τόπο.
Σ΄ αυτόν το τόπο που όλοι μας, στην προσπάθειά μας να τον ορίσουμε, να τον κατανοήσουμε και να τον ερμηνεύσουμε,με τα λάθη μας αλλά και τους αγώνες μας (συλλογικούς και ατομικούς) έρχεται η νεολαία, η νέα γενιά της αναζήτησης να τον νοηματοδοτήσει ή και να τον επανανοηματοδοτήσει ανεβάζοντάς τον άλλο ένα σκαλί ως τόπο.
Αυτός ο χώρος των αναπαραστάσεων και των συμβόλων έτσι, με την επανανοηματοδότηση του, με την επίσκεψη των νέων στα «Αμπριά», με την κατασκήνωσή τους στα «Τσαμάκια», με τις δράσεις των παιδιών του «κόκκινου αερόστατου» μπορεί ίσως και να ξανά επηρεάσει την συμπεριφορά μας και από φαντασιακός χώρος να γίνει τόπος. Τόπος που με τα συναισθήματα που προκαλεί δυνητικά να οδηγεί σε νέα κινήματα που θα βάλουν στο επίκεντρο της πάλης τους την απελευθέρωση της κοινωνίας.
Με αυτό το βλέμμα οφείλουμε ως τοπική κοινωνία (φορείς και άτομα) να το αντιμετωπίσουμε.Να δούμε το δάσος και όχι το δέντρο. Σε τέτοιες δράσεις δεν έχουν χώρο οι μικροψυχίες και οι α-πολίτικες αντιπαραθέσεις.
