110 χρόνια είναι λίγα;
Γράφει η ΕΙΡΗΝΗ ΛΑΓΟΥΤΑΤΖΗ
Δημοσίευση 10/1/2021
Κυρίως η ανοχή , η αδιαφορία και η επιθετικότητα που μας χαρακτηρίζει σαν μονάδες.
Λες και κάποιος μας ψιθύρισε στο αυτί ότι πρέπει να συμβιβαστούμε με το δεύτερο, με την ασχήμια, με την κακή συμπεριφορά, με το πλαστικό πεταμένο μπουκάλι στο Μαν Κάτσα ή την ανακατεμένη ανακύκλωση με τα σκουπίδια.
Δεν ξέρω τελικά γιατί τιμωρούμε τον εαυτό μας με την αδιαφορία μας όμως ήρθε ο καιρός να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε αλλιώς. Αξίζουμε. Αξίζουμε μια βόλτα χωρίς σκουπίδια και την επόμενη φορά που θα βγούμε βόλτα θα πάρουμε γάντια και σακούλα και θα τα μαζέψουμε και ας μην τα πετάξαμε εμείς. Αξίζουμε μία καθαρή διαδρομή.
Αξίζουμε μια ευγενική εξυπηρέτηση και αν μας τύχει θα δείξουμε εκτίμηση αν όχι θα κάνουμε αναφορά. Για ότι μας ενοχλεί ή ζητάμε,οτιδήποτε θα διευκόλυνε την ζωή μας, μια λάμπα, μια πινακίδα, ένα καθάρισμα, θα κάνουμε ένα γραπτό αίτημα στο πλησιέστερο ΚΕΠ.
Προσπαθώ τόση ώρα να σου εξηγήσω ότι τα παράπονα στο fb δεν βλασταίνουν. Η πόλη, ο δρόμος, το μονοπάτι μας αφορούν είναι δικά μας και των παιδιών μας. Η τουμπανισμένη προβατίνα στο ρέμα που πάμε για περπάτημα προσβάλει εμάς.
110 χρόνια από την απελευθέρωση του νησιού θεωρούνται λίγα για να αποτινάξουμε τη νοοτροπία του ραγιά άραγε;
Ας το καταλάβουμε, το παρόν μας το συνδημιουργούμε όλοι μαζί. Δεν υπάρχει "πατερούλης" υπεύθυνος για την μιζέρια μας από τη στιγμή που γίναμε τυφλοί στην ασχήμια που ανεχόμαστε και φτιάχνουμε εμείς οι ίδιοι.