Όταν στις ΗΠΑ ανέλαβε πρόεδρος ο Μπαράκ Ομπάμα, το 2009, τα αμερικανικά στρατεύματα που βρίσκονταν στο Αφγανιστάν, αριθμούσαν λιγότερα από 30.000 άτομα. Μέσα σε ενάμισι χρόνο, ο αριθμός αυτός έφθασε τις 100.000, μαζί με άλλες 30.000 στρατιώτες του ΝΑΤΟ από την Ευρώπη και πάνω από 100.000 μισθοφόρους.

Από το 2001 μέχρι σήμερα, περισσότεροι από 2.400 Αμερικανοί έχουν σκοτωθεί στο Αφγανιστάν, 1.800 εξ αυτών από το 2009. Οι ευρωπαϊκοί στρατοί του ΝΑΤΟ έχουν απώλειες πάνω από 1.100 στρατιώτες ενώ περισσότεροι από 1.700 μισθοφόροι έχουν σκοτωθεί.

Δεκάδες χιλιάδες είναι οι τραυματίες ενώ εκατοντάδες χιλιάδες υποφέρουν από ψυχικά τραύματα, βλάβες στον εγκέφαλο, διαταραχές μετατραυματικού στρες (PTSD), κατάθλιψη, κατάχρηση ουσιών και άλλες «κρυφές» πληγές του πολέμου.

Αυτές, όμως, οι κρυφές πληγές έχουν πολύ πραγματικές συνέπειες: η υπηρεσία υποθέσεων των Βετεράνων του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ αναφέρει ότι νέοι άνδρες και γυναίκες που έχουν υπηρετήσει στο Αφγανιστάν και το Ιράκ ή και στους δύο πολέμους, έχουν ποσοστά αυτοκτονίας έξι φορές υψηλότερα από τους υπόλοιπους πολιτικούς συνομηλίκους τους ενώ όσοι υπηρέτησαν στις μονάδες πεζικού έχουν ποσοστά αυτοκτονίας δεκατέσσερις φορές υψηλότερα, με την πλειονότητα των αυτοχείρων αυτών να μην επιβιώνει.

Σε πραγματικούς αριθμούς, αυτό σημαίνει ότι, από το 2001, πιθανόν περισσότεροι από 9.000 βετεράνοι των ΗΠΑ που έχουν υπηρετήσει στο Αφγανιστάν και το Ιράκ έχουν χάσει την ζωή τους αυτοκτονώντας μετά την επιστροφή τους.

Οι εκτιμήσεις του ΟΗΕ για το σύνολο των νεκρών στο Αφγανιστάν, τα τελευταία δεκαεπτά χρόνια, είναι περισσότεροι από 100.000 άμαχοι. Μια πολύ συντηρητική εκτίμηση όταν γνωρίζουμε ότι περισσότεροι από 20.000 Αφγανοί έχασαν τη ζωή τους ως αποτέλεσμα των βομβιστικών επιθέσεων των ΗΠΑ, κατά τους πρώτους τέσσερις μήνες της στρατιωτικής τους δράσης, μετά την 11η Σεπτεμβρίου.

Τουλάχιστον ένα εκατομμύριο Αφγανοί έχουν εκτοπιστεί εσωτερικά ενώ οι πρόσφυγες από το Αφγανιστάν αποτελούν τη δεύτερη σε πληθυσμό εθνικότητα του μεγαλύτερου προσφυγικού κύματος που γνώρισε ο κόσμος μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Εκατομμύρια Αφγανοί ζουν σε στρατόπεδα προσφύγων στο Ιράν και το Πακιστάν ή ζητούν άσυλο στην Ευρώπη.

Φυσικά, ο πόλεμος στο Αφγανιστάν δεν ξεκίνησε το 2001, αλλά πριν από σαράντα χρόνια και όχι με την εισβολή της Σοβιετικής Ένωσης, αλλά με έναν εσωτερικό εμφύλιο πόλεμο που είχε 100.000 νεκρούς, πριν από την εισβολή των Σοβιετικών.

Η υποστήριξη των ΗΠΑ στους μουτζαχεντίν του Αφγανιστάν, τους παππούδες των νεαρών ανδρών Ταλιμπάν που τώρα πολεμούν, ξεκίνησε έξι μήνες πριν από τη σοβιετική εισβολή στη χώρα το 1979.

