Για 12 χρόνια ο εργολάβος καθαριότητας που «είχε» το νοσοκομείο είχε στήσει ένα απερίγραπτο καθεστώς με συνθήκες εργασιακής «γαλέρας».

Πλήρωνε ελάχιστα… δώρα, άδειες, ρεπό κ.α. ανύπαρκτα. Ο επιστάτης του να περιμένει έξω από την τράπεζα για να τους πάρει και κάτι ακόμα από τα λίγα. Ενώ έβγαινε πίνακας εργασίας με τον αναγκαίο και συμφωνημένο αριθμό εργαζομένων, στην πραγματικότητα δούλευαν λιγότεροι, άλλοτε πάλι δηλώνονταν εργαζόμενοι στο νοσοκομείο αλλά βρίσκονταν να δουλεύουν σε άλλη υπηρεσία. Δεν συζητάμε για τον αυταρχισμό, τις προσβολές και τις απολύσεις.

Οι διοικήσεις του νοσοκομείου στην καλύτερη περίπτωση δεν νοιάστηκαν ποτέ στα σοβαρά για να αντιμετωπίσουν το θέμα.

Κάποιοι εργαζόμενοι και διοικητικά γραφεία συζήταγαν το πρόβλημα, χωρίς όμως να βλέπουν από που μπορεί να πιαστεί το νήμα για να ξηλωθεί αυτό το καθεστώς.

Το σωματείο εργαζομένων (ΣΕΡΝΟΜΥ)-παρότι οι εργαζόμενοι στα συνεργεία δεν είναι μέλη του- κάτι προσπάθησε να κάνει 2-3 φορές, όλα αυτά τα χρόνια, όμως χωρίς συνέχεια και αποτέλεσμα.

Σε μια από τις παραπάνω περιπτώσεις που καταφέραμε να γίνει μια κινητοποίηση, να αντιδράσει η πλειοψηφία των εργαζομένων και να κληθεί η επιθεώρηση εργασίας, αυτή κατέληξε με την απόλυση του εργαζόμενου που μπήκε μπροστά.

Περνούσαν τα χρόνια και το κλίμα ηττοπάθειας, είχε απολύτως εμπεδωθεί. Οι περισσότεροι πίστευαν ότι τίποτα δεν γίνεται και ότι ο εργολάβος από κάπου «κρατά» το νοσοκομείο. Μια κατάσταση που βεβαίως δεν θα υπήρχε, αν δεν έβαζαν πλάτη κάποιοι εντός των τειχών.

Κύλησαν τα 12 πέτρινα χρόνια για να φτάσουμε στο καλοκαίρι του 2016 όπου οι καθαριστές και οι καθαρίστριες του Βοστανείου μαζί με τον ΣΕΡΝΟΜΥ οργανωμένοι καλά και αποφασισμένοι αυτή τη φορά, έδωσαν μια μεγάλη μάχη … κι έφτασαν στην νίκη.

• Χρειάστηκε να ανταποκριθούν στο κάλεσμα του σωματείου 4-5 καθαρίστριες. Να μπουν μπροστά και να σταματήσει ο φόβος. Να συντάξουν μια καταγγελία που να την υπογράφουν οι περισσότεροι.  
• Χρειάστηκε να πάρει την σκυτάλη το Σωματείο που διοργάνωσε 2-3 συνελεύσεις των καθαριστών μέχρι να εξασφαλιστεί η ενιαία στάση των περισσοτέρων. Το σωματείο αποφασισμένο να μην σταματήσει για μέρες και εβδομάδες, αφού απέστειλε την καταγγελία του στο ΣΕΠΕ Λέσβου και στη συνέχεια κεντρικά,  ξανά και ξανά  πίεζε ώστε να ξυπνήσουν οι κοιμισμένοι & αδιάφοροι στην καλύτερη περίπτωση κρατικοί μηχανισμοί.
• Χρειάστηκε να υποτιμήσει την θέληση και την επιμονή μας ο εργολάβος -που επειδή ένοιωθε ατρόμητος – έκανε ασυγχώρητα λάθη πάνω στα οποία «πατήσαμε» .
• Χρειάστηκε να υπάρχει επικεφαλής στην επιθεώρηση εργασίας που να έχει πολιτική βούληση, ο Νάσος Ηλιόπουλος και ο συνεργάτης του Πάνος Κορφιάτης σημερινός γενικός γραμματέας του ΣΕΠΕ με τον οποίο είχαμε αλλεπάλληλες τηλεφωνικές και διαδικτυακές επικοινωνίες ώστε το σώμα επιθεώρησης εργασίας Λέσβου τελικά να κάνει αυτά που όφειλε.

