Σαν σήμερα.
Όχι μόνο δεν ξεχνάμε αλλά κάνουμε τα πάντα να μη ξανασυμβεί. Χτες δεκαεξάχρονος μαθητής πήδηξε από την ταράτσα του σχολείου του στην Θεσσαλονίκη.
Γιακουμάκη ζεις. Ζεις στις καρδιές των κυνηγημένων, αυτών που πάντα δεν ακούγονται γιατί κάποιοι φωνάζουν. Ζεις στη σκέψη και την καρδιά όλων εμάς που δεν προσπερνούμε κανενός παιδί όταν μένει μόνο στο γήπεδο και περιμένει τον γονιό του που έχει αργήσει. Ζεις στον προπονητή και τον δάσκαλο που δεν θα πει "ελα μωρέ παιδιά είναι" και θα σου κλείσει την πόρτα του γραφείου στη μούρη. Ζεις μέσα σε αυτούς που υπήρξαν κακοποιημένα παιδιά και αφού κατάφεραν να επιβιώσουν δεν ανέχονται κανέναν διάολο να προσβάλλει καμία ζωή.
Αθάνατος και αν κάτι πρέπει να κάνει η Παιδεία συνολικά σε αυτόν τον τόπο είναι να μην επιτρέψει η θυσία σου να ξεχαστεί.
Μεγαλώνουμε τους θύτες και τα θύματα. Δεν μένουμε απαθείς.
Δολοφονημένος από "λεβέντες".