Πάνω από σαράντα χρόνια πολέμου έχουν καταστρέψει εντελώς τον λαό και τη γη του Αφγανιστάν.

Από τη διαρκή ωμή βία, η αφγανική κοινωνία καταστρέφεται από το σύνδρομο μετατραυματικού στρες PTSD και τη χρήση ναρκωτικών, η ύπαιθρος έχει εγκαταλειφθεί και αποψιλωθεί, προκαλώντας έλλειψη σε γεωργικά προϊόντα και έλλειψη νερού ενώ δεν υπάρχει βιομηχανία, εκτός από το εμπόριο παράνομων ναρκωτικών, κυρίως, οπίου.

Το συνολικό οικονομικό κόστος για τις ΗΠΑ σε άμεσες δαπάνες για τον πόλεμο στο Αφγανιστάν προσεγγίζει το ένα τρισεκατομμύριο δολάρια. Η μέγιστη δαπάνη ανήλθε σε περισσότερα από 100 δισεκατομμύρια δολάρια, ετησίως, ενώ σήμερα κυμαίνεται μεταξύ 40 και 50 δισεκατομμυρίων δολαρίων, ετησίως.

Το συνολικό κόστος όλων των πολέμων όπου οι ΗΠΑ εμπλέκονται από το 2001 υπολογίζεται σε έξι τρισεκατομμύρια δολάρια και αυτό είναι μόνο για τους πολέμους, δεν περιλαμβάνει τις κανονικές ή συνήθεις δαπάνες για τη λειτουργία του αμερικανικού στρατού, οι οποίες υπερβαίνουν τώρα τα 600 δισεκατομμύρια δολάρια, ετησίως, ούτε τα εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια που δαπανώνται για τους βετεράνους, τις υπηρεσίες πληροφοριών, τα πυρηνικά όπλα, το υπουργείο Εξωτερικών ή την Εσωτερική Ασφάλεια.

Αυτό το τεράστιο ποσό ίσως να γίνει καλύτερα αντιληπτό, γνωρίζοντας ότι μόνο για τις πληρωμές τόκων, οι ΗΠΑ κατέβαλαν πάνω από 700 δισεκατομμύρια δολάρια, μέσα σε 17 χρόνια για να καλύψουν έξοδα πολέμου.

Εάν θέλουμε να καταλάβουμε γιατί οι πόλεμοι αυτοί συνεχίζονται από τις ΗΠΑ και γιατί αυτά τα ψέματα δεν αποκαλύπτονται, τότε πρέπει να δούμε τα χρήματα που στηρίζουν και στηρίζονται τόσο τον πόλεμο όσο και τα ψέματά του.

Στο Αφγανιστάν όλοι πια ξέρουν, ήδη, από το 2009 ότι καμία πλευρά δεν μπορεί να κερδίσει και καμία πλευρά δεν θα παραδοθεί. Οι διάφορες αμερικανικές ανακοινώσεις στρατιωτικής επιτυχίας και σκληρά κερδισμένων μαχών είναι μόνο ένα από τα πάντα παρόντα ψέματα του πολέμου.

Η ανασκόπηση των στοιχείων του υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ σχετικά με τον πόλεμο στο Αφγανιστάν από το 2009 δείχνει ότι οι Ταλιμπάν δεν εξασθένησαν ποτέ σε δύναμη. Καθώς οι δυνάμεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ και μετά οι συμμαχικές τους αφγανικές δυνάμεις αυξήθηκαν, ο αριθμός των δυνάμεων και των επιθέσεων των Ταλιμπάν αυξήθηκε, αντίστοιχα. Βόμβες στο δρόμο, βόμβες και ρουκέτες, δολοφονίες και αντίποινα ένθεν κακείθεν.

Υπενθυμίζουμε ότι το 2013 οι Αμερικανοί πιάστηκαν να λένε ψέματα σχετικά με τα στοιχεία τους για τον πόλεμο και στη συνέχεια περιόρισαν τις διαθέσιμες πληροφορίες, μια πρακτική περιορισμού της διαφάνειας που έχει αναπτυχθεί όχι μόνο στον πόλεμο στο Αφγανιστάν αλλά και σε όλους τους πολέμους.

