ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Ένα μικρασιάτικο πανηγύρι «Μια βολά κι έναν καιρό», στο Κιόστε
Ο Μικρασιατικός Σύλλογος «το Κιόστε» τιμά και φέτος το ιδιαίτερο πανηγύρι της Αγίας Παρασκευής με εκδήλωση στις 26 Ιουλίου στις 9 το βράδυ στον αύλειο χώρο της Γενικής Γραμματείας Αιγαίου
Γράφει η ΜΑΡΙΑ ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ Δημοσίευση 23/7/2025

Πιστός στα πολιτιστικά έθιμα της πατρίδας που βρίσκεται στην άλλη άκρη του Αιγαίου ο Μικρασιατικός Σύλλογος Αγιοπαρασκευούσηδων – Τσεσμελήδων Μυτιλήνης «Το Κιόστε» τιμά και φέτος τη μνήμη της πολιούχου του ιστορικού χωριού Κιόστε της Ερυθραίας, Αγίας Παρασκευής. Η φετινή επετειακή διοργάνωση αποκτά ιδιαίτερο χαρακτήρα, καθώς συνδυάζει το θρησκευτικό στοιχείο με τη βιωματική αναβίωση της μικρασιατικής μνήμης, μέσα από μουσική, χορό και αφήγηση.
Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, το πρωί του Σαββάτου 26 Ιουλίου 2025, θα τελεστεί πανηγυρική θεία λειτουργία με αρτοκλασία στον προσφυγικό ναό του Αγίου Νικολάου στην Επάνω Σκάλα. Οι πιστοί θα έχουν την ευκαιρία να προσκυνήσουν παλιές εικόνες της Αγίας Παρασκευής – οικογενειακά κειμήλια που έφεραν οι πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία, διασώζοντας την πίστη και την παράδοση του τόπου τους.
Το ίδιο βράδυ, στις 9 το βράδυ στον αύλειο χώρο της Γενικής Γραμματείας Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής, ο Σύλλογος διοργανώνει μια ιδιαίτερη μουσικοχορευτική παράσταση με τίτλο «Μια βολά κι έναν καιρό…». Η εκδήλωση, με ελεύθερη είσοδο, τελεί υπό την αιγίδα της Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου και του Δήμου Μυτιλήνης και φιλοδοξεί να προσφέρει στο κοινό ένα πολυδιάστατο πολιτιστικό γεγονός.
Για τη φετινή διοργάνωση μίλησαν σε εκτενή συνέντευξή τους στον ραδιοφωνικό σταθμό «Ν» 99 FM ο πρόεδρος του Συλλόγου, Γιώργος Κατσούπης, και η γραμματέας, Μαρία Αθηνιώτου. Μέσα από μια ζωντανή και γλαφυρή αφήγηση, ανέδειξαν την ιστορική και συναισθηματική σημασία του πανηγυριού της Αγίας Παρασκευής για τους πρόσφυγες από το Κιόστε, αλλά και το μόχθο πίσω από την προετοιμασία της παράστασης.
Ο Γιώργος Κατσούπης περιέγραψε με νοσταλγία το χωριό της καταγωγής τους – το Κιόστε ή Αγία Παρασκευή, ένα παραθαλάσσιο χωριό κοντά στον Τσεσμέ της Ερυθραίας, με πληθυσμό περίπου 5.000 κατοίκους, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν ψαράδες. «Το πανηγύρι της Αγίας Παρασκευής, στις 26 Ιουλίου, αποτελούσε το σημαντικότερο γεγονός του καλοκαιριού. Χιλιάδες προσκυνητές συνέρρεαν από τις γύρω περιοχές – Τσεσμέ, Κατωπαναγιά, Βουρλά – γεμίζοντας το χωριό με ζωή, μουσικές και λιόκαφτα», τόνισε.
Η φετινή παράσταση έχει διαφορετική δομή από τις προηγούμενες χρονιές, όπου το γλέντι και το φαγοπότι είχαν κυρίαρχο ρόλο. Αντί γι’ αυτό, ο Σύλλογος επέλεξε να επικεντρωθεί στη μνήμη και την προφορική ιστορία, παρουσιάζοντας μικρές αφηγήσεις από έξι ηλικιωμένα μέλη του συλλόγου – δεύτερης γενιάς πρόσφυγες – που μεταφέρουν μαρτυρίες από τη ζωή στο Κιόστε και τα πρώτα προσφυγικά χρόνια στη Μυτιλήνη.
«Οι αφηγήσεις θα γίνουν ζωντανά από τους ίδιους τους ανθρώπους, διανθισμένες με τραγούδια του χωριού μας, που έχουν αντληθεί από σπάνιες καταγραφές και θα ακουστούν για πρώτη φορά δημόσια», δήλωσε η Μαρία Αθηνιώτου. Μάλιστα, ένα από τα τραγούδια που θα παρουσιαστούν είναι ηχογραφημένο σε κασέτα τη δεκαετία του ’80 από μια γιαγιά μικρασιατικής καταγωγής και έχει επανεκτελεστεί ειδικά για την εκδήλωση.
Το χορευτικό τμήμα του Συλλόγου, ντυμένο με πιστά αντίγραφα παραδοσιακών φορεσιών του Κιόστε, θα παρουσιάσει χορούς και σκοπούς της ευρύτερης περιοχής της Ερυθραίας – καρσιλαμάδες, ζεϊμπέκικα και σιρτά – που προέρχονται από το αρχειακό υλικό του συλλόγου και το πολύτιμο βιβλίο του Γιάννη Κατερίνη, το οποίο αποτελεί μοναδικό τεκμήριο της ιστορίας και λαογραφίας του χωριού.
Η μουσική συνοδεία της βραδιάς ανατίθεται σε καταξιωμένους παραδοσιακούς μουσικούς – τη Φλώρα Αντωνοπούλου, τον Δημήτρη Καρπούζη, τον Αριστείδη Αποστολή και τον Γιώργο Χονδρονικόλα – ενώ στον χώρο της εκδήλωσης θα λειτουργεί και έκθεση μικρασιατικού βιβλίου των εκδόσεων Μπαλτά, σε συνεργασία με τη σειρά «Εξ Ανατολών».
Η παράσταση «Μια βολά κι έναν καιρό…» δεν είναι απλώς μια πολιτιστική εκδήλωση. Είναι ένα πολύτιμο βήμα επανασύνδεσης με τις ρίζες, μια πράξη συλλογικής μνήμης και συνέχειας. Όπως χαρακτηριστικά είπε ο Γιώργος Κατσούπης: «Αν δεν κρατήσουμε ζωντανά τα τραγούδια, τις λέξεις και τα βιώματα των παππούδων μας, τότε θα τα χάσουμε για πάντα. Και τότε θα είναι σαν να χάθηκε το χωριό μας για δεύτερη φορά».