Βιβλιοκριτική για «Το χαμένο Νόμπελ», του Κώστα Αρκουδέα
Γράφει η ΑθαΝασία Δαφιώτη
Από το NEWSROOM Δημοσίευση 16/4/2019
Πρόσφατα είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε τον συγγραφέα Κώστα Αρκουδέα, και συγκεκριμένο το βιβλίο του, όπως έχω αναφέρει σε προηγούμενο κείμενο!
Πολυγραφότατος ο Αρκουδέας, από το 1986 δημοσιεύει το ένα βιβλίο μετά το άλλο, με καμιά δεκαπενταριά τίτλους του στην αγορά του βιβλίου! Μάλλον έγραψε το καλύτερο του μέχρι τώρα τουλάχιστον, όταν πρώτο κυκλοφόρησε το 2015, ‘Το χαμένο Νόμπελ’! Ο κόσμος αγαπά τις αληθινές ιστορίες όπως αποδείχτηκε για άλλη μια φορά, και το συγκεκριμένο του έργο έχει γνωρίσει μεγάλη επιτυχία, φυσικά εννοώ και εμπορική! Προφανώς έπαιξε τον ρόλο του το γεγονός ότι εδώ μιλάμε για ένα Νόμπελ, και όχι οποιοδήποτε, ‘ένα χαμένο Νόμπελ’, για την Ελλάδα, και έναν μεγάλο των ελληνικών γραμμάτων, έναν αμφιλεγόμενο συγγραφέα τον Καζαντζάκη! Ο οποίος Καζαντζάκης, ονειρευόταν να κάνει τον κόσμο λίγο καλύτερο! Το ίδιο ήθελε και ο Νόμπελ! Το δικαιούταν αυτό το Νόμπελ, το όποιο δεν πήρε ποτέ, και ας το προσπάθησε ξανά και ξανά, επί μια ολόκληρη δεκαετία! Και ήταν πολύ κοντά στο να το κερδίσει , τουλάχιστον σε τρις από τις προσπάθειες του! Πάλευε όμως μόνος του και όχι απλά δεν είχε βοήθεια αλλά είχε να κάνει με την αντίδραση της Αθήνας και τις τρικλοποδιές της ελίτ!
Η υποψηφιότητα του, συσπείρωσε το συντηρητικό κατεστημένο της εποχής του, το οποίο έβλεπε στο πρόσωπο του Κρητικού συγγραφέα έναν από τους μεγαλύτερους εχθρούς του, τον αντιμετώπιζε ως κομμουνιστή, (Ήταν κέντρο αριστερός), ως άθεο, (που δεν ήταν), και ως διαφθορέα των νέων, (που φυσικά δεν ήταν), εξοργιστικές κατηγορίες. Εναντίον του θα επιστρατευθούν όλα τα μέσα, θεμιτά και αθέμιτα, προκειμένου να αποφευχθεί η βράβευσή του. Η Σουηδική Ακαδημία, τηρεί ουδέτερη στάση, και αποφεύγει να βραβεύει συγγραφείς που παίρνουν ‘θέσεις ακραίες’. Έτσι χάθηκε εκείνο το πολύτιμο, για την διχασμένη και ταλαιπωρημένη Ελλάδα, Νόμπελ!
Βέβαια αξίζει να σημειωθεί ότι, κατάλογος με τους συγγραφείς που δεν τιμήθηκαν με το Νόμπελ Λογοτεχνίας, αλλά κέρδισαν με μια θέση στη συνείδηση της ανθρωπότητας είναι μακρύς: από τον Τσέχοφ, τον Μπρεχτ, τον Χένρι Τζέιμς, τον Κάφκα και την Βιρτζίνια Γουλφ ως τον Πεσόα, τον Χούλιο Κορτάσαρ, τον Όργουελ, και άλλους πολλούς.
Εν κατακλείδι, ο Κώστας Αρκουδέας, παντρεύει γλυκά την ιστορία με την μυθοπλασία! Συγκεντρώνει προσωπικές μαρτυρίες, ντοκουμέντα, επιστολές, παραπομπές, άρθρα, αποσπάσματα, δημοσιεύματα, βιβλιογραφία, και ανασυνθέτει μια ολόκληρη εποχή, καθώς ανοίγει την υπόθεση Καζαντζάκη, και αυτό συμβαίνει ίσως, για πρώτη φορά με τόσες λεπτομέρειες. Μας προσφέρει μια άκρως ενδιαφέρουσα και πολύχρωμη εικόνα του πνευματικού και του πολιτικού βίου της Ελλάδας του 20ού αιώνα, και όχι μόνο! Βέβαια, γράφει και για ζητήματα άσχετα με το Νόμπελ, και γύρω από την προσωπική ζωή του Καζαντζάκη, αλλά και άλλων σημαντικών προσώπων της εποχής, εντός και εκτός Ελλάδας! Γενικό συμπέρασμα, ένας μεγάλος αδικημένος ήταν ο Νίκος Καζαντζάκης, στην εποχή του και σε σχέση με το Νόμπελ, δικαιωμένος όμως από τον χρόνο!
Όπως δικαιωμένοι για την επιλογή μας και για τον χρόνο μας νιώσαμε και όσοι διαβάσαμε το συγκεκριμένο βιβλίο!