Έχω πάει τουλάχιστον 4-5 φορές στο Δρομοκαΐτειο για ρεπορτάζ και πάντα σφίγγονταν το στομάχι μου. Μια από αυτές, το Γενάρη του 2018, συνάντησα μια γυναίκα που είχε εισαχθεί πριν τρεις μέρες με εισαγγελική εντολή που ενεργοποίησε ο σύζυγος της. Ήταν το πιο τρομαγμένο πλάσμα που έχω δει ποτέ στη ζωή μου. Εμφανώς κακοποιημένη από το σύζυγο της, από τον άνθρωπο δηλαδή που κίνησε τη διαδικασία για τον ψυχιατρικό εγκλεισμό της. «Δεν ήμουν έτσι παλιά. Δεν τα έβλεπα όλα μαύρα. Πέρασα πολλά, όμως. Πονούσα πολύ στο σώμα μου, στο κεφάλι μου… Ελπίζω να βγω από δω μέσα με το καλό, να χωρίσω από εκείνον και να ’χω μόνο το παιδί μου. Φοβάμαι, αλλά το παλεύω» μου είπε τότε.
Ρώτησα πολλές φορές εάν υπήρχαν επίσημες καταγραφές για το πόσες γυναίκες επιζώσες έμφυλης βίας μπορεί να βρίσκονται στα ψυχιατρικά ιδρύματα με ακούσιες νοσηλείες που πυροδότησαν οι κακοποιητές τους ή γενικά πόσες κακοποιημένες γυναίκες και ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα βρίσκονται σε ψυχιατρικές δομές. Προφανώς δεν υπήρχαν καταγραφές, όπως και προφανώς δεν υπάρχει ένα επαρκές πλέγμα προστασίας για το που μπορεί να σταματήσει η ασυδοσία του κακοποιητή και για την αντιμετώπιση του ψυχικού τραύματος που προκαλεί η έμφυλη βία με όρους που δε θα επανατραυματίζουν.
Γράφω αυτή την ιστορία, γιατί παρατηρώ πάλι τις τελευταίες μέρες και ειδικά από το Σάββατο που δημοσιεύτηκε η υπόθεση βιασμού του 19χρονου τότε αγοριού, αρκετοί χρήστες/στριες των social media να διολισθαίνουν σε ρητορική ψυχιατρικοποίησης για τους δράστες τύπου «ανωμαλία», «ψυχάκιας», «άρρωστος», «διαταραχή».
Είναι λάθος. Πρώτον γιατί δεν ισχύει, μετατοπίζει το ζήτημα από τη συστημική συνθήκη της έμφυλης κακοποίησης στη σφαίρα της «ατομικής ψυχοπαθολογίας» και συντηρεί ένα εσφαλμένο στερεότυπο. Δεύτερον γιατί αυτό το στερεότυπο είναι πιθανό να αξιοποιηθεί από τους ίδιους τους δράστες για να πετύχουν μια ηπιότερη ποινική μεταχείριση και να θωρακιστούν κοινωνικά γύρω από αυτό. Τρίτον γιατί είναι στιγματιστικό για τους ανθρώπους με ψυχική ευαλωτότητα.
Μην το γράφετε αυτό. Είναι πολύ πληγωτικό για τους ανθρώπους που αναμετριούνται με ψυχικές δυσκολίες ή που είχαν εμπειρίες ψυχιατρικής νοσηλείας και δε μπορούν επανασυνδεθούν στην κοινότητα εξαιτίας του στίγματος. Είναι πολύ πληγωτικό για τα άτομα που επέζησαν της κακοποίησης, λαβωμένα και σημαδεμένα από αυτήν.
Πείτε τους αυτό που πραγματικά είναι. Βιαστές και κακοποιητές.