Οι αξιωματικοί του στρατού των ΗΠΑ γνωρίζουν ότι στο ανατολικό και νότιο Αφγανιστάν η μόνη γη που ελέγχουν είναι αυτή που καλύπτεται από τα πολυβόλα, τις νάρκες και τα τανκς τους, ενώ οι Ταλιμπάν ελέγχουν την υπόλοιπη γη και τον πληθυσμό.

Σε πολλά μέρη μάλιστα οι Ταλιμπάν εκφράζουν την ικανοποίησή τους για την παρουσία αμερικανικών στρατευμάτων, διότι με την παρουσία τους ήρθαν εκατομμύρια δολάρια σε αμερικανική στρατιωτική και ανθρωπιστική βοήθεια, που κατέληξαν, σχεδόν στο ακέραιο, στις τσέπες των Ταλιμπάν.

Οι δυνάμεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, όπως και οι αφγανικές κυβερνητικές δυνάμεις, αντιμετωπίζονται, εδώ και χρόνια, ως δυνάμεις κατοχής από τον ντόπιο πληθυσμό και πολύ περισσότερο από την εθνότητα των Παστούν που αποτελούν την πλειονότητα του πληθυσμού στο Αφγανιστάν και τη μεγαλύτερη εθνική μειονότητα στο Πακιστάν.

Καθώς οι δυνάμεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ αποσύρθηκαν από τις μάχες το 2013 και το 2014, οι Ταλιμπάν επικεντρώθηκαν στις αφγανικές δυνάμεις ασφαλείας. Περισσότεροι από 45.000 Αφγανοί στρατιώτες και αστυνομικοί σκοτώθηκαν τότε ενώ οι μεταξύ τους μάχες συνεχίζονται έτσι ώστε σχεδόν 60 Αφγανοί στρατιώτες και αστυνομικοί να σκοτώνονται καθημερινά.

Η μόνη επιτυχία που είχε ο αμερικανικός στρατός μετά την επέκταση που θέλησε να κάνει ο Ομπάμα ήταν η επέκταση του ίδιου του πολέμου και των χρημάτων που ξοδεύτηκαν σε άχρηστες μετακινήσεις εξοπλισμών χιλιάδων ανθρώπων, μηχανών και υλικών. Οι ψευδείς ανακοινώσεις για νίκες και πολιτικά κέρδη δεν ήταν παρά η γνωστή πολεμική προπαγάνδα.

Εξάλλου, το Πεντάγωνο ξοδεύει σχεδόν 5 δισεκατομμύρια δολάρια ,ετησίως, μόνο για υπηρεσίες στον τομέα των δημοσίων σχέσεων.

Οι ΗΠΑ ισχυρίζονται ότι έχουν φέρει την πρόοδο στο Αφγανιστάν, γεγονός που διαψεύδεται εύκολα, καθώς ο Αμερικανός Ειδικός Επιθεωρητής για την Ανασυγκρότηση του Αφγανιστάν (SIGAR) έδειξε σε σχετική έκθεση πως τα περισσότερα από 130 δισεκατομμύρια δολάρια που δαπανήθηκαν για την ανασυγκρότηση στο Αφγανιστάν, περισσότερα από όσα ξόδεψαν οι ΗΠΑ για το «Σχέδιο Μάρσαλ »για την ανοικοδόμηση της Ευρώπης μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, εξανεμίστηκαν.

Δισεκατομμύρια δολάρια σε μετρητά εκλάπησαν από Αφγανούς κυβερνητικούς αξιωματούχους και τοπικούς άρχοντες. Το 2012 περισσότερα από 4,5 δισεκατομμύρια δολάρια σε μετρητά εκλάπησαν απευθείας από τον αερολιμένα στην Καμπούλ, ενώ το 2009, ο αντιπρόεδρος του Αφγανιστάν προσγειώθηκε στο Ντουμπάι με περισσότερα από 50 εκατομμύρια δολάρια σε μετρητά που μετέφερε σε αποσκευές.

