Μια φορά κι έναν καιρό σε ένα μακρινό νησί, ζούσαν σε ένα θερμοκήπιο δυο τριαντάφυλλα.
Δυο σπάνια τριαντάφυλλα, ένα δαμασκηνί και ένα τιρκουάζ.
Είχαν γεννηθεί σε δύο γωνιές του θερμοκηπίου και ποτέ το ένα δεν είχε αντικρύσει το άλλο.
Το δαμασκηνί τριαντάφυλλο ήταν σε μια γωνιά του μπροστινού μέρους και είχε θέα τον ουρανό και κάτι δέντρα. Πολύ συχνά τρύπωναν μέσα και του έκαναν παρέα οι φίλοι του, εφτά πουλιά και μια πεταλούδα. Του έλεγαν τις ιστορίες του έξω κόσμου, του τραγουδούσαν και ποτέ δεν ένιωθε μοναξιά.
Το τιρκουάζ τριαντάφυλλο ζούσε στην σκοτεινή πίσω γωνιά του θερμοκηπίου, ποτέ του δεν είχε δει ουρανό, το τσάκιζε η υγρασία και η μόνη φίλη του ήταν μια κάμπια.
Πήγαινε και του κρατούσε συντροφιά γεμίζοντας το ψέματα, ποτέ μια αλήθεια δεν του είπε, το τιρκουάζ τριαντάφυλλο όμως την πίστευε και την αγαπούσε.
Διότι άλλο φίλο δεν είχε γνωρίσει ποτέ.
Ούτε και γνώριζε πως ποτέ δεν πρέπει να εμπιστευόμαστε όσους σέρνονται.
Μια μέρα του Μάη ένας επισκέπτης μπήκε στο θερμοκήπιο και μαγεύτηκε με την ομορφιά αυτών των δύο τριαντάφυλλων, τα αγόρασε και τα φύτεψε δίπλα δίπλα στον παραδεισένιο κήπο του.
Ερωτεύτηκαν κατευθείαν παράφορα τα δυο τριαντάφυλλα, αγνά και δυνατά , όπως μόνο τα λουλούδια ξέρουν να κάνουν.
Κάθε τους μέρα ήταν γιορτή και κάποιες φορές τα επισκεπτόταν οι φίλοι του δαμασκηνί τριαντάφυλλου, τα πουλιά και η πεταλούδα και όλοι μαζί τραγουδούσαν ως το ξημέρωμα.
Το δαμασκηνί τριαντάφυλλο προστάτευε συνέχεια το τιρκουάζ, κάθε που έβγαινε η υγρασία το κάλυπτε με όλα τα πέταλα του και κάθε που φυσούσε το έκρυβε κάτω από τα φύλλα του.
Έδιναν συνέχεια υποσχέσεις για παντοτινή αγάπη το ένα στο άλλο και ορκιζόταν πως τίποτα ποτέ δε θα τα χώριζε ποτέ.
Τόσο αγαπιόντουσαν που οι ρίζες τους ενώθηκαν και έγιναν ρίζα κενή.
Ένα απόγευμα τους επισκέφθηκε και η κάμπια , είχε φέρει μάλιστα μαζί της τους φίλους της τα ζιζάνια.
Ζήλεψε παράφορα με αυτό που αντίκρυσε και σκοπό της ζωής της έβαλε να χωρίσει τα ερωτευμένα τριαντάφυλλα.
Τα χαράματα που κοιμόταν το δαμασκηνί τριαντάφυλλο πήγαινε και σκορπούσε διχόνοια επηρεάζοντας το τιρκουάζ τριαντάφυλλο, το γέμιζε αμφιβολίες και ψέματα κι εκείνο την πίστευε.
Βλέπεις , δεν ήξερε πως ποτέ δεν πρέπει να εμπιστευόμαστε όσους σέρνονται.
Αυτό γινόταν κάθε ξημέρωμα, με αποτέλεσμα το τιρκουάζ τριαντάφυλλο να γίνεται όλο και πιο απόμακρο και τότε η κάμπια έριξε την κατάρα της.
Διότι οι κατάρες δεν πιάνουν ποτέ όσο είναι δυο πλάσματα ενωμένα.
Το δαμασκηνί τριαντάφυλλο καθόλου δεν συμπαθούσε την κάμπια, του έβγαζε αύρα αρνητική και είχε καταλάβει πως όποτε τα πλησίαζε επηρέαζε αρνητικά το τιρκουάζ τριαντάφυλλο.
Το προειδοποιούσε να την βγάλει από τη ζωή τους διότι θα έρθει η στιγμή που θα τους κάνει κακό, το τιρκουάζ όμως τριαντάφυλλο δε δεχόταν να ακούσει λέξη για την φίλη του.
Δεν ήταν πια μεταξύ τους όπως παλιά, τα αγκάθια τους μεγάλωσαν απότομα και κάθε φορά που αγκαλιάζονταν πλήγωνε το ένα το άλλο.
Κάθε φορά που φυσούσε ή είχε υγρασία και το δαμασκηνί τριαντάφυλλο σκέπαζε το τιρκουάζ για να το προστατέψει εκείνο γκρίνιαζε πως το έπνιγε και πως του έκοβε τον αέρα.
Τα βράδια κοιμόντουσαν με γυρισμένη την πλάτη το ένα στο άλλο και καμία υπόσχεση αγάπης δεν έβγαινε πια από το στόμα τους.
Ήξεραν πως αγαπιούνται αλλά δεν ήξεραν πως κάποιες φορές σπάει το εμείς και γίνεται εγώ, δεν ήξεραν πως κάποιες φορές σπάει το εμείς και γίνεται εσύ.
Ένα πρωί ξύπνησε το τιρκουάζ τριαντάφυλλο κι αντίκρυσε δίπλα του αντί για το όμορφο δαμασκηνί τριαντάφυλλο , έναν ξηρό κρύο κορμό.
Κοίταξε κάτω και είδε σκορπισμένα όλα τα δαμασκηνί ροδοπέταλα.
Πάνω τους υπήρχαν σκορπισμένα τα ζιζάνια, οι φίλοι της κάμπιας.
Και απέναντι η ίδια η κάμπια χαμογελούσε χαιρέκακα.
Τι έκανα θεέ μου, τι έκανα; Φώναξε δυνατά.
Γιατί άφησα ένα ερπετό να σκοτώσει ότι πολυτιμότερο είχα;
Άρχισε να κλαίει γοερά και να παρακαλάει να πεθάνει κι εκείνο.
Είχε όμως την κατάρα της κάμπιας.
Να μείνει για πάντα αθάνατο και να θρηνεί δίπλα στον ξερό κορμό του αγαπημένου του δαμασκηνί τριαντάφυλλου.
Να στέκει αιώνια μόνο του δίπλα στην νεκρή του αγάπη.
Διότι δεν ήξερε πως δεν πρέπει να πιστεύουμε ποτέ αυτούς που σέρνονται.
Και ζήσαμε εμείς κακά κι αυτό χειρότερα.