Με τυραννά..
Τι να γράψεις και για ποιόν, τι να πρωτοπείς και σε ποιόν να μιλήσεις..
Λίγες μέρες πριν τις εκλογές, πριν από τη «μάχη», ποια αυτιά ακόμα να ακούνε, πόσα μάτια χωρίς «γυαλιά» να υπάρχουν, λιγόστεψαν και οι ανοιχτοί δίοδοι στα μυαλά...
Και οι συνειδήσεις οι ντόμπρες λιγόστεψαν και οι αγωνιστικές διαδρομές θόλωσαν και τα ψεύτικα διλήμματα μας πάνε σε προδιαγεγραμμένους μονόδρομους.
Καταβρόχθισε ο «ρεαλισμός» το όνειρο και την ελπίδα!
Άλλαξε ο κόσμος, μας είπαν.
Και μας έπεισαν.
Κι’ ας είναι ίδιος.
Και χειρότερος.
Πολύ χειρότερος, γιατί απλούστατα μπορούσε να είναι πολύ όμορφος, καλύτερος.
Τι να γράψεις;
Τώρα κανείς δεν τραγουδά, κανένας δε χορεύει…
Τώρα έχουμε τη «μάχη των εκλογών!!
Μια «μάχη» περίεργη, που από τώρα ξέρουμε και ποιος θα κερδίσει και ποιος θα χάσει.
Θα κερδίσουν «αυτοί» και θα χάσουμε «εμείς».
Πάντα έτσι κατέληγε αυτή η κορυφαία «μάχη της δημοκρατίας» και έτσι θα γίνεται νομίζω, όσο το «καλό βόλι» θα είναι η ψήφος, όσο οι «μάχες στα πάνελ θα αντικαθιστούν τις μάχες στις πλατείες και τους δρόμους, όσο ακόμα και ο συμβολισμός της Κούνεβα, θα αντικαθίσταται από τις ψήφους του αρρενωπού Γεωργούλη.
Έτσι θα πηγαίνει το πράγμα, όσο το «τρόπαιο» τους θα είναι η «μεσαία τάξη», γιατί η Εργατική Τάξη συνεχίζει να είναι υπάκουη και ανήμπορη, ανίσχυρη και προδομένη.
Τέτοια ώρα, τέτοια λόγια θα μου πεις και δίκιο θα έχεις.
Έτσι επιτρέψαμε να γίνουν τα πράγματα κι’ ας αφήσουμε τα κλαψουρίσματα…
Τώρα, έχουμε λοιπόν εκλογές.
Η ώρα του «κυρίαρχου» Λαού!!
Του εκβιαζόμενου Λαού…
Εδώ είμαστε λοιπόν και ξαναπιάνουμε το νήμα απ’ την αρχή.
Μετά από δέκα χρόνια εναλλαγής δεξιάς-αριστεράς και αντιμνημονιακών αναζητήσεων.
Η κοινωνία φοβισμένη και συντηρητικοποιημένη, οι λίγοι «έχοντες» πιο ισχυροί και πιο κατέχοντες,οι «πολλοί» πιο προλετάριοι και πιο εξαθλιωμένοι, η χώρα ξεπουλημένη και δέσμια, η «Ευρώπη» κοινό σπίτι του κεφαλαίου και της πισωδρόμησης, ο φασισμός αναστημένος και ενεργά παρών στη «δημοκρατία» μας.
Και ξάφνου να, ω του θαύματος,το κλειδί του παραδείσου!!
Εκλογές!!
Η νεκρανάσταση του λαού!!
Τώρα το μπαλάκι στην «όρθια» κοινωνία!!
Και το δίλημμα απελπιστικά απλό και εκβιαστικό:
-Θα καταργήσουμε αυτά που ψηφίσαμε. Αναγκαστήκαμε να τα ψηφίσουμε
-Θα εφαρμόσουμε αυτά που ψήφισαν. Αναγκαζόμαστε να τα υλοποιήσουμε.
Το διακύβευμα γνωστό σε όλους.
Η Εξουσία.
Όχι, μας λένε, δεν ψηφίζουμε απλά για κυβέρνηση, ο καβγά δεν γίνεται για το γκουβέρνο.
-Ψηφίζουμε για «αλήθεια και ανάπτυξη». Ψηφίζουμε για να μην έλθει «αυτός»
-Ψηφίζουμε «για τη ζωή μας» Δηλαδή να μην έλθει «αυτός»
Γενικά ψηφίζουμε όχι για μας, αλλά για να μην έλθει ο «άλλος».
Κι’ ενώ όλα φαίνονται αντιμαχόμενα, μ’ ένα μαγικό τρόπο, όλα γίνονται παρόμοια και ίδια.
Και η «μάχη των μαχών» είναι από την αρχή «τελειωμένη»
Και βγαίνει τραγικά δικαιωμένος ο Αλεξανδρινός:
«Τελειωμένα»
-Μέσα στον φόβο και στες υποψίες,
με ταραγμένο νου και τρομαγμένα μάτια,
λυώνουμε και σχεδιάζουμε το πώς να κάμουμε
για ν’ αποφύγουμε τον βέβαιο
τον κίνδυνο που έτσι φρικτά μας απειλεί.
Κι όμως λανθάνουμε, δεν είν’ αυτός στον δρόμο
ψεύτικα ήσαν τα μηνύματα
(ή δεν τ’ ακούσαμε, ή δεν τα νοιώσαμε καλά).
Άλλη καταστροφή, που δεν την φανταζόμεθαν,
εξαφνική, ραγδαία πέφτει επάνω μας,
κι ανέτοιμους — πού πια καιρός — μας συνεπαίρνει.
Μοιάζει προφητικό τούτο το ημιτελές, μοιρολατρικό και απαισιόδοξο ποίημα του Καβάφη.
Πάντως νομίζω πως τελικά είναι τυχερός, που απέφυγε να είναι επικεφαλής σε ψηφοδέλτιο επικρατείας!!
Τελειωμένα, λοιπόν;
Όμορφα και επιμελώς σχεδιασμένα από τη μεριά των «λίγων», σε καμμιά περίπτωση όμως «τελειωμένα».
Γιατί υπάρχουν οι «πολλοί» που δε γίνεται να απαλειφθούν με σποτάκια και ατάκες, με «στοιχεία» και αναλύσεις, με επικλήσεις και συνθήματα.
Είναι οι «πολλοί», η κοινωνία, ο Λαός, που πρέπει να διαμορφώσουν τα δικά τους κριτήρια, το δικό τους «πρόγραμμα», τα δικά τους «μηνύματα», τη δική τους «απόφαση για τη ζωή ».
Υπάρχουν και επιλογές και τρόποι.
«Θα μάμε μπροστά η θα γυρίσουμε πίσω;», μας ρωτούν εκβιαστικά και με έπαρση.
Ας τους απαντήσουμε:
-Θα πάμε αλλού. Εκεί που δεν έχει χώρο για ‘σας..
Ας διαψευστεί ο Καβάφης
Δεν είναι «τελειωμένα»
Οι «πολλοί», διαφωνούν.
Έχουν άλλα σχέδια, άλλα όνειρα, άλλες ανάγκες.