Η μεγάλη πλειονότητα των σχολείων και των κέντρων υγειονομικής περίθαλψης που υποτίθεται ότι έχουν χτιστεί, που φθάνει στο 80%, δεν υπάρχει ή δεν μπορούν να βρεθούν ή είναι κενά ενώ ο θριαμβευτικός ισχυρισμός ότι το προσδόκιμο ζωής για τους Αφγανούς αυξήθηκε κατά είκοσι χρόνια, σύμφωνα με τα λόγια του διευθυντή του SIGAR, John Sopko, φαίνεται να είναι «ένα ακόμη μεγάλο ψέμα».

Παρομοίως, η ιδέα ότι οι γυναίκες στο Αφγανιστάν είναι σήμερα καλύτερα από ότι ήταν με τους Ταλιμπάν, απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Πολλοί από τους κανόνες που επέβαλαν οι Ταλιμπάν εναντίον των γυναικών, όπως η απαίτηση να φορούν την μπούρκα, παραμένουν σε ισχύ από τους μισογύνηδες ηγέτες των ομάδων που μάχονται τους Ταλιμπάν.

Στη διάρκεια της διακυβέρνησης του Καρζάι και του Γκάνι, έχουν αυξηθεί οι αυτοκτονίες γυναικών λόγω των νόμων που επέβαλαν, όπως το να επιτρέπουν στους άνδρες να βιάζουν νόμιμα τις συζύγους τους, σε μια κοινωνία όπου σχεδόν το 90% των γυναικών βιώνει, καθημερινά, ενδοοικογενειακή βία.

Εκτός από το Πεντάγωνο, την αμυντική βιομηχανία, την Αλ Κάιντα και το ISIS, οι μόνοι άλλοι που έχουν επωφεληθεί από τους πολέμους των ΗΠΑ από το 2001 και μετά, είναι οι διεφθαρμένοι ηγέτες που έχουν τοποθετήσει και διατηρούν στην εξουσία σε μέρη όπως το Αφγανιστάν.

Όλες οι εκλογές στο Αφγανιστάν ήταν απόλυτα διαβλητές με κλοπή ψήφων και νοθεία σε μαζική κλίμακα. Οι τελευταίες προεδρικές εκλογές το 2014 ήταν τόσο παράτυπες που δημιουργήθηκε μια εξωθεσμική θέση συμπροέδρου για να αποφευχθεί ένας νέος εμφύλιος πόλεμος.

Και σαν να μη φτάνουν, όλα τα παραπάνω, η αφγανική κυβέρνηση και οι στρατιωτικοί της χώρας εμπλέκονται στο εμπόριο ναρκωτικών του Αφγανιστάν, όχι μόνο οι Ταλιμπάν.

Πράγματι, πολλές από τις μάχες τα τελευταία χρόνια σε μέρη όπως η επαρχία Helmand ήταν στην πραγματικότητα μάχες για τον έλεγχο των τεράστιων εκτάσεων παπαρούνας. Το εμπόριο ναρκωτικών δεν περιορίζεται στα χαμηλά ή τοπικά επίπεδα του στρατού και της αστυνομίας, αλλά έχει επεκταθεί και συνεχίζει να επεκτείνεται στους ανώτερους αξιωματικούς και μέλη της κυβέρνησης και αυτό ήταν εμφανές καθ ‘όλη τη διάρκεια της κατοχής των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν.

Για χρόνια, ο μεγαλύτερος βαρώνος ναρκωτικών στο νότιο Αφγανιστάν ήταν ο αδελφός του προέδρου Καρζάι.

Σε αυτό το διεφθαρμένο περιβάλλον ευδοκίμησε η προπαγάνδα των ΗΠΑ, με πιο γνωστό καρπό τον διαδεδομένο ισχυρισμό τους ότι οι Ταλιμπάν δεν θέλουν και δεν δέχονται να μετέχουν σε ειρηνευτικές συνομιλίες.

