Ποιοι παράγοντες καθορίζουν το κόστος της ηλεκτρικής ενέργειας που πληρώνουμε;

Τι είναι και πώς δομείται μια Ενεργειακή Κοινότητα;

Μπορούν οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας και οι Ενεργειακές Κοινότητες να προσφέρουν ένα βιώσιμο μέλλον για το νησί της Λέσβου;

Αυτά ήταν ορισμένα από τα ερωτήματα που συζητήθηκαν στη Στρογγυλή Τράπεζα, που οργάνωσε το Τμήμα Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Αιγαίου την Τετάρτη 18 Ιανουαρίου, με θέμα την Ενεργειακή Κρίση, τις Νέες Τεχνολογίες και τη Βιώσιμη Ανάπτυξη. 

Την εκδήλωση παρακολούθησαν φοιτητές καθώς και μαθητές και μαθήτριες από το Λύκειο Παμφίλωνκαι το πρότυπο Λύκειο Μυτιλήνης, ενώ πολλοί ήταν εκείνοι που συμμετείχαν διαδικτυακά μέσωlivestreaming. Παρεμβάσεις έγιναν από τους Καθηγητές του Τμήματος Περιβάλλοντος, Δία Χαραλαμπόπουλο, ΣτέργιοΒακάληκαι Ιωάννη Σπιλάνη ειδικών σε θέματα ενέργειας και νησιωτικής ανάπτυξης, ενώ συμμετείχε και ο Καθηγητής του Τμήματος Μηχανολόγων Μηχανικών του Ανοικτού Μεσογειακού Πανεπιστημίου και ιδρυτής της μεγαλύτερης Ενεργειακής Κοινότητας στην Ελλάδα της “Μινώα Ενεργειακής” Δημήτριος Κατσαπρακάκης.

Με εκκίνηση την εν εξελίξει σοβαρότερη ενεργειακή κρίση των τελευταίων δεκαετιών  – απότοκο των γεωπολιτικών εξελίξεων αλλά και της ανάγκης ενεργειακής μετάβασης για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής – η συζήτηση επικεντρώθηκε στις δυνατότητες που προσφέρει η τεχνολογία και η διαχείριση της ενέργειας σε νησιωτική κλίμακα.

Κοινή διαπίστωση όλων των ομιλητών ήταν ότι για τη βιώσιμη ανάπτυξη τοπικών κοινωνιών, όπως αυτή της Λέσβου, είναι απαραίτητη η μετάβαση σε ένα αποκεντρωμένο σύστημα άσκησης ενεργειακής πολιτικής με άξονες την προώθηση καθαρών μορφών ενέργειας και έξυπνης διαχείρισής της. Ιδιαίτερη αναφορά έγινε στην ανάπτυξη των ενεργειακών κοινοτήτων,δηλαδή, συνεταιρισμών  στους οποίους μπορούν να συμμετάσχουν ιδιώτες, τοπικοί φορείς και πανεπιστήμια και οι οποίοι προάγουν την ενεργειακή μετάβαση από τα ορυκτά καύσιμα σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.

Οι ενεργειακές κοινότητες προωθούν επίσης τη δημοκρατικοποίηση της ενεργειακής παραγωγής, καθώς ο καταναλωτής γίνεται και παραγωγός, που μπορεί να χρησιμοποιήσει τη χαμηλότερου κόστους παραγόμενη ενέργεια για ιδιοκατανάλωση αλλά και για κοινωνικούς σκοπούς.

Τονίστηκε, δε, ότι οι ενεργειακοί πόροι της Λέσβου – όπως το αιολικό και ηλιακό δυναμικό της, η αναξιοποίητη γεωθερμία της και η βιομάζα από την ελαιουργία και την κτηνοτροφία –είναι πολύ πλούσιοι και της προσφέρουν τη δυνατότητα όχι μόνο να πετύχει σε μεγάλο βαθμό ενεργειακή ουδετερότητα και αυτάρκεια αλλά και να χρησιμοποιήσει αυτούς τους πόρους ως μοχλούς ανάπτυξης, ακολουθώντας το παράδειγμα νησιών όπως η Κρήτη και πρόσφατα η Σάμος.