Χριστούγεννα τη Χρονιά του Κορονοϊού
Γράφει η ΕΛΕΝΗ ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΙΟΥ*
Από το NEWSROOM Δημοσίευση 25/12/2020
Τα φετινά Χριστούγεννα ήρθαν νωρίτερα από ό,τι άλλες χρονιές. Τα σπιτικά στολίστηκαν με χριστουγεννιάτικα δέντρα ήδη από τα μέσα του Νοέμβρη και οι παραγγελίες και παραλαβές των δώρων ξεκίνησαν την ίδια εποχή τόσο εντατικά που ορισμένες εταιρίες ταχυμεταφορών δήλωσαν για πρώτη φορά ότι αδυνατούν να αντεπεξέλθουν στον όγκο των δεμάτων.
Οι κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα εμφανίστηκαν στα πιάτα μας επίσης πρόωρα και τιμήθηκαν βδομάδες νωρίτερα από ότι συνήθως, με το δέοντα τρόπο.
Όλα αυτά έγιναν χωρίς κάποιο επίσημο κάλεσμα. Σαν συλλογικά οι ψυχές μας να συντονίστηκαν για να ανταποκριθούν σε μια επιτακτική ανάγκη. Σαν να βρήκαν στα Χριστούγεννα ένα καταφύγιο απέναντι στην κατήφεια, το κλείσιμο και το φόβο της φετινής χρονιάς που σημαδεύτηκε από τον κορονοϊό.
Σαν μια επένδυση ίσως στο σπίτι και στην ίδια την έννοια της γιορτής, ως τα ύστατα αντίδοτα απέναντι στην απαισιοδοξία, τον περιορισμό και τη μοναξιά. Ή ακόμη και σαν μια προσπάθεια να επιταχυνθεί ο χρόνος μέχρι την αλλαγή αυτής της παράξενης χρονιάς.
Κάποιος θα μπορούσε να υποστηρίξει ότι σε εποχές τόσο δεινές, όπου δοκιμάζεται όχι μόνο η υγεία, αλλά και οι σχέσεις, η οικονομία, η ψυχική υγεία η ίδια από τον αναγκαστικό εγκλεισμό, που άνθρωποι μένουν άνεργοι, βιώνουν μοναξιά, ανησυχούν για το μέλλον, θρηνούν την απώλεια αγαπημένων τους είναι ανώριμο να προσπαθούμε να ξορκίσουμε τα προβλήματα με λαμπιόνια και δώρα και μικρές οικογενειακές γιορτές. Και θα είχε δίκιο, αλλά μόνο κατά το ήμισυ.
Είναι αλήθεια ότι τα φετινά Χριστούγεννα δεν μοιάζουν σε τίποτα με άλλες αντίστοιχες γιορτές που έχουμε βιώσει στο παρελθόν. Είναι αλήθεια ότι αυτός ο χειμώνας είναι ο πιο βαρύς συναισθηματικά χειμώνας των τελευταίων δεκαετιών για όλη την ανθρωπότητα που έχει αναστείλει τις συνήθεις δραστηριότητές της, που έχει λάβει οδηγίες να φοβάται και να αποφεύγει τις κοντινές επαφές, που αποχαιρετά πρόωρα αγαπημένα πρόσωπα, που βιώνει την καθημερινότητά της να ανατρέπεται και της ζητείται να προσαρμοστεί ταχύτατα σε ραγδαίες αλλαγές χωρίς ξεκάθαρο ορίζοντα.
Απέναντι σε όλες αυτές τις προκλήσεις τα στολίδια, οι εορτασμοί και τα δώρα, φαντάζουν ίσως περιττές πολυτέλειες.
Από την άλλη όμως, μπορεί να πράττουμε και πραγματικά σοφά. Μπορεί ο κορονοϊός και η επιβεβλημένη καραντίνα με όλες τις δυσκολίες και τις απαγορεύσεις που θέτουν, να μας βοηθούν να διακρίνουμε το ουσιώδες από το επουσιώδες, το ασήμαντο από το σημαντικό.
Μπορεί η επένδυση στο σπίτι, στους οικείους ή απλά και μόνο η αναμονή για ένα καλύτερο μέλλον να είναι πραγματικά σημαντικά σε μια εποχή που οι υπόλοιπες σταθερές μας έχουν αρθεί. Μπορεί ακόμη ο εορτασμός των μικρών και των μεγάλων στιγμών μας παρέα με μια χούφτα αγαπημένα πρόσωπα να λειτουργεί όχι απλά ως παρηγοριά, αλλά ως μια τελετουργική υπενθύμιση και επιβεβαίωση της αξίας που έχουν οι σχέσεις και η σύνδεση με τους σημαντικούς μας άλλους. Για όσους τουλάχιστον από εμάς έχουμε αυτή την ευλογία.
Καθώς η νέα χρονιά πλησιάζει, καθώς οι ελπίδες για έξοδο από την καραντίνα αναπτερώνονται με την έλευση του εμβολίου στις αρχές του 2021, ίσως αυτές οι γιορτές αποτελούν πραγματικά μια ευκαιρία να σκεφτούμε συλλογικά πάνω στις προτεραιότητές μας.
Μέσα στο βαθύ αυτό χειμώνα μπορούμε να δούμε πεντακάθαρα αυτά που μας λείπουν πιο πολύ, όσα έχουμε εκτιμήσει, όσα αναγνωρίζουμε ως άξια να εορταστούν και να τιμηθούν, εκείνα τα οποία θα αναζητήσουμε σαν τρελοί όταν μας πουν ότι μπορούμε πλέον να κινούμαστε ελεύθερα, χωρίς φόβο της αρρώστιας.
Οι ελλείψεις μας μπορούν ίσως να υποδείξουν ορισμένες από τις αξίες με τις οποίες θα θελήσουμε να βαδίσουμε προς τη νέα χρονιά και το μέλλον μας. Ας βαδίσουμε προς ό,τι αγαπάμε, με σύνεση, ταπεινότητα και σοφία.