Οι Ταλιμπάν πρότειναν διαπραγματεύσεις ακόμη και μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, συμπεριλαμβανομένων αναρτήσεων στο Facebook, και διαγγελμάτων του Μουλά Ομάρ (Mullah Omar), αρχηγού τότε των Ταλιμπάν, σχετικά με την έναρξη μιας διαδικασίας συνομιλιών που θα οδηγήσει σε ειρήνη και συμφιλίωση, με τις ξένες δυνάμεις να δεχτούν να φύγουν. Μια κατανοητή έκκληση που συνεχίστηκε ακόμα και μετά την κλιμάκωση του πολέμου των ΗΠΑ, το 2009. Κανένα από αυτά δεν δημοσιεύτηκε στα αμερικανικά ΜΜΕ, ούτε απασχόλησε την αμερικανική κυβέρνηση.

Το 2016, οι «New York Times», οι οποίοι υπήρξαν υποστηρικτές του πολέμου τα τελευταία δεκαεπτά χρόνια, μέχρι αυτό το μήνα, έγραφαν ότι το 2007 και το 2008 οι Νορβηγοί διαπραγματευτές συναντήθηκαν απευθείας με τον Μουλά Ομάρ (έως τότε κανείς δεν πίστευε ότι ο Ομάρ συναντήθηκε ποτέ με κάποιον Δυτικό) και ότι προωθήθηκε ένα πλαίσιο για την ειρήνη στο Αφγανιστάν.

Αυτή η ευκαιρία χάθηκε το 2009 με την κλιμάκωση του πολέμου από τον Ομπάμα, μια κλιμάκωση που δικαιολογήθηκε από τον Ομπάμα, διότι σύμφωνα με τον ίδιο και την αμερικανική κυβέρνηση οι Ταλιμπάν δεν ενδιαφέρονται για την ειρήνη.

Καθ ‘όλη τη διάρκεια του πολέμου, οι ΗΠΑ επέμειναν σε τρεις προϋποθέσεις για τους Ταλιμπάν πριν από τις συνομιλίες:

1. Να παραδώσουν τα όπλα τους 2. Να κόψουν τους δεσμούς τους με την Αλ Κάιντα και 3. Να δηλώσουν πίστη στο αφγανικό Σύνταγμα.

Αναστέλλοντας τους δεσμούς τους με την Αλ Κάιντα, οι Ταλιμπάν έκαναν το πρώτο βήμα, που ποτέ δεν αναγνώρισε, όμως η αμερικανική κυβέρνηση. Οι υπόλοιπες δύο προϋποθέσεις, αν γίνονταν δεκτές από τους Ταλιμπάν, θα σήμαιναν στην πραγματικότητα την παράδοσή τους.

Η αλήθεια είναι ότι δεν υπήρχε η προθυμία για ειρήνη από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους. Οι λόγοι είναι πολλαπλοί: υπάρχουν πάρα πολλά χρήματα που διακυβεύονται, πολιτικά πλεονεκτήματα, εγωισμοί των στρατηγών και η απληστία εκείνων των ομάδων συμφερόντων, που υποστηρίζονται οικονομικά από την αμυντική βιομηχανία.

Πολλοί σκέφτονται πως μπορεί να υπάρξουν πολλά χρήματα από την εκμετάλλευση των ορυκτών του Αφγανιστάν ενώ τα ετήσια ποσά ρεκόρ από το όπιο που καλλιεργείται και εξάγεται πλουτίζουν την αφγανική κυβέρνηση και τις δυνάμεις ασφαλείας, καθώς και τοπικές, περιφερειακές και διεθνείς τράπεζες.

Το όπιο είναι κερδοφόρο και απασχολεί πολύ εργατικό δυναμικό, ένας σημαντικός συνδυασμός σε μια χώρα όπου κάθε χρόνο εισέρχονται στην παραγωγική διαδικασία 400.000 άνθρωποι.

Το 2013, το Αφγανιστάν παρήγαγε το 75% της παγκόσμιας ποσότητας ηρωίνης και από ότι φαίνεται φέτος βρίσκεται σε καλό δρόμο για να παράγει το 90%. Επίσης, η χώρα είναι ένας από τους κορυφαίους εξαγωγείς κάνναβης-κυρίως χασίς-παγκοσμίως.

Και αν υπάρχει μια διεφθαρμένη, παρακμιακή αφγανική κυβέρνηση, που έχει κέρδη από τα ναρκωτικά κι επιπλέον υποστηρίζεται από τις ΗΠΑ, γιατί να θέλει την ειρήνη στη χώρα;