«καθεμία γνωριμία μια καινούργια τρικυμία»
Ο Τσάρλς Μπουκόφσκι τραγουδάει Άκη Πάνου και μιλάει για αγάπη
Από το NEWSROOM Δημοσίευση 14/2/2019
Η γιορτή με το πάθος και το μίσος, με τα αμέτρητα δωράκια πλησίασε. Τί να του κάνεις δώρο ; Τί θα ήθελες να της χαρίσεις που να είναι όλο αυτό που είσαι ; Εγώ σου προτείνω ένα βιβλίο και ένα φιλί ή τέλος πάντων και μια σοκολάτα από το περίπτερο. Μια αλλιώτικη ποιητική συλλογή γλυκόπικρη, τρυφερή, μεθυσμένη, άγρια, παθιασμένη, με παρελθόν, παρόν και μέλλον. Ο Τσαρλς Μπουκόφσκι ο πιο άγριος και παθιασμένος ποιητής και συγγραφέας της Αμερικής, σε ρουφάει μέσα από τους ερωτικούς στίχους του σε μεθυσμένα σοκάκια, σε κρεβάτια με γυναίκες που αγάπησες ή αγαπάς, σε περιπέτειες της μιας βραδιάς, σε δωμάτια με δαχτυλίδια καπνού, καυτά φιλιά, τηλεφωνήματα σε απόγνωση, σπέρμα, μίσος, ζήλεια, τον καρπό του έρωτά σας και κάπου στο τέλος βαθειές εξομολογήσεις που θα ήθελες να της πεις και δεν το έχεις κάνει.
Η ανθολόγηση του Abel Debritto είναι άρτια αφού φροντίζει να παρουσιάσει κάθε πτυχή του Μπουκόφσκι αναφορικά με τον έρωτα. Στο “ναι” γράφει: “μια σχέση μου κρατά κατά μέσο όρο/δυόμισι χρόνια./με πολέμους/πληθωρισμό/ανεργία/αλκοολισμό/τζόγο/και τα εκφυλισμένα μου νεύρα/νομίζω πως τα πάω αρκετά καλά.” Για τον Μπουκόφσκι η αγάπη ορίζεται ως κάτι καθημερινό, κάτι που βρίσκεται δίπλα σου (“αγάπη είναι μια γριά/που τσιμπολογάει μια φέτα ψωμί”). Ο Μπουκόφκσι αυτοβιογραφείται μέσα από τα ίδια του τα ποίηματα: εφήμερες σχέσεις (“όλες οι γυναίκες/όλα τα φιλιά τους οι/διαφορετικοί τρόποι που αγαπούν και/μιλούν κι έχουν ανάγκες”), τις ιερόδουλες (“προσευχή για μια πόρνη με κακό καιρό”), τις ώρες του στη γραφομηχανή, κάνει την αυτοκριτική του ως αθεράπευτα γυναικάς (“θα/αναρωτιέσαι για/τότε που έτρεχες ανάμεσα στις γυναίκες/σαν μανιακός/σ’ανοιχτό γήπεδο/ μ’αυτή την απόλυτη/αδιαφορία για/ κιλοτάκια,πετσέτες κουζίνας,/φωτογραφίες/και τον υπόλοιπο/εξοπλισμο-/όπως/το μπέρδεμα των/ψυχών.”). Οι σχέσεις του με τις γυναίκες ιδιαίτερη και παράξενη αφού το αλκοόλ κυλούσε μέσα του σε ποσότητα. Ωστόσο μια παράξενη σχέση αγάπης διατηρήθηκε καθ’όλη τη διάρκεια της ζωής του με την κόρη του Μαρίνα. Στο “ερωτικό ποιήμα προς τη Μαρίνα” γράφει:
“το κορίτσι μου είναι 8
κι αρκετά μεγάλη για να ξέρει
το καλύτερο ή το χειρότερο ή
οτιδήποτε άλλο
έτσι χαλαρώνω γύρω της και
ακούω διάφορα συναρπαστικά πράγματα
για το σεξ
τη ζωή γενικά και τη ζωή ειδικά:
συνήθως είναι πολύ
άνετα
μόνο που εγώ έγινα πατέρας όταν οι περισσότεροι άντρες
γίνονται παππούδες”.
Μα καλά που βλέπεις την αγάπη και τον έρωτα μέσα σε τόσο αλκοόλ και παραξενιά; Αναγνώστη, Αναγνώστρια, χαλάρωσε! Όταν βάζεις τα μεθυσμένα τραγούδια του Άκη Πάνου και τα λοιπά ξαψούρηκα, δηλαδή έχεις απενοχοποιηθεί ; Ναι λοιπόν ο Μπουκόφσκι θα έβαζε το ουισκάκι ή το τσίπουρο του και θα έκανε παρέα με τον Άκη Πάνου και θα σε έκανε να θέλεις να μεθύσεις μαζί του. Να τον βρίσεις και τον αγκαλιάσεις εκεί στα καταγώγια και στους πονεμένους σου έρωτες.
Στο τέλος, ο έρωτας είναι αυτό που περιγράφει στις “εξομολογήσεις” του ο Μπουκόφσκι:
“θέλω να
ξέρει
παντως
πως όλες τις νύχτες
που κοιμήθηκα
στο πλάι της
ακόμα κι ανώφελοι
καβγάδες
ήταν ό,τι πιο
εξαίσιο
και οι δύσκολες
λέξεις
που πάντα φοβόμουν να
πω
μπορούν πια να
ειπωθούν:
σε
αγαπώ.”
Τη μετάφραση σε αυτό το γοητευτικό και παθιασμένο κόκκινο ανθολόγιο ανήκει στον χαρισματικό Γιώργο Λαμπράκο ενώ η επιμέλεια στην ποιήτρια Ευτυχία Παναγιώτου.
ΥΓ Να το αγοράσεις! Γιατί και πόνεσες και θα ξαναπονέσεις και σίγουρα στα δύσκολα ακούς Άκη Πάνου και πίνεις και λίγο παραπάνο. Εξάλλου, “αγάπη είναι όλα όσα είπαμε/πως δεν είναι”.