Φτάσαμε λοιπόν στον Ιούνιο του 2016 που ο εργολάβος για 1^η φορά αναγκάστηκε να πληρώσει σωστά. Αυτό έδωσε δύναμη και αυτοπεποίθηση στους εργαζόμενους. Στον επόμενο μήνα αφού κατέθεσε ολόκληρο τον μισθό να ζητήσει και πάλι μέρος του πίσω. Μας ενημέρωσαν και πάλι οι εργαζόμενοι, εμείς με την σειρά μας το ΣΕΠΕ . Είχαμε ένα κλεφτοπόλεμο 3-4 μήνες μέχρι να συνειδητοποιήσει ο εργολάβος ότι οι μέρες τις αυθαιρεσίας στο νοσοκομείο πέρασαν και ότι ήρθε ο καιρός να αποχωρήσει από αυτό.

Δύο χρόνια τώρα την καθαριότητα του νοσοκομείου έχει άλλος εργολάβος που για την ώρα ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις του απέναντι στους 35 εργαζόμενους του. Τα προηγούμενα γεγονότα στην καθαριότητα συμπαρέσυραν και τους άλλους εργολάβους στην φύλαξη & την εστίαση να συμμορφωθούν και να αποδώσουν  τα στοιχειώδη εργατικά δικαίωμα αλλά και να πληρώνουν τακτικά τον προβλεπόμενο  μισθό.

Προφανώς η λύση στο πρόβλημα είναι οι μόνιμες προσλήψεις καθαριστών τραπεζοκόμων, φυλάκων. Προσωρινή ενδιάμεση λύση-μέχρι η χώρα να σταθεί οικονομικά γερά στα πόδια της- είναι οι ατομικές συμβάσεις εργασίας αλλά και η δημιουργία ΚΟΙΝΣΕΠ  από την μεριά αυτών των εργαζομένων, λύση που την παρουσιάσαμε στους καθαριστές κατά την επίσκεψη της Κ. Κούνεβα, στους συναδέλφους της .

Στους Καθαριστές του νοσοκομείου επίσης μίλησε α)για την ανάγκη υγιεινής και ασφάλειας, για την οποία ζήτησε να την έχουν σε 1^η προτεραιότητα και αδιαπραγμάτευτη  β)για την συστηματική και επαναλαμβανόμενη εκπαίδευση που πρέπει να τους παρέχεται, γ) για τις ενέργειες που γίνονται ώστε να το επάγγελμα του Καθαριστή να αποκτήσει πιστοποίηση & επαγγελματικά δικαιώματα.

Έτσι φτάσαμε σε αυτή την φωτογραφία που ζήτησε η ευρωβουλευτίνα φεύγοντας. Στο αν κάποιος δεν θέλει να είναι στην φωτογραφία όλοι απάντησαν αρνητικά κι άρχισαν να χαιρετάν εγκάρδια την Κωνσταντίνα Κούνεβα.

Ίσως αυτή η στιγμή - της δικαίωσης των καθαριστών του Νοσοκομείου Μυτιλήνης- αποτελεί την κορυφαία επιβράβευση που μπορεί να νοιώσει κάποιος που θέλει να λέγετε συνδικαλιστής…